Η Αχλύς, σύμφωνα με ορισμένες αρχαίες κοσμογονίες, είναι η αιώνια νύχτα, το πρώτο πλάσμα που υπήρχε πριν και από το Χάος. Σύμφωνα με τον Ησίοδο, ήταν η προσωποποίηση της δυστυχίας και της θλίψης, θηλυκός δαίμονας του θανάτου, η καταχνιά που έρχεται στα μάτια πριν από το θάνατο. Η περιγραφή της όψης της από τον Ησίοδο είναι τρομακτική:
Στο πλάι στεκότανε κι η Καταχνιά [Αχλύς], ελεεινή και φοβερή,
ωχρή, ξερή, από την πείνα ζαρωμένη,
με γόνατα παχιά. Νύχια μακριά στα χέρια της φωλιάζανε.
Απ’ τα ρουθούνια της τρέχανε μύξες κι από τα μάγουλα
έσταζε αίμα καταγής. Στεκότανε εκείνη κι έδειχνε με μορφασμό τα δόντια
ακατάπαυστα, κι άφθονη σκόνη κατέβαινε στους ώμους της,
μουσκεμένη από τα δάκρυα.
(Ησ. Ασπίδα του Ηρακλή 264-270, μετ. Στ. Γκιργκένης)
Επισημαίνουμε ότι το μειδίαμα της Καταχνιάς ήταν ακούσιο εξαιτίας της λιποσαρκίας και της ρυτίδωσης του δέρματος· γι’ αυτό και ήταν ακατάπαυστο.
Η Αχλύς είναι πιθανόν ότι συγκαταλέγεται στις Κήρες.
Σχετικά λήμματα