Ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος πρώην Βλαδίμης και Σούγιας κυρός Αλέξιος. (1859-1919).
(Πατριαρχείο Ρωσίας).

Ο κατά κόσμον Ανεμπόδιστος Γιακόβλεβιτς Ντοροντνίτσιν γεννήθηκε στο χωριό Ουσπένσκογε της Κομητείας Σλαβιανοσέρμπσκ του Κυβερνείου Αικατερινοσλάβ στις 2 Νοεμβρίου 1859. Αποφοίτησε από τη Θεολογική Ακαδημία Μόσχας το 1885. Τον Μάρτιο του 1902 εκάρη μοναχός. Το ίδιο έτος χειροτονήθηκε Διάκονος και Πρεσβύτερος. Τον Σεπτέμβριο του 1903 έλαβε το οφίκιο του Αρχιμανδρίτη και διορίστηκε Διευθυντής του Θεολογικού Σεμιναρίου Λιθουανίας. Στις 30 Μαΐου 1904 χειροτονήθηκε στο Χάρκοβο Επίσκοπος Σουμύ, Βικάριος της Επισκοπής Χαρκόβου. Τη χειροτονία τέλεσε ο Αρχιεπίσκοπος Χαρκόβου Αρσένιος, συμπαραστατούμενος από τους Επισκόπους Ταυρικής Νικόλαο, Αικατερινοσλάβ Συμεών και άλλους. Στις 18 Ιουλίου 1905 τοποθετήθηκε Επίσκοπος Ελισάβετγκραδ, Βικάριος της Επισκοπής Χερσώνος. Στις 27 Αυγούστου 1905 τοποθετήθηκε Επίσκοπος Τσιστοπόλεως, Βικάριος της Επισκοπής Καζάν και στις 5 Σεπτεμβρίου 1905 διορίστηκε Διευθυντής της Θεολογικής Ακαδημίας του Καζάν. Στις 17 Ιανουαρίου 1912 εξελέγη Επίσκοπος Σαρατώβου και Τσαρίτσιν. Στις 20 Ιουλίου 1914 προήχθη σε Αρχιεπίσκοπο και εξελέγη Αρχιεπίσκοπος Βλαδίμης και Σουσδαλίας. Στις 24 Μαρτίου 1916 ο τίτλος του μεταβλήθηκε σε "Βλαδίμης και Σούγιας". Την Άνοιξη του 1917 συγκλήθηκε κληρικολαϊκή συνέλευση, η οποία απαίτηση την απομάκρυνση του Αρχιεπισκόπου Αλεξίου λόγω αυταρχικής συμπεριφοράς και συνεργασίας με τον Ρασπούτιν. Η Ιερά Σύνοδος τον έπαυσε στις 10 Αυγούστου 1917. Το Φθινόπωρο του 1917 μετέβη χωρίς άδεια στη Λαύρα των Σπηλαίων του Κιέβου και ηγήθηκε της Αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Ουκρανίας. Στις 7 Ιανουαρίου 1918 καθαιρέθηκε από τοπική Σύνοδο στο Κίεβο υπό την Προεδρία του Μητροπολίτη Κιέβου Βλαδιμήρου. Λίγο πριν την κοίμησή του μετανόησε και επέστρεψε στην κανονική Εκκλησία. Εκοιμήθη στο Νοβορωσίσκ τον Νοέμβριο του 1919.