Άρθρο της Παναγιώτας Π. Λάμπρη Ήθος έθος, (19-5-2024)   Δημοσιεύτηκε: Περιοδική έκδοση "εν αιθρία" της ΟΙ.ΚΙ.ΠΑ., Ιούλιος - Αύγουστος 2024, σ. 2. Προσωπική σελίδα μου στο fb, 9-7-2024.       Περιδιαβαίνοντας την πόλη, έχεις την αίσθηση πως κάποια πράγματα δεν αλλάζουν ούτε υπάρχει πρόθεση ν’ αλλάξουν, καθώς φαίνεται πως αντανακλούν την αντίληψη και τη συμπεριφορά μερίδας των πολιτών, αλλά και των ιθυνόντων. Συγκεκριμένα, αναφέρομαι στους σωρούς κομμένων κλαδιών, οι οποίοι εμπλουτίζονται, κατά περίπτωση, από φθαρμένα έπιπλα και άλλα άχρηστα αντικείμενα.     Αυτές οι άσχημες στοίβες δεν υπάρχουν, ας πούμε για εύλογο χρονικό διάστημα, αν υπάρχει τέτοιο, αλλά χρονίζουν σε τέτοιο βαθμό, που τα κλαδιά ξεραίνονται και τα συσσωρευμένα απορρίμματα, εκτός από την αποφορά που αποπνέουν, συνθέτουν και μια άκρως δυσάρεστη εικόνα.     Κι αναρωτιέται κανείς! Οι σχετικές υπηρεσίες του Δήμου είναι εκτός λειτουργίας; Οι ιθύνοντες δεν γνωρίζουν πως αυτοί οι σωροί, εκτός από την επιρροή στην υγεία των πολιτών και τη συμβολή τους στην ασχήμια της πόλης, αποτελούν εν δυνάμει εστίες  πυρκαγιάς; Και, εν τέλει, δεν ενοχλούνται από αυτές τις διάσπαρτες, αλλά συχνές εικόνες; Τόσος μιθριδατισμός πια;     Συμπερασματικά, όσοι πολίτες δεν συμβάλλουν με τη συμπεριφορά τους σ’ όλα αυτά και πληρώνουν τα ανταποδοτικά -τι ειρωνεία(!)- δημοτικά τέλη ανελλιπώς, γιατί πρέπει να γίνονται αποδέκτες ατομικών και κοινωνικών συμπεριφορών σαν και τις παραπάνω, ως αποτέλεσμα του ήθους κάποιων, το οποίο έχει εξελιχθεί σε έθος, συνήθεια δηλαδή, και, μάλιστα, αντιδημοκρατικό, παρακμιακό κι επικίνδυνο;