Η γυναικεία ομάδα της Νορβηγίας, δύο φορές πρωταθλήτρια Ευρώπης και μία φορά παγκόσμια πρωταθλήτρια, είναι μια πραγματική δύναμη. Αντιθέτως, η ανδρική ομάδα της χώρας δεν έχει προκριθεί σε μεγάλη διοργάνωση για πάνω από 25 χρόνια. Η στεναχώρια των φιλάθλων της ομάδας, μετά την αποτυχία της να πάρει ένα εισιτήριο για το Euro 2024 ήταν μεγάλη, ειδικότερα από την στιγμή που αυτή η ομάδα της Νορβηγίας είναι μια από τις καλύτερες που είχε ποτέ.
Ο Έρλινγκ Χάαλαντ είναι, πιθανότατα, ο καλύτερος Νορβηγός παίκτης όλων των εποχών. Είναι σχεδόν σίγουρα ο πιο διάσημος παίκτης που έχει βγάλει ποτέ η χώρα, ένας γνήσιος παγκόσμιος σούπερ σταρ. Ο Μάρτιν Έντεγκααρντ, αρχηγός τόσο της Άρσεναλ όσο και της εθνικής του ομάδας, κατατάσσεται δεύτερος.
Το πιο εντυπωσιακό από όλα, όμως, είναι η ποιότητα που έχουν και οι υπόλοιποι παίκτες της ομάδας. Υπάρχει ο πολύ ταλαντούχος μεσοεπιθετικός Όσκαρ Μπομπ, ο οποίος είναι ένα από τα μεγάλα πρότζεκτ της Μάντσεστερ Σίτι, ο επιθετικός της Ατλέτικο, Αλεξάντερ Σέρλοθ, ο μπακ της Μπορούσια Ντόρτμουντ Τζούλιαν Ριέρσον, ο Αντρέας Σλέντρουπ της Μπενφίκα, καθώς και πολλοί άλλοι που αγωνίζονται στα κορυφαία πρωταθλήματα της Ευρώπης.
Κανείς στη Νορβηγία δεν έχει χρησιμοποιήσει τον όρο «χρυσή γενιά», αλλά είναι εμφανές, σε όσους βρίσκονται εντός και εκτός εθνικής ομάδας, ότι οι φιλοδοξίες έχουν αλλάξει.
«Το να έχουμε τον Έρλινγκ και τον Μάρτιν, αυτούς τους καλλιτέχνες, στην ομάδα μας με κάνει να ανατριχιάζω. Πάντα είχαμε δημοφιλείς εθνικές ομάδες, αλλά αυτό είναι ένα διαφορετικό επίπεδο. Περιμένουμε περισσότερα. Οι άνθρωποι περιμένουν περισσότερα», δήλωσε στο «Athletic», η πρόεδρος της Ομοσπονδίας ποδοσφαίρου της Νορβηγίας, Λίσα Κλάβενες.
Αυτό σημαίνει, επίσης, ότι υπάρχει ένα αναπόφευκτο αλλά άγνωστο είδος πίεσης στον Στάλε Σολμπάκεν, τον προπονητή της χώρας, και την ομάδα του, καθώς ξεκινούν την προσπάθειά τους να προκριθούν στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2026 τις επόμενες ημέρες.
Είναι δουλειά τους να τερματίσουν τη μακρά αναμονή της Νορβηγίας για μια θέση σε μια μεγάλη διοργάνωση. Είναι καθήκον τους να εκπληρώσουν τις ελπίδες και τα όνειρα ενός έθνους. Αλλά είναι επίσης καθήκον τους να διασφαλίσουν ότι δύο από τα πιο λαμπερά αστέρια του αθλήματος θα είναι παρόντα στη μεγαλύτερη σκηνή του ποδοσφαίρου, στη Βόρεια Αμερική το επόμενο καλοκαίρι, ότι ένα ακόμη τουρνουά δεν θα ξεκινήσει χωρίς αυτούς.
