«Adolescense» / Μια σειρά για την εφηβεία σήμερα, που καθηλώνει τους θεατές στο Netflix
«Adolescense» / Μια σειρά για την εφηβεία σήμερα, που καθηλώνει τους θεατές στο Netflix
Η σειρά «Adolescense» η οποία προβάλλεται στο Netflix αποτελεί μία εξαιρετική δουλειά με ιδιαίτερη αφήγηση που σε βυθίζει σε διάφορες θεματικές, όπως η εφηβεία μέσα από τα social media, η τοξική αρρενωπότητα που «φυτρώνει» μέσα σε αυτά και διαμορφώνει την αντίληψη των εφήβων σήμερα.
Η υπόθεση ξεκινά από τη σύλληψη του 13χρονου Τζέιμι για τη δολοφονία μιας συμμαθήτριάς του, γεγονός που σοκάρει την οικογένειά του. Τα τέσσερα επεισόδια της σειράς είναι όλα γυρισμένα σε μονόπλανο και κάθε ένα από αυτά ασχολείται με διαφορετικό περιβάλλον της υπόθεσης.
Το πρώτο αφορά τη σύλληψη και το πρώτο σοκ, το δεύτερο την επίδραση ενός τέτοιου γεγονότος στο σχολείο, στους συμμαθητές και τους καθηγητές του Τζέιμι, δείχνοντας μας με αυτή την αφορμή και ακόμη ένα περιβάλλον που συνέβαλε στην ανατροφή του, μέσω της έρευνας της αστυνομίας για να εντοπίσει τα κίνητρα του Τζέιμι για τη δολοφονία.
Το τρίτο επεισόδιο που είναι διαλογικά και αφηγηματικά αψεγάδιαστο επικεντρώνεται στη συνεδρία μεταξύ του Τζέιμι και της παιδοψυχολόγου που έχει ορίσει το δικαστήριο για να τον εξετάσει. Μέσα από τη διαδικασία αυτή και τις ερωτήσεις της ψυχολόγου Μπριόν βλέπουμε τις αντιλήψεις του μικρού Τζέιμι δειλά δειλά να αναδεικνύονται, ενώ ταυτόχρονα βλέπουμε και τη συνειδητοποίηση της παιδοψυχολόγου για το άτομο που έχει απέναντι της.
Το τέταρτο επεισόδιο αφορά την προσπάθεια της οικογένειας του Τζέιμι να διατηρήσει τη συνοχή της παρά τα όσα έχουν συμβεί, σε ένα πιο αδύναμο αλλά βαθιά συγκινητικό επεισόδιο, όπου και πάλι η ψυχοσύνθεση των χαρακτήρων γίνεται αντιληπτή στον θεατή μέσα από όσα συζητούν οι γονείς για τις συνεδρίες που είχαν μετά τη σύλληψη του 13χρονου γιού της και την προσπάθεια να συνεχίσουν τη ζωή τους, περιγράφοντας παράλληλα και το οικογενειακό περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσε ο 13χρονος χωρίς να προσφέρει εύκολες δικαιολογίες για την πράξη του.
Όπως αναφέρει και ο Guardian που αποθέωσε τη σειρά «ισορροπεί άψογα μεταξύ νατουραλισμού και συμβολισμού». Πολλές είναι οι συμβολικές σκηνές που βοηθούν μέσα από την οπτική αφήγηση να αντιληφθείς ακόμη περισσότερα για τους χαρακτήρες, όπως η σκηνή με τον πατέρα του Τζέιμι και το βαν, αλλά και η ματσό στάση που παίρνει ο Τζέιμι μπροστά στην παιδοψυχολόγο.
Επιπλέον, ο τρόπος που αφηγείται μέσα από τα μονόπλανα κατευθύνοντας από άτομο σε άτομο την κάμερα και λέγοντας μας την «ιστορία» του καθενός μέσα από ατάκες, μας δίνει ακριβώς όσα χρειάζονται να ξέρουμε ανάλογα με τη σημασία που έχει ο χαρακτήρας στην υπόθεση.
Οι ερμηνείες είναι εξαιρετικές τόσο ο Στήβεν Γκράχαμ που είναι και σεναριογράφος και παραγωγός της σειράς, ως Έντι πατέρας του Τζέιμι που περνάει όλα τα στάδια από το αρχικό σοκ μέχρι τη συνειδητοποίηση, η Έριν Ντόχερτι που υποδύεται την παιδοψυχολόγο, αλλά και ο νεαρός ηθοποιός που υποδύεται τον Τζείμι, ο οποίος, όπως αναφέρει ο Guardian, επιλέχθηκε ανάμεσα σε 500 παιδιά και παραδίδει μία εξαιρετικά μετρημένη και συμπαγείς ερμηνεία στο μεγαλύτερο μέρος.
Αυτό, όμως που κάνει, το «Adolescence» να ξεχωρίζει είναι ότι ως θεατή σε κατευθύνει για να βγάλεις τα συμπεράσματα σου, δημιουργεί την αίσθηση ανά σημεία ότι θα παρακολουθήσεις μία τυπικά δομημένη αστυνομική σειρά, δημιουργώντας σου ψεύτικες αμφιβολίες, ωστόσο τελικά διαφέρει πλήρως από τα κλισέ, καθώς δεν επιδιώκει να σε κρατήσει κολλημένο στην οθόνη μέσα από την δράση και τις ανατροπές, αλλά μέσα από την εσωτερικότητα των ανθρώπων που επηρεάζονται από το έγκλημα.
Όπως αναφέρει και ο Guardian, αν και δεν βλέπουμε ποτέ το θύμα παρά μόνο μέσα από φωτογραφία, η παρουσία του και η απώλεια του υπενθυμίζεται συνεχώς και θέτει τα ερωτήματα για το πόσες ακόμη γυναικοκτονίες θα υπάρξουν όσο η τοξική αρρενωπότητα συνεχίζει να έχει βαθιές ρίζες στην κοινωνία μας.