Ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος Συμφεροπόλεως και Κριμαίας κυρός Λουκάς. (1887-1961).
(Πατριαρχείο Ρωσίας).

Ο κατά κόσμον Βαλεντίνος Φελίξοβιτς Βόινο Γιασενέτσκη γεννήθηκε στις 27 Απριλίου 1877 στο Κερτς της Κριμαίας. Το 1903 αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Κιέβου. Το 1904 στη διάρκεια του πολέμου με την Ιαπωνία μετέβη ως μέλος του Ερυθρού Σταυρού στην Άπω Ανατολή. Εκεί νυμφεύθηκε. Από το 1905 μέχρι το 1917 εργάστηκε ως ιατρός στα Νοσοκομεία του Σιμπίρσκ, του Κούρσκ, του Σαρατώβου, της Βλαδίμης και της Μόσχας. Το 1917 βρέθηκε στο Νοσοκομείο της Τασκένδης. Το 1919 απεβίωσε η σύζυγός του αφήνοντας τέσσερα παιδιά. Το 1920 εξελέγη καθηγητής της Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Τασκένδης. Στις 8 Φεβρουαρίου 1921 χειροτονήθηκε Διάκονος και στις 15 Φεβρουαρίου του ίδιου έτους Πρεσβύτερος. Διορίστηκε Εφημέριος στον Καθεδρικό Ναό της Τασκένδης ενώ παράλληλα διατήρησε και τη θέση του καθηγητή στο Πανεπιστήμιο. Τον Μάιο του 1923 εκάρη μοναχός και έλαβε το όνομα του αποστόλου και ευαγγελιστού Λουκά, ο οποίος ήταν παράλληλα και γιατρός. Στις 12 Μαΐου 1923 χειροτονήθηκε κρυφά Επίσκοπος Τασκένδης και Τουρκεστάν. Από το 1923 μέχρι το 1925 βρέθηκε εξόριστος στον Βορά (Κρασνογιάρσκ), όπου όμως αγωνίστηκε εναντίον του σχίσματος της "ζώσας Εκκλησίας". Στις 25 Σεπτεμβρίου 1925 αποκαταστάθηκε στην Επισκοπή Τασκένδης και Τουρκεστάν. Στις 5 Οκτωβρίου 1927 τοποθετήθηκε τιτουλάριος Επίσκοπος Γέλετς, Βικάριος της Επισκοπής Ορέλ. Στη θέση αυτή παρέμεινε μέχρι τις 11 Νοεμβρίου 1927. Τον Νοέμβριο του 1927 μεταφέρθηκε στο Κρασνογιάρσκ. Εκεί εργάστηκε ως ιατρός στο Νοσοκομείο και ως προϊστάμενος του Ναού του Κρασνογιάρσκ. Στο Νοσοκομείο του Κρασνογιάρσκ εργάστηκε και στη διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου ως προϊστάμενος της μονάδας σοβαρών περιστατικών. Το 1942 προήχθη σε Αρχιεπίσκοπο και εξελέγη Αρχιεπίσκοπος Κρασνογιάρσκ. Τον Ιανουάριο του 1944 εξελέγη Αρχιεπίσκοπος Ταμπώβου και Μιτσούρινσκ και στις 9 Απριλίου 1946 Αρχιεπίσκοπος Συμφεροπόλεως και Κριμαίας. Το 1956 ο Αρχιεπίσκοπος Λουκάς έχασε την όραση του εξαιτίας χρόνιας παθήσεως των ματιών. Συνέχισε να βοηθάει τους ασθενείς δίνοντας συμβουλές. Συνέχισε επίσης να τελεί τα Αρχιερατικά του καθήκοντα μέχρι την κοίμησή του, βοηθούμενος από τους συνεργάτες του. Εκοιμήθη στη Συμφερόπολη στις 11 Ιουνίου 1961. Η Ιερά Σύνοδος του Πατριαρχείου Ρωσίας τον ανακήρυξε άγιο. Στις 2 Ιουλίου 1997 στη Συμφερόπολη όπου έζησε τα τελευταία είκοσι πέντε χρόνια της ζωής του ανεγέρθηκε μνημείο προς τιμή του.