O λόρδος Βύρωνας (George Gordon Noel Byron) γεννήθηκε στο Λονδίνο το 1788 και ήταν γόνος αριστοκρατικής οικογένειας. Υπήρξε από τους σημαντικότερους ρομαντικούς ποιητές των πρώτων δεκαετιών του 19ου αιώνα. Στις ελληνικές περιοχές ταξίδεψε για πρώτη φορά από το 1809, τη χρονιά που, καθώς ενηλικιώθηκε, κληρονόμησε την περιουσία και τη θέση του παππού του στη Βουλή των Λόρδων. Στην Αγγλία επέστρεψε το 1811, ωστόσο το 1816 εγκαταστάθηκε σε διάφορες ιταλικές πόλεις, όπου παρέμεινε έως το 1823. Εκεί συνδέθηκε με κύκλους επαναστατών και ενεργότερα με το κίνημα του καρμποναρισμού, σε μια περίοδο όπου η απολυταρχία, εδραιωμένη ξανά στην ευρωπαϊκή Ήπειρο (Παλινόρθωση), καταδίωκε τους φιλελεύθερους επαναστάτες. Στα χρόνια της παραμονής του στην Ιταλία ήλθε σε επαφή με τον φιλελληνικό κύκλο της Πίζας και γνωρίστηκε με τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο.

H καταστολή της εξέγερσης των Καρμπονάρων στα 1823 υποχρέωσε τον λόρδο Βύρωνα να εγκαταλείψει την Ιταλική χερσόνησο. Είναι τότε που το ενδιαφέρον του στράφηκε ενεργότερα στην ελληνική υπόθεση. Σε αυτό συνέτεινε και η επικοινωνία του με το Φιλελληνικό Κομιτάτο του Λονδίνου, το οποίο είχε αρχίσει να δραστηριοποιείται εντονότερα για τη στήριξη του ελληνικού ζητήματος. Tη χρονιά εκείνη άλλωστε, η τοποθέτηση του Γεωργίου Κάνιγκ (George Canning) στο υπουργείο των Εξωτερικών οδήγησε στην ευνοϊκή για την ελληνική πλευρά μεταστροφή της αγγλικής πολιτικής, ευνοώντας έτσι την ενδυνάμωση του φιλελληνικού κινήματος και στη χώρα αυτή. Στις συνθήκες αυτές ο λόρδος Βύρωνας, που φαίνεται ότι είχε αποφασίσει να ταξιδέψει στην επαναστατημένη Ελλάδα, δέχτηκε πρόσκληση από το Φιλελληνικό Κομιτάτο να χειριστεί ως εκπρόσωπός του τη βοήθεια που θα στέλνονταν στους έλληνες επαναστάτες.

Αρχικά ο λόρδος Βύρωνας έφτασε στην Κεφαλονιά, τον Αύγουστο του 1823, όπου παρέμεινε για τέσσερις περίπου μήνες. Στο διάστημα αυτό ενημερώθηκε για την πορεία της ελληνικής επανάστασης, για τις ανάγκες του Αγώνα, αλλά και για τις έντονες πολιτικές διαμάχες που ήδη είχαν ανακύψει στο στρατόπεδο των ελλήνων επαναστατών. Στη συνέχεια κατευθύνθηκε προς τις επαναστατημένες περιοχές και συγκεκριμένα το Μεσολόγγι (24 Δεκεμβρίου 1823), όπου δραστηριοποιούνταν και πάλι ο Aλλέξανδρος Μαυροκορδάτος ως Γενικός Διευθυντής της Δυτικής Χέρσου Ελλάδος. Εκεί παρέμεινε για τρεις περίπου μήνες, έως τον θάνατο του από πνευμονία, στις 7 Απριλίου 1824. Στο διάστημα αυτό συνέβαλε χρηματικά στην βελτίωση της αμυντικής θωράκισης της πόλης, στήριξε την έκδοση των Ελληνικών Χρονικών, προσπάθησε να συγκροτήσει σώμα Πυροβολικού και να οργανώσει εκστρατεία για την κατάληψη της Ναυπάκτου, ενώ μισθοδότησε ένα μέρος των σουλιωτών ενόπλων που διέμεναν στο Μεσολόγγι.