Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος πρώην Γορτύνης κυρός Προκόπιος. (περ. 1750-1839).
(Εκκλησία της Ελλάδος).

Γεννήθηκε στη Νάξο περί το 1750. Ήταν πνευματικό ανάστημα του Μητροπολίτη Ιωαννίνων Ιεροθέου, ο οποίος τον χειροτόνησε Διάκονο. Στις 8 Ιουλίου 1806 χειροτονήθηκε Επίσκοπος Παραμυθίας και Γηρομερίου. Τη χειροτονία τέλεσε ο Μητροπολίτης Ιωαννίνων Ιερόθεος, συμπαραστατούμενος από τους Επισκόπους Δρυϊνουπόλεως Γαβριήλ και Ιερομερίου Σαμουήλ. Τον Αύγουστο του 1809 αποσπάστηκε από την επαρχία του η περιοχή του Γηρομερίου και αποτέλεσε Πατριαρχική εξαρχία. Τότε μεταβλήθηκε και ο τίτλος της επαρχίας του σε "Παραμυθίας". Το 1812 έπεσε στη δυσμένεια του Αλή πασά και φυλακίστηκε επί πεντάμηνο, μετά το οποίο εξαναγκάστηκε στις αρχές του 1813 να υποβάλει παραίτηση. Κατόπιν περιορίστηκε στα Ιωάννινα. Το 1821 διέφυγε από τα Ιωάννινα στην Άρτα και πέρασε μέσα από τις επαναστατημένες περιοχές της Ηπείρου και της Στερεάς Ελλάδας, συμμετέχοντας στους αγώνες. Όμως προσβλήθηκε από πνευμονία και τον Δεκέμβριο του 1821 αποσύρθηκε στο νησί Κάλαμος (κοντά στη Λεύκαδα), όπου έμεινε για τρία χρόνια. Από τον Κάλαμο μετέβη στην Ιθάκη και από εκεί το 1829 μετέβη στην Πάτρα. Στις 19 Νοεμβρίου 1831 διορίστηκε τοποτηρητής Νέων Πατρών. Στη θέση αυτή παρέμεινε μέχρι τις 10 Σεπτεμβρίου 1832. Μετά τη μονομερή ανακήρυξη του αυτοκεφάλου της Εκκλησίας της Ελλάδος το 1833 εξελέγη από την Αντιβασιλεία στις 21 Νοεμβρίου 1833 Επίσκοπος Γορτύνης. Στις 24 Ιουλίου 1834 παραιτήθηκε. Εκοιμήθη στην Πάτρα στις 17 Ιουλίου 1839.