Θεοδώρου Βικτωρία (1926-2019)
Σύντομο βιογραφικό για σχολική χρήση. Κατέβασε σε αρχείο 
Γεννήθηκε στα Χανιά Κρήτης το 1926, κόρη πλανόδιου αγιογράφου από τη Σερβία. O πρόωρος θάνατος του πατέρα της -ήταν μόλις οχτώ χρονών- και η φτώχεια της Χανιώτισσας μητέρας την υποχρέωσαν να μεγαλώσει σε ορφανοτροφείο στο Hράκλειο. Στα δεκαπέντε της χρόνια διέκοψε τις σπουδές της για να πάρει μέρος στην Εθνική Αντίσταση. Με την απελευθέρωση (1944) ήρθε στην Αθήνα, τέλειωσε το Γυμνάσιο και γράφτηκε στη Φιλοσοφική σχολή (φιλολογικό τμήμα). Τον Μάιο του 1948, ξεκίνησε για τη Βικτωρία Θεοδώρου ο κύκλος των φυλακών και των εξοριών (Χίος, Τρίκερι, Μακρόνησος), μέχρι το 1952, οπότε επέστρεψε στην Αθήνα ως αδειούχος εξόριστη. Παρουσιάστηκε στα γράμματα από το περιοδικό "Επιθεώρηση Τέχνης".
Ιδιόμορφη εκπρόσωπος της Α’ Μεταπολεμικής Γενιάς αντικατοπτρίζει μέσα στο έργο της με λιτό και απέριττο τρόπο τους πόθους και τους αγώνες του λαού μας για ελεύθερη ζωή ενάντια σε κάθε δυνάστη, με διακριτό τρόπο και χωρίς πομπώδεις περιγραφές, εμβαθύνοντας στις αλλαγές που έφεραν στον ψυχισμό των ανθρώπων η μεταπολεμική και ή μεταπολιτευτική περίοδος, χωρίς ποτέ να γίνει κοινωνός μιας ιδεολογίας της παραίτησης. Λυρική, σεμνή, αισθητικά άρτια, η Βικτώρια Θεοδώρου έγραψε ποίηση δίχως στοιχεία ναρκισσισμού ή χωρίς να στοχεύει στον στείρο εντυπωσιασμό του αναγνώστη και μας αφήνει μια ποιητική κληρονομιά χρήσιμη κι απαραίτητη και συναισθηματικά αναγκαία για τους αγώνες των ημερών μας, για μια ζωή και μία τέχνη πραγματικά ελεύθερη.
Η αναμφισβήτητη ελληνικότητα της ποίησης της Βικτ. Θεοδώρου, φαίνεται να λειτουργεί ως σύμβολο έκφρασης ενός πανανθρώπινου ιδανικού, έτσι που καθίσταται οικουμενική, πολύτιμο εγχειρίδιο στον οποιοδήποτε σκεπτόμενο πολίτη του κόσμου για καθημερινή χρήση αντίστασης και πάλης στον αγώνα για προσωπική αξιοπρέπεια και συλλογική ελευθερία.
Πηγές: Ε.ΚΕ.ΒΙ., victoriatheodorou.blogspot.com, atexnos.gr
Ανθολογούνται στα σχολικά βιβλία:
Άλλα βιογραφικά
Γεννήθηκε στα Χανιά της Κρήτης. Πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια. Σε ηλικία δεκαπέντε χρόνων πήρε μέρος στην αντίσταση. Μετά την απελευθέρωση συνέχισε το Γυμνάσιο και μπήκε οτη Σχολή Νοσοκόμων. Κατόπιν σπούδασε Φιλολογία. Έργα της: Ποιήματα (1957), Βορεινό προάστιο (1966), Ουρανία (1978) κ.ά. Η ποίησή της διακρίνεται για την απλότητα και την ειλικρίνεια του αισθήματος.
Πηγή: Σχολικό βιβλίο γ' λυκείου
Η Βικτωρία Θεοδώρου γεννήθηκε στα Χανιά Κρήτης το 1926, κόρη πλανόδιου αγιογράφου από τη Σερβία. O πρόωρος θάνατος του πατέρα της -ήταν μόλις οχτώ χρονών- και η φτώχεια της Xανιώτισσας μητέρας την υποχρέωσαν να μεγαλώσει σε ορφανοτροφείο στο Hράκλειο. Στα δεκαπέντε της χρόνια διέκοψε τις σπουδές της για να πάρει μέρος στην Εθνική Aντίσταση. Mε την απελευθέρωση (1944) ήρθε στην Aθήνα, τέλειωσε το Γυμνάσιο και γράφτηκε στη Φιλοσοφική σχολή (φιλολογικό τμήμα). Tον Mάιο του 1948, ξεκίνησε για τη Βικτωρία Θεοδώρου ο κύκλος των φυλακών και των εξοριών (Xίος, Tρίκερι, Mακρόνησος), μέχρι το 1952, οπότε επέστρεψε στην Aθήνα ως αδειούχος εξόριστη. Παρουσιάστηκε στα γράμματα από το περιοδικό "Επιθεώρηση Τέχνης".
Το πρώτο της βιβλίο εκδόθηκε το 1957. Έκτοτε καλλιέργησε την ποίηση, αλλά κυρίως συνεργάζεται με πολλά περιοδικά. Εξέδωσε τις ποιητικές συλλογές: "Ποιήματα", "Eγκώμιο", "Kατώφλι και παράθυρο", "Bορεινό προάστιο", "Tο λαγούτο", "H εκδρομή", "Oυρανία", " Άρειος ύπνος", "H νυχτωδία των συνόρων", "Mειλίγματα", "Xρονικό", "Eυνοημένοι"· τα πεζογραφήματα "Στρατόπεδα γυναικών" και "Γυναίκες εξόριστες στα στρατόπεδα του εμφυλίου"· το αφήγημα "O Tράικο"· τη νουβέλα "Γαμήλιο δώρο" και το μυθιστόρημα "Oι δεσποινίδες της οδού Λαμψάκου". Μετέφρασε ποιήματα και πεζά από τα γαλλικά και από σλαβικές γλώσσες. Ένα μέρος του έργου της παραμένει ανέκδοτο, ενώ την επιμέλεια του αρχείου της έχει αναλάβει ο Θάνος Φωσκαρίνης.
Έφυγε από τη ζωή στις 16 Φεβρουαρίου 2019.
Πηγή: Ε.ΚΕ.ΒΙ
Εργογραφία
Πελαγινή
Ποιήματα
Οι δεσποινίδες της οδού Λαμψάκου
Ουρανία
Ευνοημένοι
Γαμήλιο δώρο
