Tα συμπτώματα της υπερκινητικότηταςΗ υπερκινητικοτητα που παρουσιάζουν μερικά παιδιά είναι μια διαταραχή που σχετίζεται με αυξημένη κινητική δραστηριότητα και παρορμητικότητα σε σχέση με την ηλικία του παιδιού και το στάδιο ανάπτυξής του. Το υπερκινητικό παιδί συχνά δυσκολεύεται να συγκεντρώσει την προσοχή του σ' ένα αντικείμενο ή σε μια δραστηριότητα. Σ' αυτή την περίπτωση λέμε ότι παράλληλα με την υπερκινητικοτητα παρουσιάζει και σύνδρομο διάσπασης της προσοχής. Η διαταραχή γίνεται αντιληπτή κυρίως όταν το παιδί καλείται να λειτουργήσει σε κάποια ομάδα, όπως στον παιδικό σταθμό, στο νηπιαγωγείο ή στο σχολείο.
Το παιδί, για να χαρακτηριστεί υπερκινητικό - παρορμητικό, πρέπει να παρουσιάζει 6 από τα παρακάτω συμπτώματα, τουλάχιστον για διάστημα 6 μηνών, σε βαθμό που δε φαίνεται λογικό να συμβαδίζουν με το επίπεδο της ανάπτυξής του.
Κουνάει τα χέρια ή τα πόδια ή κουνιέται διαρκώς στην καρέ
κλα του.
Έχει δυσκολία στο να παραμείνει καθιστό όταν του το ζητάμε.
Αφαιρείται εύκολα από εξωτερικά ερεθίσματα.
Σηκώνεται συχνά στην τάξη ή σε άλλες περιστάσεις που υποτί θεται ότι πρέπει να είναι καθιστό.
Συχνά τρέχει ή σκαρφαλώνει σε συνθήκες μη αρμόζουσες.
Συχνά έχει δυσκολία να παραμείνει ήρεμο σε παιχνίδια ή σε
δραστηριότητες κατά τη διάρκεια του ελεύθερου χρόνου.
Είναι στην «πρίζα» ή αντιδρά σαν να κάθεται σε καρφιά.
Συχνά μιλάει πολύ.
Αφήνει να του ξεφεύγει η απάντηση σε μια ερώτηση που δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί.
Δυσκολεύεται συχνά να περιμένει τη σειρά του.
Διακόπτει συχνά τους άλλους ή επιβάλλει την παρουσία του
(π.χ. διακόπτει τις συζητήσεις ή το παιχνίδι}.
Διάσπαση προσοχής
Το παιδί πρέπει να παρουσιάζει 6 συμπτώματα ή περισσότερα, που να επιμένουν τουλάχιστον για 6 μήνες, σε βαθμό που δεν είναι αποδεκτά και δεν ανταποκρίνονται στο επίπεδο της ανάπτυξής του.
Θεραπεία
Όσο πιο νωρίς διαγνωστεί η διαταραχή, τόσο πιο άμεση θα είναι η αντιμετώπιση
και καλύτερη η μελλοντική πορεία του παιδιού. Tα περισσότερα παιδιά στα
οποία γίνεται έγκαιρη διάγνωση παρουσιάζουν βελτίωση και καλή προσαρμογή.
Παρ' ότι η χρήση φαρμάκων αποφεύγεται, ωστόσο σε περιπτώσεις υπερκι-νητικών
παιδιών, που η συμπεριφορά τους είναι εξαιρετικά ενοχλητική ή και επικίνδυνη,
συστήνεται φαρμακευτική αγωγή. Δεν είναι όμως ακόμη σαφείς οι παράγοντες
που καθορίζουν τη διάρκεια της θεραπευτικής αυτής αγωγής, ούτε οι λόγοι
που μερικά παιδιά δεν ωφελούνται από τη χρήση φαρμάκων.
Η ειδική παιδαγωγική βοήθεια και η θεραπεία συμπεριφοράς είναι αναγκαίες,
προκειμένου να αντιμετωπιστούν αφενός η ψυχολογική επιβάρυνση του παιδιού,
αφετέρου ταπροβλήματα στο γνωστικό τομέα, στοχεύοντας έτσι στην καλή σχολική
προσαρμογή του. Κάθε περίπτωση απαιτεί διαφορετικό τρόπο θεραπείας και πρέπει
να λαμβάνονται υπόψη η ηλικία του παιδιού, το φύλο του, οι ατομικές ανάγκες
του, η ιδιοσυγκρασία του, οι εμπειρίες του, η συγκεκριμένη μορφή που παίρνει
το πρόβλημά του, το οικογενειακό περιβάλλον από το οποίο προέρχεται, το
επίπεδο των δυσκολιών του κ.λπ.
Η στάση τον γονέων
Οι γονείς ίσως χρειαστεί να εκπαιδευτούν από τον ειδικό, ώστε να μάθουν να αντιμετωπίζουν σωστά το παιδί. Οι γονείς πρέπει: