Ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης πρώην Βελλάς και Πωγωνιανής κυρός Ιωσήφ. (;-1850).
(Οικουμενικό Πατριαρχείο).

Κατήγετο από τη Νάξο. Ήταν ανεψιός του Μητροπολίτη Ιωαννίνων Ιεροθέου (1799-1810). Φοίτησε στην Καπλάνειο Σχολή των Ιωαννίνων με δάσκαλο τον Αθανάσιο Ψαλίδα. Το 1818 χειροτονήθηκε Επίσκοπος Βελλάς, ύστερα από απαίτηση του Αλή πασά. Ωστόσο έπεσε στη δυσμένεια του Αλή πασά, ο οποίος το 1820 τον φυλάκισε. Το 1821 παύθηκε. Στα τέλη Ιανουαρίου του 1822 αποκαταστάθηκε στην Επισκοπή Βελλάς. Τον Μάιο του 1834 προσαρτήθηκε στην Επισκοπή Βελλάς η περιοχή της Πωγωνιανής αποσπασθείσα από τη Μητρόπολη Κορυτσάς. Ταυτόχρονα η Επισκοπή Βελλάς και Πωγωνιανής προήχθη σε Μητρόπολη και ο Επίσκοπος Ιωσήφ σε Μητροπολίτη. Έδρα της Μητροπόλεως ορίστηκε η Ιερά Μονή Παναγίας Μολυβδοσκεπάστου κοντά στο χωριό Δεπαλίτσα (σημερινό χωριό Μολυβδοσκέπαστος). Στις 12 Μαΐου 1835 ο Μητροπολίτης Ιωσήφ αναχώρησε για το Βουκουρέστι όπου εγκαταστάθηκε ασχολούμενος με την είσπραξη των εισοδημάτων της Μονής Μολυβδοσκεπάστου στις παραδουνάβιες ηγεμονίες. Περί το 1838 εγκταστάθηκε στη Μολδοβλαχία. Εκεί ευρισκόμενος έλαβε τον Δεκέμβριο του 1839 επιστολή από την Ιερά Σύνοδο, η οποία του ζητούσε να επιστρέψει στην επαρχία του. Παρέμεινε στη Μολδοβλαχία και τον Ιανουάριο του 1840 παύθηκε. Συνέχισε να διαμένει στη Μολδοβλαχία όπου ενεπλάκη σε παράνομες αγοραπωλησίες και κατακρατούσε κειμήλια των μονών της πρώην επαρχίας του. Για τους λόγους αυτούς καθαιρέθηκε τον Δεκέμβριο του 1841. Τον Οκτώβριο του 1842 υπέβαλε αίτημα μετανοίας, το οποίο έγινε αποδεκτό. Η υπόθεσή του παραπέμφθηκε στον Μητροπολίτη Ουγγροβλαχίας και η καθαίρεση άρθηκε πιθανώς το 1843. Εκοιμήθη στη Βλαχία το 1850.