Γεννήθηκε στη Δράμα το 1945. Σπούδασε φιλολογία στα Πανεπιστήμια Αθηνών (1963-1968), Ρώμης (1970-1972), Έσσεξ (1972-1973) και Καίμπριτζ, όπου (1974-1978) εκπόνησε διδακτορική διατριβή με θέμα την ποίηση και την ποιητική του Γιώργου Σεφέρη. Από το 1980 ως το 1991 διετέλεσε καθηγητής της Νεοελληνικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, και από το 1992 είναι καθηγητής της Θεωρίας και Κριτικής της Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έχει δημοσιεύσει ποίηση, μελέτες και δοκίμια πάνω σε θέματα της λογοτεχνίας και της λογοτεχνικής κριτικής που τον έχουν αναδείξει σε έναν από τους σημαντικότερους σήμερα Έλληνες κριτικούς. Ακόμη, αρθρογραφεί τακτικά στον Τύπο.
Είναι ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της ποίησης της «γενιάς του ’70». Πάγια θέματα της ποίησής του, είναι ο θάνατος, η φθορά και ο έρωτας, όχι ως αντιστάθμισμα του θανάτου αλλά υποκείμενος και αυτός στη φθορά και εντέλει στον θάνατο.
Στην ποίησή του είναι συχνές οι αναφορές σε ζητήματα ποιητικής όπου δηλώνεται η διαρκής αγωνία και αδυναμία του ποιητικού υποκειμένου να βρει τις κατάλληλες λέξεις για να εκφραστεί. Ο λόγος του είναι συχνά ειρωνικός και σαρκαστικός (κυρίως στις πρώτες του συλλογές), ενώ στις τελευταίες, πιο πρόσφατες, συλλογές του γίνεται πιο παιγνιώδης.
Στο έργο του χρησιμοποιεί παραδοσιακές ποιητικές φόρμες τις οποίες ανατρέπει – όπως σονέτο, χαϊκού, μπαλάντα, ωδή, επίγραμμα, παντούμ κτλ. – ώστε η αντίθεση που δημιουργείται ανάμεσα στην παλιά μορφή και το νέο περιεχόμενο στοιχειοθετεί την ειρωνεία που επιτυγχάνεται μέσω των ανομοιοτήτων και των αποκλίσεων.
Πηγές: Ε.ΚΕ.ΒΙ., Βικιπαίδεια
Ανθολογούνται στα σχολικά βιβλία:
Γεννήθηκε το 1945 στη Δράμα, σπούδασε Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και μετεκπαιδεύτηκε στην Ιταλία και Αγγλία. Είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έργα του: α) Ποίηση: Πεδίον Άρεως (1974), Βιογραφία (1978), Τα γόνατα της Ρωξάνης (1981), Βάρβαρες Ωδές (1992) κ.ά. β) Πεζά, δοκίμια: Η συντεχνία (1976), Ο ποιητής και ο χορευτής (1979), Ο λαβύρινθος της σιωπής (1982), Η Εσθήτα της θεάς (1988), Η ειρωνική γλώσσα (1994) κ.ά. Έχει τιμηθεί με το Κρατικό Βραβείο Κριτικής το 1995.
Πηγή: Σχολικό βιβλίο γ' λυκείου
Ο Νάσος Βαγενάς γεννήθηκε στη Δράμα το 1945. Τελείωσε το δημοτικό σχολείο και τις τρεις πρώτες τάξεις του γυμνασίου εκεί, και το 1960 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε φιλολογία στα Πανεπιστήμια Αθηνών (1963-1968), Ρώμης (1970-1972), Έσσεξ (1972-1973) και Καίμπριτζ, όπου (1974-1978) εκπόνησε διδακτορική διατριβή με θέμα την ποίηση και την ποιητική του Γιώργου Σεφέρη. Από το 1980 ως το 1991 διετέλεσε καθηγητής της Νεοελληνικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, και από το 1992 είναι καθηγητής της Θεωρίας και Κριτικής της Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έχει δημοσιεύσει ποίηση, μελέτες και δοκίμια πάνω σε θέματα της λογοτεχνίας και της λογοτεχνικής κριτικής που τον έχουν αναδείξει σε έναν από τους σημαντικότερους σήμερα Έλληνες κριτικούς. Ακόμη, αρθρογραφεί τακτικά στον Τύπο.
Πηγή: Ε.ΚΕ.ΒΙ.
Εργογραφία
Α. Ποίηση
Πεδίον Άρεως, Διογένης, 1974
Βιογραφία, Κέδρος, 1978
Τα γόνατα της Ρωξάνης, Κέδρος, 1981
Περιπλάνηση ενός μη ταξιδιώτη, Κέδρος, 1986
Η πτώση του ιπτάμενου, Στιγμή, 1989, β΄εκδ. Παρουσία, 1997
Βάρβαρες ωδές, Κέδρος, 1992
Στέφανος, Κέδρος, 2004
Στη νήσο των Μακάρων, Κέδρος, 2010
Βιογραφία: Ποιήματα 19742014, Κέδρος, 2015
Πανωραία, Κέδρος, 2016
Β. Πεζογραφία
Η συντεχνία, Κέδρος, 1976
Γ. Δοκίμια
Ο ποιητής και ο χορευτής: μια εξέταση για την ποιητική και την ποίηση του Σεφέρη, Κέδρος, 1979
Ο λαβύρινθος της σιωπής: δοκίμιο για την ποίηση, Κέδρος,1982
Η εσθήτα της θεάς: σημειώσεις για την ποίηση και την κριτική, Στιγμή, 1988
Ποίηση και μετάφραση, Στιγμή, 1989
Η ειρωνική γλώσσα: κριτικές μελέτες για τη νεοελληνική γραμματεία, Στιγμή, 1994
Μεταμοντερνισμός και λογοτεχνία, Πόλις, 2002, β΄, επαυξημένη εκδ. Πόλις 2012
Η παραμόρφωση του Καρυωτάκη, Ίνδικτος, 2005
Κινούμενος στόχος, Πόλις, 2011
Γκιόστρα, Μικρή Άρκτος, 2012
Σημειώσεις από την αρχή του αιώνα, Πόλις, 2013.
Δ. Μεταφράσεις
Μαξ Φρις, Ο Μπήντερμαν και οι εμπρηστές, Δωδώνη,1971
Έντγκαρ Άλαν Πόε, Λίγεια, Στιγμή, 1996
Richard Burns, Μαύρο φως, Τυπωθήτω, 2005