Κριτική για «Ροδαυγή - Το ρόδο της αυγής» Σκέψεις για τη "Ροδαυγή" από την Αδριανή Νικολάου, 12 ετών, (22-10-2015)          Μερικές φορές το να βαριέσαι οδηγεί σε όμορφα πράγματα. Όταν πριν από πολλά χρόνια, ήμουν στο χωριό και περίμενα να έρθει η ώρα του μεσημεριανού φαγητού, τράβηξα στην τύχη, αφήνοντας ένα χασμουρητό, ένα βιβλίο από το ράφι. Θρονιάστηκα στην καρέκλα του κήπου και άνοιξα το βιβλίο στην σελίδα 8. Το μάτι μου έπεσε στην υπέροχη ανατολή του ήλιου, την τραβηγμένη με τόσο θαυμασμό για το θαύμα αυτό της φύσης. «Απίστευτη αυγή, σαν Ροδαυγή» είπα. Διάβασα την περιγραφή της εικόνας και πράγματι, χωρίς να το ξέρω το χωριό αυτό, ονομαζόταν Ροδαυγή.        Αν ήμουν ηρωίδα καρτούν, θα είχα ανάψει εκατομμύρια λαμπάκια πάνω στο κεφάλι μου. Ξεκίνησα την ανάγνωση. Σιγά σιγά το είναι μου έφυγε από το στόμα μου, ταξιδεύοντας σε μια άλλη εποχή, παρακολουθώντας όλα τα δρώμενα της γέννησης, του γάμου και του θανάτου. Αυτά που άλλοτε με έκαναν να κοιμηθώ, πλέον έρρεαν στις φλέβες μου λες και τα είχα ζήσει.        Έμαθα για το καγκελάρι, την ιστορία του τσίπουρου, αλλά και παροιμίες και αινίγματα που αργότερα θα άφηναν συγγενείς και φίλους έκπληκτους. Οι θρύλοι με ανατρίχιαζαν ενώ οι δεισιδαιμονίες έκαναν τα κόκαλά μου να τρίζουν. Τα παιχνίδια, με έκαναν να καταλάβω ότι τα άψυχα πλαστικά αντικείμενα με τα οποία παίζουν τα σημερινά παιδιά δεν θυμίζουν σε τίποτα τους βόλους, τα τραγούδια ή τα αναμμένα κάρβουνα που το καθ’ ένα τους είχε να πει μια ιστορία…       Ως άτομο ενδιαφερόμενο για όλων των ειδών τις Τέχνες και την άποψη της μόδας, η λιθογλυπτική, η αρχιτεκτονική αλλά και η κεντητική, η υφαντική και οι παραδοσιακές ενδυμασίες με άφησαν στήλη άλατος, σαν τη γυναίκα του Λωτ. Με τη λαϊκή θεραπευτική, βοήθησα αργότερα τη γιαγιά μου να απαλλαχθεί από φοβερούς πονοκεφάλους…        Η φωνή της μητέρας μου με επανέφερε στην πραγματικότητα. Το μαγικό αυτό ταξίδι είχε τελειώσει... Όχι… Όχι! Δεν τελείωσε και δεν θα τελειώσει ποτέ. Πάντα θα ξαναζωντανεύει, ανοίγοντας το βιβλίο αυτό, που για μένα κρύβει πολλούς θησαυρούς της Γης.        Είναι σπουδαίο να διαβάζει κάποιος ένα βιβλίο! Σπουδαιότερο όμως είναι διαβάζοντας να ταξιδεύεις. Ευχαριστώ για όλα αυτά τα μαγευτικά ταξίδια. Συνεχίστε να ταξιδεύετε τους πάντες… Γιατί αυτό είναι που αξίζει πραγματικά στη ζωή! Με σεβασμό, Νικολάου Αδριανή Τρίκαλα 17-10-2015