Ο
κατά κόσμον Νικόλαος Γρηγόριεβιτς Φαινομένωφ γεννήθηκε
στο Κυβερνείο του Ορέλ στις 2 Μαΐου 1872. Αποφοίτησε από τη Θεολογική
Ακαδημία Κιέβου το 1897.Στις 3 Απριλίου 1897 εκάρη μοναχός. Διάκονος
χειροτονήθηκε στις 10 Απριλίου 1897 και Πρεσβύτερος στις 15 Αυγούστου 1897.
Στις 21 Ιανουαρίου 1902 έλαβε το οφίκιο του Αρχιμανδρίτη και διορίστηκε
Διευθυντής του Θεολογικού Σεμιναρίου Τιφλίδος. Στις 19 Μαΐου 1905 εξελέγη
Επίσκοπος Μπακού αλλά πριν ακόμη χειροτονηθεί εξελέγη στις 2 Ιουνίου 1905
Επίσκοπος Κίνεσμα, Βικάριος της Επισκοπής Κοστρομά. Η χειροτονία του σε
Επίσκοπο τελέστηκε στις 10 Ιουλίου 1905. Στις 15 Φεβρουαρίου 1908
τοποθετήθηκε Επίσκοπος Νάρβας, Βικάριος της Επισκοπής Αγίας Πετρουπόλεως.
Στις 20 Μαρτίου 1914 εξελέγη Επίσκοπος Βιάτκας και Σλομποδά. Στις 7 Απριλίου
1919 προήχθη σε Αρχιεπίσκοπο. Το 1921 εξελέγη Αρχιεπίσκοπος Αστραχανίου και
Τσαρέβου. Στις 31 Ιανουαρίου 1922 τοποθετήθηκε Αρχιεπίσκοπος Κρουτίτσης,
Βικάριος της Επισκοπής Μόσχας. Το 1923 παύθηκε. Το 1924 καταδικάστηκε σε
τριετή εκτοπισμό στην Κεντρική Ασία. Τον Νοέμβριο του 1925 προήχθη σε
Μητροπολίτη και εξελέγη Μητροπολίτης Οδησσού. Στις 30 Σεπτεμβρίου 1927
εξελέγη Μητροπολίτης Τασκένδης και Τουρκεστάν. Εκοιμήθη στην Τασκένδη στις 3
Μαρτίου 1933. |