Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος πρώην Σαραπούλ και Γελάμπουγκας κυρός Παλλάδιος. (1865-1922).
(Πατριαρχείο Ρωσίας).

Ο κατά κόσμον Νικόλαος Κωνσταντίνοβιτς Ντομπρονράβωφ γεννήθηκε στο Κυβερνείο Μογιλιέβου στις 18 Νοεμβρίου 1865. Στις 29 Μαΐου 1888 εκάρη ρασοφόρος μοναχός και στις 27 Νοεμβρίου 1888 έλαβε το μικρό μοναχικό σχήμα. Στις 25 Δεκεμβρίου 1888 χειροτονήθηκε Διάκονος από τον Επίσκοπο Βολοκολάμσκ Χριστοφόρο και στις 15 Απριλίου 1890 Πρεσβύτερος. Αποφοίτησε από τη Θεολογική Ακαδημία Μόσχας το 1891. Το 1897 έλαβε το οφίκιο του Αρχιμανδρίτη. Το 1899 διορίστηκε Διευθυντής του Θεολογικού Σεμιναρίου Λιθουανίας. Στις 6 Δεκεμβρίου 1903 χειροτονήθηκε στο Σαράτωβ Επίσκοπος Βόλσκ, Βικάριος της Επισκοπής Σαρατώβου. Τη χειροτονία τέλεσε ο Επίσκοπος Σαρατώβου και Τσαρίτσιν Ερμογένης, συμπαραστατούμενος από τους Επισκόπους Ταμπώβου και Σάτσκ Ιννοκέντιο και Νικολαέβου (Πουγκατσέβου) Τύχωνα. Στις 28 Νοεμβρίου 1908 εξελέγη Επίσκοπος Πέρμης και Σολικάμσκ και στις 30 Ιουλίου 1914 Επίσκοπος Σαρατώβου και Τσαρίτσιν. Το 1917 κατηγορήθηκε από τον Επίσκοπο Πετρώβου Λεόντιο, Βικάριο της Επισκοπής Σαρατώβου ως συνεργάτης του Ρασπούτιν. Στις 25 Αυγούστου 1917 παύθηκε. Στις 5 Σεπτεμβρίου 1918 εξελέγη Επίσκοπος Σαραπούλ και Γελάμπουγκας αλλά δεν κατόρθωσε να μεταβεί στην επαρχία του. Από το 1918 μέχρι το 1919 διέμενε στην Ιερά Μονή Γεννήσεως του Σωτήρος στη Μόσχα. Στις 20 Μαΐου 1919 παύθηκε. Τον Μάιο του 1919 εγκαταστάθηκε στην Ιερά Μονής Νέας Ιερουσαλήμ στη Μόσχα. Μετά το κλείσιμο του Μοναστηριού τον Νοέμβριο του 1919 εγκαταστάθηκε στην Ιερά Μονή Νοβοσπάσκυ της Μόσχας. Εκοιμήθη στη Μόσχα το 1922 (την πρώτη εβδομάδα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, 14-20 Φεβρουαρίου) από άσθμα.