Ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Ειρηνουπόλεως κυρός Γρηγόριος. (1761-1846).
(Οικουμενικό Πατριαρχείο).

Ο κατά κόσμον Γεώργιος Πατάρας ή Κουϊμντζόγλου γεννήθηκε το 1761 στην Έφεσο (Ayasuluk) ή τη Νέα Έφεσο (Kuşadası) της Μικράς Ασίας. Εκάρη μοναχός στην Ιερά Μονή Ζωοδόχου Πηγής Σάμου. Διάκονος και Πρεσβύτερος χειροτονήθηκε από τον Αρχιεπίσκοπο Σάμου Δανιήλ (1784-1815). Το 1792 μετέβη στη Χίο όπου μαθήτευσε στον Αθανάσιο Πάριο. Από τη Χίο μετέβη στην Κωνσταντινούπολη. Για δύο έτη διετέλεσε Πρωτοσύγκελος του Μητροπολίτου Σηλυβρίας Καλλινίκου (1790-1816). Εν συνεχεία μετέβη στο Βουκουρέστι όπου μαθήτευσε στον Λάμπρο Φωτιάδη. Εξαιτίας λοιμού που ξέσπασε στην πόλη αναγκάστηκε να μετακομίσει στο Φωξάνι (Focșani). Εκεί γνωρίστηκε με τον Ηγούμενο του μετοχίου της Μονής Βατοπεδίου ιερομόναχο Αρσένιο. Αυτός τον έπεισε να ενταχθεί στην αδελφότητα της Μονής Βατοπεδίου. Τα επόμενα πέντε έτη (1796-1801) υπηρέτησε στην Κωνσταντινούπολη ως οικοδιδάσκαλος της οικογένειας του ηγεμόνος (οσποδάρου) της Μολδαβίας Αλεξάνδρου Χαντζερή. Τον Δεκέμβριο του 1801 μετέβη στην Ιερά Μονή Βατοπεδίου. Εξελέγη Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Βατοπεδίου πιθανότατα στις 10 Ιανουαρίου 1802. Στις 12 Ιανουαρίου 1802 χειροτονήθηκε στην Ιερά Μονή Βατοπεδίου τιτουλάριος Μητροπολίτης Ειρηνουπόλεως. Τη χειροτονία τέλεσε ο Πατριάρχης π. Κωνσταντινουπόλεως Γρηγόριος ο Ε΄, συμπαραστατούμενος από τους Μητροπολίτες Μογλενών Τιμόθεο (ή π. Μογλενών Γεδεών), π. Λήμνου Καλλίνικο και τον Επίσκοπο π. Τρίκκης Αμβρόσιο. Εστάλη στη Μολδαβία ως αντιπρόσωπος της Μονής Βατοπεδίου και διαχειριστής των εκεί μετοχίων. Υπέγραφε ως "Ειρηνουπόλεως και Βατοπεδίου". Από το 1810 μέχρι το 1812 έζησε εξόριστος στο Καζάνιο (Kazan) της Ρωσίας, επειδή δεν θέλησε να υπαγάγει τα μετόχιά του στη δικαιοδοσία της Ρωσικής Εκκλησίας. Υποστήριξε οικονομικά την ελληνική επανάσταση το 1821. Μετά την αποτυχία της επανάστασης στις παραδουνάβιες ηγεμονίες διέφυγε στο Κισνόβιο (Chișinău) της Βεσσαραβίας. Την περίοδο 1821-1827 είχε παυθεί μαζί με όλους τους Έλληνες Ηγούμενους των Παραδουνάβιων Ηγεμονιών κατά διαταγή των Οθωμανών. Στις 17 Ιουνίου 1821 έλαβε μέρος στην κηδεία του Οικουμενικού Πατριάρχου Γρηγορίου του Ε΄ στην Οδησσό. Το 1833 επέστρεψε στο Ιάσιο. Τον Οκτώβριο του 1845 μετέβη στο Κισνόβιο για μοναστηριακές υποθέσεις. Την 1 Ιανουαρίου 1846 προσεβλήθη υπό αποπληξίας εξαιτίας της οποίας εκοιμήθη στο Κισνόβιο στις 3 Ιανουαρίου 1846.