Κριτική για «Ροδαυγή - Το ρόδο της αυγής» Από τη Σοφία Ευθυμίου, φιλόλογο, (5-4-2009)   Πολλοί είναι εκείνοι που άφησαν τη γενέθλια γη, για να χτίσουν κάπου αλλού τη δική τους φωλιά. Πολλοί είναι και εκείνοι που όπου κι αν βρίσκονται νοσταλγούν το γενέθλιο τόπο. Λίγοι όμως μπορούν αυτή τη νοσταλγία να την εκφράσουν δυναμικά, να τη «μεταποιήσουν» σε μπόλι που θα μερώσει τις νεότερες γενιές και θα τις βοηθήσει να περπατήσουν πάνω στα χνάρια της παράδοσης. Μιας παράδοσης που εκφράζεται πολύτροπα ακόμα και σήμερα εκεί όπου χτυπάει ανόθευτα η ελληνική καρδιά.       Ένας από αυτούς τους ανθρώπους είσαι κι εσύ αγαπημένη μου Γιώτα.       Το πρώτο σου πόνημα, Ροδαυγή «το ρόδο της αυτής», είναι μια κιβωτός, όπου κάθε Έλληνας που λαχταράει να θυμηθεί και να αναζωογονηθεί από τις ρίζες του, μπορεί μέσα σ’ αυτή να συναντήσει κάτι από το δικό του τόπο. Κάποια λέξη, κάποια παροιμία, κάποιο τραγούδι, κάτι από την αγνή, τη φυσική ζωή του τόπου του.       Διαβάζοντας τις πρώτες αράδες του προλόγου η συγκίνησης που φέρνουν τα λόγια σου είναι έντονη. Ο χαμός της μάνας, αφορμή για τη γέννησης του δικού σου έργου!!! Μήπως κι εσύ η ίδια δεν είσαι «έργο» αυτής της απλής, της γνήσιας Ελληνίδας μάνας, Άξια κόρη!       Το δείγμα της γραφής σου δηλώνει το συγγραφικό σου τάλαντο. Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς, καθώς βυθίζεται στις σελίδες του βιβλίου σου; Τον τεκμηριωμένο λόγο, την περιγραφική σου δεινότητα, τον πλούτο των πληροφοριών με τις οποίες διανθίζεις το νοηματικό πυρήνα κάθε ενότητας, το πλούσιο φωτογραφικό υλικό που ζωντανεύει παραστατικά τα γραφόμενα;       ………………………………………………………………………………………       Αγαπημένη μου Γιώτα, Παιδί κι εγώ αγροτικής οικογένειας της επαρχίας είχα την ευκαιρία μέσα από το βιβλίο σου να ξαναζήσω όσα είχα κλειδωμένα μέσα στη μνήμη μου, εδώ στα άξενα ξένα που ζω.       Ας είσαι πάντα καλά. Η φίλη σου Σοφία.