Ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος Ιβηρίας και Καχέτης και Έξαρχος Γεωργίας κυρός Αλέξιος. (1853-1914).
(Εκκλησία της Γεωργίας).

Ο κατά κόσμον Αλέξιος Βασίλιεβιτς Μολτσανώφ γεννήθηκε στο χωριό Κιλμές της Κομητείας Σαραπούλ του Κυβερνείου Βιάτκας στις 5 Οκτωβρίου 1853. Το 1883 νυμφεύθηκε και στις 21 Νοεμβρίου 1883 χειροτονήθηκε Διάκονος. Στις 22 Οκτωβρίου 1885 χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος. Αποφοίτησε από τη Θεολογική Ακαδημία του Καζάν το 1887. Το 1897 χήρεψε. Στις 4 Σεπτεμβρίου 1899 εκάρη μοναχός και στις 7 Σεπτεμβρίου 1899 έλαβε το οφίκιο του Αρχιμανδρίτη. Διορίστηκε Διευθυντής του Θεολογικού Σεμιναρίου του Καζάν. Στις 20 Ιουλίου 1900 διορίστηκε Διευθυντής της Θεολογικής Ακαδημίας του Καζάν. Στις 9 Σεπτεμβρίου 1900 χειροτονήθηκε στον Καθεδρικό Ναό του Καζάν Επίσκοπος Τσιστοπόλεως, Βικάριος της Επισκοπής Καζάν. Τη χειροτονία τέλεσε ο Αρχιεπίσκοπος Καζάν Αρσένιος, συμπαραστατούμενος από τους Επισκόπους Κάτω Νοβγορόδου και Αρζαμά Βλαδίμηρο, Σαμάρας και Σταυρουπόλεως Γουρία, Σιμπίρσκ και Συζράν Νίκανδρο, Στάριτσας Βασίλειο και Τσεμποξάρυ Ιωάννη. Στις 26 Μαρτίου 1905 εξελέγη Επίσκοπος Ταυρίδος και Συμφεροπόλεως, στις 5 Νοεμβρίου 1910 Επίσκοπος Πσκώβου και Πορχώβου και στις 17 Απριλίου 1912 Επίσκοπος Τομπόλσκ και Σιβηρίας. Ως Επίσκοπος Τομπόλσκ διέκοψε τις ανακρίσεις εναντίον του Γρηγορίου Ρασπούτιν. Στις 4 Οκτωβρίου 1913 προήχθη σε Αρχιεπίσκοπο και εξελέγη Αρχιεπίσκοπος Ιβηρίας (Καρταλίνης) και Καχέτης και Έξαρχος Γεωργίας. Δυο φορές απειλήθηκε η ζωή του με εναντίον του απόπειρες δολοφονίας μάλλον από Γεωργιανούς εθνικιστές. Λόγω χρόνιας πάθησης των νεφρών και των πνευμόνων εκοιμήθη στις 20 Μαΐου 1914.