|
|
|
" ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ ΤΟ ΠΑΤΡΙΚΟ " |
...Είναι σαν ένα κείμενο που την αρχή του τη γράφει ο καθένας και το τέλος του κανείς... γιατί δε θέλει....
...Είναι αναμνήσεις....
...Είναι σα χορός που ανεβάζει την ψυχή στα σύννεφα με τ’ αρχικά βήματα γνωστά χωρίς να στα’ χει διδάξει κανείς και θες να μείνεις εκεί...
...Είναι παιδικές αναμνήσεις...
...Είναι σαν ευωδιά κήπου που γνωρίζεις και μεθάς απρόσμενα πριν φτάσεις στην έξοδο και μένεις εκεί...
...Είναι αναμνήσεις γεννημένες εκεί μέσα...
...Δεν Είναι απλά πέτρα και χώμα...
...Είναι αγάπη κι αγίασμα, είναι το παγωμένο νερό που θα σου δώσει ο αφέντης του και το φρεσκοκομμένο σταφύλι!!!
...Είναι ζωή...Είναι κλεισμένες παιδικές χαρές...Είναι η αγάπη της μάνας μου, του πατέρα μου και των δύο αδερφών μου...
...Είναι τα πρώτα βήματά μου στην αυλή...
...Ανοιχτή αγκαλιά!!!
...Τι κι αν έχει σφαλισμένη την πόρτα!!!
...Μένεις!!! ...Μένει το μυαλό ακόμη....
