Ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Ακαρνανίας κυρός Πορφύριος. (;-1838).
(Εκκλησία της Ελλάδος).

Κατήγετο από τη Βιθυνία (ίσως από τα Μουδανιά). Υπηρέτησε ως Μέγας Αρχιδιάκονος του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Το 1806 χειροτονήθηκε Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Άρτης (εξελέγη τον Απρίλιο του 1806). Τον Ιούνιο του 1808 παύθηκε και η επαρχία του προσαρτήθηκε στη Μητρόπολη Ιωαννίνων. Τον Μάρτιο του 1809 εξελέγη Μητροπολίτης Ελασσώνος (της Αρχιεπισκοπής Ελασσώνος προαχθείσης τότε σε Μητρόπολη). Στις 28 Ιουνίου 1813 μετά την ανασύσταση της Μητροπόλεως Ναυπάκτου και Άρτης εξελέγη Μητροπολίτης αυτής. Μυήθηκε στη Φιλική εταιρεία. Τον Σεπτέμβριο του 1820 παύθηκε και περιορίστηκε στο Άγιον Όρος. Το 1821 διέφυγε από τον περιορισμό και μετέβη στην επαναστατημένη Ελλάδα. Στις 25 Φεβρουαρίου 1822 διορίστηκε με απόφαση της Γερουσίας της Δυτικής Χέρσου Ελλάδος "Αρχιεπίσκοπος της ελευθέρας Δυτικής Ελλάδος". Δεν δέχτηκε τον ανωτέρω τίτλο και συνέχισε να χρησιμοποιεί τον τίτλο "Ναυπάκτου και Άρτης", θεωρώντας ότι αποκαταστάθηκε στις ελεύθερες περιοχές της πρώην επαρχίας του, ενώ το Οικουμενικό Πατριαρχείο είχε διορίσει άλλον Μητροπολίτη Άρτης στις περιοχές που βρίσκονταν εντός της Οθωμανικής επικράτειας. Έλαβε ενεργό μέρος στην ελληνική επανάσταση. Στις 30 Μαΐου 1829 μετά την αποχώρηση των Οθωμανών από την Στερεά Ελλάδα, ο κυβερνήτης Καποδίστριας του ζήτησε να επιστρέψει στην επαρχία του, από την οποία είχε αναγκαστεί να φύγει το 1825 μετά την εκεί εισβολή των Οθωμανικών στρατευμάτων. Έκτοτε άρχισε να τιτλοφορείται Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Μεσολογγίου. Μετά τη μονομερή ανακήρυξη του αυτοκεφάλου της Εκκλησίας της Ελλάδος το 1833 εξελέγη από την Αντιβασιλεία στις 21 Νοεμβρίου 1833 Προεδρικώς Μητροπολίτης της Επισκοπής Ακακρνανίας. Εκοιμήθη στο Μεσολόγγι τη νύχτα της 18 προς 19 Αυγούστου 1838.

Σημείωση: Τον Μάρτιο του 1809 με την εκλογή του Πορφυρίου η Αρχιεπισκοπή Ελασσώνος προεβιβάσθη σε μητρόπολη κατά τη σαφή διατύπωση του σχετικού υπομνήματος εκλογής (Κώδιξ Πατρ. Αρχ. Θ΄. σελ. 262): «Της αγιωτάτης Αρχιεπισκοπής Ελασσώνος, της ήδη εις μητρόπολιν προαχθείσης και τιμηθείσης κατά το επί του εκκλησιαστικού ημών τούδε κώδικος καταγεγραμμένον πατριαρχικόν και συνοδικόν γράμμα, απροστατεύτου διαμεινάσης…»