

|
|
|
|
|
|
Κριτική για "Το δικό μου ΑΓΑΘΟΝΗΣΙ"
Από τον Δημήτρη Χ. Τσελίκα, ποιητή, (17-11-2025)
Δημοσιεύτηκε: Προσωπική μου σελίδα στο fb, 18-11-2025.
Αγαπητή Παναγιώτα!
Έπιασα, στα χέρια μου, να διαβάσω το τελευταίο σου βιβλίο «Το δικό μου ΑΓΑΘΟΝΗΣΙ».
Πίστευα πως κρατούσα ένα οδοιπορικό, σαν όλα.
Φόρεσα ρούχα εκστρατείας – άρβυλα, ένα γερό ραβδί και ξεκίνησα.
Στις πρώτες του σελίδες απογοητεύτηκα.
Περίμενα ένα πεζοπόρο ταξίδι στο μικρονήσι και εσύ φούσκωσες τα μυαλά μου αέρα, με σήκωσες ψηλά και με πήρες μαζί στην συντροφιά σου, κανονικό συνοδοιπόρο.
Με ταξίδεψες στους μικροτόπους, στα χαμωμάγαζα, τις εκκλησίες, τα σπίτια, τις αυλές και τα αγναντέματα.
Κάθισα δίπλα σ’ εσένα και τον Χρήστο, γνώρισα και άκουσα τις ντοπιολαλιές από την Αναστασία, τον Μιχάλη τον Κόττορο, τον Δήμαρχο, την γιαγιά Βαγγελιώ και τόσους ακόμα.
Αφουγκράστηκα τις δικές σου κουβέντες, τις σκέψεις σου, τον θαυμασμό, τα συναισθήματά σου και ακόμα φαντάστηκα πως κουράστηκα σκαρφαλώνοντας, παρέα, στους «θόλους» και ακόμα αγνάντεψα το πέλαγο στον Αϊ - Χαράλαμπο και στον όρμο του Αγίου Γεωργίου.
Παναγιώτα, το ΑΓΑΘΟΝΗΣΙ σου, έχει τέτοια επιβολή και δύναμη γραφής, που κάνει τον αναγνώστη, όχι απλόν μελετητή ενός οδοιπορικού, αλλά συνταξιδιώτη σε όλη του την διαδρομή, μέχρι την τελευταία του λέξη, προτού γυρίσει ξανά στις σελίδες του, εδώ κι εκεί, για να ξαναδιαβάσει τα διαβασμένα απ’ την αρχή.
Η ροή του είναι τόσο μεστή και γεμάτη, που ειλικρινά, μου έδωσε την εντύπωση – και με την βοήθεια των εικόνων - ότι έχω γνωρίσει αυτό το όμορφο ακριτικό νησί, με τούς φρουρούς-κατοίκους του, την παραδοσιακή, αφτιασίδωτη φιλοξενία, την ανοιχτή τους καρδιά με τα ζεστά ανθρώπινα αισθήματα, την αξιοθαύμαστη καλαισθησία τους και την αγάπη τους στην μικρή νησιωτική τους Πατρίδα.
Δεν σου κρύβω ότι μου κέντρισες την επιθυμία να επισκεφτώ το Αγαθονήσι.
Παναγιώτα, δεν θα έχουν αξία τα δικά μου συγχαρητήρια, σε μια καταξιωμένη λογοτέχνιδα.
Θα σου απευθύνω όμως ένα μεγάλο «Ευχαριστώ».
Δημήτρης Χ. Τσελίκας
Πάτρα 17 Νοεμβρίου 2025