Ο
κατά κόσμον Γεώργιος Φιόντοροβιτς Μαρτίσκιν
γεννήθηκε στις 3 Μαΐου 1934 στο χωριό Κάζινκα, της Επαρχίας Γκορλόφκας
(καταργήθηκε το 1959) του Νομού Ριαζάν της Ρωσίας. Στις 12 Σεπτεμβρίου 1964
χειροτονήθηκε Διάκονος από τον Μητροπολίτη
Λένινγκραδ και Λαδόγκας Νικόδημο. Στις
31 Οκτωβρίου 1966 εκάρη μοναχός στη Λαύρα του Ζαγκόρσκ (σήμερα Σεργιέβου Ποσάντ) και στις 4 Νοεμβρίου του ίδιου έτους
χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος από τον ίδιο ως άνω Μητροπολίτη. Υπηρέτησε ως
Εφημέριος στην Επισκοπή Μόσχας. Το 1969 αποφοίτησε
από τη Θεολογική Ακαδημία Μόσχας. Στις 2 Αυγούστου 1971 έλαβε το οφίκιο του
Αρχιμανδρίτη. Στις 23 Απριλίου 1972 χειροτονήθηκε στη Μόσχα τιτουλάριος Επίσκοπος
Ζαράισκ,
Βικάριος της Επισκοπής Μόσχας. Τη χειροτονία τέλεσε ο Μητροπολίτης
Λένινγκραδ
και Νοβγορόδου Νικόδημος, συμπαραστατούμενος από τους Αρχιεπισκόπους
Δημητρώβου
Φιλάρετο και Τούλας και Μπελιώβου Ιουβενάλιο. Στις 3 Σεπτεμβρίου 1974 εξελέγη
Επίσκοπος Κούρσκ και Μπελγορόδου. Στις 2 Σεπτεμβρίου 1977 προήχθη σε
Αρχιεπίσκοπο. Στις 26 Δεκεμβρίου 1984 εξελέγη Αρχιεπίσκοπος
Ιρκούτσκ και Τσιτά
και τοποτηρητής της
Επισκοπής Χαμπαρόβου. Τη θέση του τοποτηρητή της
Επισκοπής
Χαμπαρόβου τη διατήρησε μέχρι τις 27 Μαΐου 1988. Στις 25 (ή 26) Ιανουαρίου 1990 εξελέγη
Αρχιεπίσκοπος Βίλνας και Λιθουανίας. Τον Ιανουάριο του 1991 τάχθηκε φανερά υπέρ
της ανεξαρτητοποίησης της Λιθουανίας από τη Σοβιετική Ένωση. Το γεγονός αυτό
προκάλεσε την έντονη αντίδραση του Ρωσόφωνου ποιμνίου του, το οποίο ζήτησε την
απομάκρυνσή του. Ωστόσο η στάση αυτή του Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου έφερε θετικά
αποτελέσματα για τη μετέπειτα αντιμετώπιση της Ορθόδοξης Εκκλησίας από το
ανεξάρτητο Λιθουανικό κράτος. Το 1992 παραδέχθηκε δημόσια ότι υπήρξε συνεργάτης
της Κα Γκε Μπε από το 1972 μέχρι το 1990. Το έκανε για λόγους στρατηγικής όπως
είπε και για να διαφυλάξει τα συμφέροντα της Εκκλησίας. Στις 25 Φεβρουαρίου 2000 προήχθη σε
Μητροπολίτη. Στις 24 Δεκεμβρίου 2010 παραιτήθηκε. Εκοιμήθη στο Βίλνιους στις 6
Ιανουαρίου 2025. |