Ενίοτε οι συγγραφείς χρησιμοποιούσαν τη λέξη Μύραινα, αντί της λέξης Έχιδνα, για να δηλώσουν ένα τρομερό και επικίνδυνο για τους ανθρώπους πλάσμα. Στους Βατράχους (στ. 475) ο Αριστοφάνης αναφέρεται στην Ταρτησία Μύραινα και στα σχόλια σημειώνονται τα εξής: «Δαίμων φοβερά· παρά το μύρεσθαι [+αιστιατική = θρηνώ, ε] […], μύραινα δε ιχθύς θαλάσσιος», σμέρνα σαρκοφάγα που κατέστρεφε τα πλοία και καταβρόχθιζε τους επιβάτες. Αποκαλούνταν Ταρτησία […] «προς το εκπληκτικώτερον, δια το εκτετοπισμένον», καθώς η πόλη Τάρτησος βρισκόταν μακριά από τα τότε γνωστά μέρη και νερά, «περί την Άορνον λίμνην» στις όχθες του ποταμού Γουαδαλκιβίρ στην ιβηρική χερσόνησο. Δεν αποκλείεται το ενδεχόμενο πλοία που ξανοίχτηκαν στον Ωκεανό, σε μεγάλα ταξίδια πέρα από τις Ηράκλειες στήλες, είτε προς νότο (π.χ. Άννων ο Καρχηδόνιος, θαλασσοπόρος και εξερευνητής του 5ου αι. π.Χ.) είτε προς βορρά (π.χ. Πυθέας Μασσαλιώτης, εξερευνητής και γεωγράφος του 4ου αι. π.Χ.), να παρασύρθηκαν μακριά από τις ακτές και να εξαφανίστηκαν· και αυτές οι εξαφανίσεις να δημιούργησαν στο φαντασιακό των ανθρώπων τη μορφή της Ταρτησίας Μύραινας, θαλάσσιο τέρας, τεράστια σαρκοφάγα σμέρνα στην άκρη του τότε γνωστού κόσμου.
Σχετικά λήμματα