Λίγα λόγια της Σοφίας Δ. Ευθυμίου, φιλολόγου, για το ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΟ ΕΡΓΟ της Παναγιώτας Π. Λάμπρη   Δημοσιεύτηκε: https://www.draseis.panepirotiki.gr/logotexnes/lamprh-panagiota.html      Η Παναγιώτα Π. Λάμπρη από την πρώτη δεκαετία της χιλιετίας που διανύουμε άρχισε να καταθέτει στο έργο της, μ’ έναν ξεχωριστό τρόπο, μνήμες, σκέψεις, βιώματα, ανησυχίες και προβληματισμούς για όσα συνέβαιναν και συμβαίνουν γύρω της.    Ορμώμενη από την ιδιαίτερη πατρίδα της, τη Ροδαυγή, ιστόρησε σαν αναγεννησιακός ζωγράφος τις ομορφιές της και κατέγραψε με αγάπη και σεβασμό τις παραδόσεις της, καθώς και τις αξίες της οικογένειάς της, λατρεμένα στοιχεία, τα οποία μπόλιασαν την ίδια και την έκαναν ιδιαίτερα ανθεκτική απέναντι στα μικρόβια της σύγχρονης κοινωνίας.    Μέσα στις μελέτες της, στα άρθρα της, στα διηγήματά της, στα ποιήματα και στις ταξιδιωτικές εντυπώσεις ο αναγνώστης θα βρει εικόνες για ρέμβη ή αναπόληση, ποικίλες γνώσεις ιστορικού, μυθολογικού, γλωσσικού, πολιτισμικού ενδιαφέροντος,… Ειδικά στις ταξιδιωτικές της εντυπώσεις παρουσιάζει έναν τύπο ανήσυχου και διψασμένου περιηγητή, σπάνιου στην εποχή μας.    Με τη γλωσσοπλαστική της ικανότητα φωτίζει απλές καθημερινές στιγμές, σχέσεις και γεγονότα που πολλά μέσα στη δίνη της ξέφρενης ζωής θα περνούσαν απαρατήρητα.    Το ξεχωριστό της ύφος έχει διδακτικό – γνωμολογικό χαρακτήρα, είναι επενδυμένο με βαθιά στοχαστική διάθεση και ενίοτε διακρίνεται από σαρκαστικό χρωματισμό. Κι όμως κάτι τέτοιο, θεωρώ πως σπανίζει στην πληθώρα των έργων που κατακλύζουν τις προθήκες των βιβλιοπωλείων ή τον διαδικτυακό μας κόσμο.    Γεμίσαμε, δυστυχώς, από διάττοντες αστέρες στη σύγχρονη λογοτεχνία. Έχουμε όμως ανάγκη από φωτεινά αστέρια που θα μας βοηθήσουν να περπατήσουμε στα σκοτεινά μονοπάτια της δαιδαλώδους και απρόβλεπτης σύγχρονης κοινωνίας. Κι ένα από αυτά είναι το έργο της Παναγιώτας Π. Λάμπρη.