Ο Αδαμάντιος Κοραής υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του Νεοελληνικού Διαφωτισμού. Γεννήθηκε το 1748 στη Σμύρνη. Γονείς του ήταν ο Ιωάννης Κοραής και η Θωμαΐς, η οποία του δίδαξε και τα πρώτα γράμματα. Το 1772, αφού αποφοίτησε από την Ευαγγελική Σχολή της Σμύρνης, ο Κοραής έφυγε για το Αμστερνταμ όπου για έξι χρόνια ασχολιόταν με τις εμπορικές υποθέσεις του πατέρα του, συμπληρώνοντας παράλληλα τη μόρφωσή του. Το 1782, μετά από διετή επαναπατρισμό του στη Σμύρνη, ο Κοραής φεύγει και πάλι, αυτή τη φορά για το Μονπελιέ, όπου θα φοιτήσει στην ιατρική σχολή. Την περίοδο εκείνη ξεκινά και το ενδιαφέρον του για τους αρχαίους Έλληνες και Λατίνους συγγραφείς. Το 1787 παρουσιάζει τη διδακτορική του διατριβή και τον επόμενο χρόνο αναχωρεί για το Παρίσι. Ένα χρόνο αργότερα ξεσπά η Γαλλική Επανάσταση. Είναι η στιγμή που εγκαταλείπει την ιατρική για να αφοσιωθεί στο έργο της μετάφρασης αρχαίων ελλήνων συγγραφέων με την πεποίθηση ότι συμβάλει στην πνευματική και εθνική αφύπνιση των Ελλήνων. Στη συνείδησή του τα κλασσικά γράμματα συνδέονται αναπόσπαστα με την ελευθερία. Ταυτόχρονα καταγγέλλει την οθωμανική εξουσία ως βάρβαρη και στιγματίζει τον κλήρο που υποστηρίζει το καθεστώς. Το 1821, αν και θεωρεί την κήρυξη της ελληνικής επανάστασης πρόωρη, συμβάλλει όσο μπορεί στην ευόδωση της. Προσπαθεί με κείμενα και επιστολές του να κινητοποιήσει των κύκλο των φιλελλήνων και να πείσει για το δίκαιο αγώνα των Ελλήνων. Παράλληλα, συνεχίζει να μεταφράζει πολιτικά κείμενα αρχαίων συγγραφέων, τα οποία συνοδεύει με προλεγόμενα για την ιστορία και την εξέλιξη των πολιτικών θεσμών, προσπαθώντας έτσι να βοηθήσει τους συμπατριώτες του να θέσουν τα θεμέλια του νέου κράτους. Όταν ο Ι. Καποδίστριας αναλαμβάνει Κυβερνήτης της Ελλάδας, ο τρόπος διακυβέρνησής του αντιστρατεύεται το φιλελεύθερο πνεύμα του Κοραή που είναι εναντίον "κάθε μορφής δεσποτισμού". Συντάσσεται με τους αντικαποδιστριακούς κύκλους και δημοσιεύει αιχμηρά αντικαποδιστριακά κείμενα. Ο Αδαμάντιος Κοραής πέθανε στο Παρίσι το 1833. Στην πλούσια συγγραφική, μεταφραστική και εκδοτική του δραστηριότητα περιλαμβάνονται έργα όπως: Χαρακτήρες του Θεόφραστου (1799), Περί ανέμων, υδάτων και τόπων του Ιπποκράτη (1800), Σάλπισμα Πολεμιστήριον (1801), Περί αμαρτημάτων και ποινών του Βεκκαρία (1803), Αιθιοπικά του Ηλιοδώρου (1804), Πολιτικά του Αριστοτέλη (1821), Ηθικά Νικομάχεια (1822), Σημειώσεις εις το Προσωρινόν Πολίτευμα της Ελλάδος του 1822 έτους (1823) κ.ά.