Με το όνομα Θάλεια αναφέρεται μια Ναϊάδα Νύμφη του όρους Αίτνα στη Σικελία, κόρη του Ήφαιστου, άγνωστο από ποια γυναίκα. Την ερωτεύτηκε ο Δίας που ενώθηκε μαζί της. Εκείνη, φοβούμενη την οργή της Ήρας, προσευχήθηκε και ζήτησε να την καταπιεί η γη. Οι προσευχές της εισακούσθηκαν αλλά όταν ήρθε η ώρα να γεννήσει, η γη άνοιξε και από εκεί ξεπετάχθηκαν δυο αγόρια που ονομάστηκαν Παλικοί, γιατί, αφού πέθαναν, επέστρεψαν πάλιν ικέσθαι στους ανθρώπους –διὰ τὸ ἀποθανόντας πάλιν εἰς ἀνθρώπους ἱκέσθαι (Στέφ. Β., Παλική· Σέρβ. στην Αιν. 9.584)
Ο Αισχύλος, στη χαμένη τραγωδία Αιτναίαι, Γυναίκες της Αίτνας, αφηγείται την ιστορία της Θάλειας. Ο ποιητής έγραψε την τραγωδία με αφορμή την ίδρυση της πόλης Αίτνας από τον τύραννο Ιέρωνα και σαν καλό οιωνό για την ευημερία όσων είχαν ενωθεί για να κατοικήσουν την πόλη.
Σύμφωνα με άλλες μαρτυρίες, οι Παλικοί ήταν γιοι του Ήφαιστου από την Ωκεανίδα Αίτνα (Στέφ. Β., Παλική).