Οι αισώπειοι μύθοι είναι αστείες ιστοριούλες με διδακτικό
σκοπό, που καταγράφουν αληθινά ή φανταστικά γεγονότα από τον φυσικό κόσμο ή από
τη ζωή των απλών ανθρώπων. Χαρακτηρίζονται από λιτότητα, συντομία και
κωμικότητα. Οι μύθοι αυτοί, που αποδίδονται στον Αίσωπο, αποτελούν έργο πολλών
γενεών και συσσώρευση της μακραίωνης πείρας του ανθρώπου. Διαδόθηκαν από στόμα
σε στόμα και υπήρξαν ευχάριστο ανάγνωσμα από την αρχαιότητα έως τις μέρες μας.
Μερικοί ψαράδες τραβούσαν τα δίχτυα· καθώς τα ’νιωθαν βαριά,
χαίρονταν και χόρευαν πιστεύοντας πως έπιασαν μεγάλα ψάρια. Τραβώντας όμως τα
δίχτυα στην ακτή, βρήκαν λίγα ψάρια, αλλά γεμάτα από πέτρες και άλλα
αντικείμενα, και στενοχωρήθηκαν πολύ, όχι τόσο για το συμβάν, όσο γιατί είχαν
φανταστεί το αντίθετο. Και ένας γέρος απ’ αυτούς είπε: «Για σταματάτε, βρε
παιδιά. Φαίνεται πως η λύπη είναι αδελφή της χαράς. Αφού χαρήκαμε αρχικά τόσο,
έπρεπε κατόπιν να νιώσουμε και κάποια λύπη».
Γι’ αυτό κι εμείς, βλέποντας πόσο εύκολα μεταβάλλεται η ζωή,
δεν πρέπει να περιμένουμε πάντα τη χαρά από τα ίδια πράγματα και να σκεφτόμαστε
ότι ύστερ’ από την πολλή καλοκαιρία δεν μπορεί, θα ’ρθει και η τρικυμία.
Ερωτήσεις - Δραστηριότητες
Οι ψαράδες ήταν άτυχοι ή άπληστοι; Πώς τιμωρήθηκαν για
τη βιασύνη τους να χαρούν;
Τι σημαίνει η φράση «η λύπη είναι αδελφή της χαράς» και
ποια σχέση έχει με τις μεταβολές της ζωής, που επισημαίνονται στο
επιμύθιο, δηλαδή στο συμπέρασμα, στο ηθικό δίδαγμα του μύθου;
Υπάρχουν κοινά στοιχεία στους παροιμιόμυθους του
βιβλίου μας (σελ. 231) και στους μύθους του Αισώπου; Αν υπάρχουν,
συζητήστε γι’ αυτά.