Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος πρώην Σουμύ κυρός Μητροφάνης. (1876-1945).
(Πατριαρχείο Σερβίας).

Ο κατά κόσμον Νικόλαος Ιβάνοβιτς Αμπράμωφ γεννήθηκε στη Σταράγια Μελόβαγια της Κομητείας Μπογκουτσάρ του Κυβερνείου Βορόνεζ το 1876. Αποφοίτησε από τη Θεολογική Ακαδημία του Καζάν το 1902. Το 1907 εκάρη μοναχός και χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος. Το 1910 έλαβε το οφίκιο του Αρχιμανδρίτη. Στις 5 Ιουνίου 1916 χειροτονήθηκε στο Σουμύ Επίσκοπος Σουμύ, Βικάριος της Επισκοπής Χαρκόβου. Τον Μάρτιο του 1919 του προσφέρθηκε η θέση του Επισκόπου Χαρκόβου αλλά ζήτησε με επιστολή του προς τον Πατριάρχη Τύχωνα να μην επικυρώσει την απόφαση και έτσι παρέμεινε Επίσκοπος Σουμύ. Τον Δεκέμβριο του 1919 εγκατέλειψε το Σουμύ μαζί με τα στρατεύματα του Λευκού στρατού, τα οποία υποχωρούσαν. Το 1920 μετανάστευσε στη Σερβία και παύθηκε από Επίσκοπος Σουμύ. Το 1921 συμμετείχε στη Σύνοδο του Καρλοβικίου. Το 1922 εντάχθηκε στη δικαιοδοσία του Πατριαρχείου Σερβίας. Κατά τα έτη 1922 έως 1933 διετέλεσε Ηγούμενος αρχικά της Ιεράς Μονής Αγίων Στεφάνου και Ρωμανού και κατόπιν στην Ιερά Μονή Ρακόβιτσας (κοντά στο Βελιγράδι). Το 1933 διορίστηκε Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Βισόκι Ντέτσανι (στο Κοσσυφοπέδιο) και Διευθυντής της εκεί Ιερατικής Σχολής. Το 1941 μετά την κατάληψη της περιοχής από τα Γερμανικά στρατεύματα η Σχολή έκλεισε και οι μαθητές, οι καθηγητές, οι μοναχοί και ο Ηγούμενος κατέφυγαν στη Σερβία. Εκοιμήθη στο Βελιγράδι στις 4 Νοεμβρίου 1945.