Πριν από τη δεκαετία του 1990, η Νορβηγία είχε παίξει μόνο ένα παιχνίδι είτε στο Παγκόσμιο Κύπελλο είτε στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Ήταν το 1938, στη Μασσαλία. Έχασαν από την Ιταλία. Μετά από παράταση. Δεν υπήρχε φάση ομίλων, οπότε αποκλείστηκαν αμέσως. Δεν θα επέστρεφαν στο Παγκόσμιο Κύπελλο μέχρι το 1994. Έχουν προχωρήσει από τους ομίλους μόνο μία φορά, το 1998. Έπρεπε να περιμένουν μέχρι το 2000 για να κάνουν το ντεμπούτο τους στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα.
Η εμπειρία τους εκεί ήταν επίσης σύντομη – αποκλείστηκαν από τη φάση των ομίλων. Η Νορβηγία δεν έχει επιστρέψει σε μεγάλο τουρνουά από τότε.
Το να καθορίσουμε πώς προέκυψε αυτή η «χρυσή εποχή» είναι ευκολότερο από το να εξηγήσουμε τα χρόνια της σπανιότητας που ακολούθησαν.
Η Νορβηγία, στη δεκαετία του 1990, επωφελήθηκε όχι μόνο από την εγχώρια και ευρωπαϊκή επιτυχία της Ρόζενμποργκ, αλλά και από το γεγονός πως πολλές αγγλικές ομάδες αγόραζαν παίκτες από το νορβηγικό πρωτάθλημα. Το πιο σημαντικό, όμως, ήταν η παρουσία του Έγκιλ Όλσεν. Ο Όλσεν, ο οποίος ανέλαβε την εθνική ομάδα το 1990, ήταν ένας από τους πρώτους προπονητές που «αγκάλιασαν» τα δεδομένα και τις αναλύσεις.
Είχε μια ιδιαίτερη φιλοσοφία. Ήταν από τους πρώτους προπονητές που τοποθέτησαν υψηλόσωμους επιθετικούς στις πτέρυγες (ένας ρόλος που μπορεί να είχε γίνει πιο μοντέρνος αν αναφερόταν σε αυτόν ως «ψεύτικο επτά»). Έπαιζε χωρίς ντροπή άμεσο ποδόσφαιρο.
Ενθάρρυνε τις αρχές της Νορβηγίας να οργανώσουν όσο το δυνατόν περισσότερα φιλικά για να παίξουν με το σύστημα κατάταξης της FIFA και σε ένα σημείο η ομάδα του ήταν επίσημα η δεύτερη καλύτερη ομάδα στον κόσμο. Μετέτρεψε το «Ullevaal», το εθνικό στάδιο στο Όσλο, σε φρούριο.
Ο 82χρονος πλέον Όλσεν, μπορεί να λέει πως μεγάλωσε, λλά παραμένει έντονα ενεργός. Θα δώσει συνεντεύξεις στο TV2, από το σπίτι του, τόσο πριν όσο και μετά το παιχνίδι της Νορβηγίας με τη Μολδαβία το Σάββατο (το Ισραήλ, η Εσθονία και μία από τις Γερμανία ή Ιταλία αποτελούν τον υπόλοιπο προκριματικό όμιλο). Είναι σε τακτική επαφή με τον Σολμπάκεν, έναν από τους πολλούς πρώην παίκτες του. Μιλούν, κυρίως, για το «πώς να οργανώσουν μια άμυνα», δήλωσε ο Όλσεν.
Κλίνει προς τη διπλωματία όταν του ζητείται να εξηγήσει γιατί η Νορβηγία δεν κατάφερε να ξαναβρεθεί σε τελική φάση ενός μεγάλου τουρνουά απο τότε που έφυγε απο την εθνική ομάδα. «Είναι δύσκολο να δώσουμε μια ακριβή απάντηση», είπε στο «Athletic». Με την πάροδο του χρόνου, πολλοί έχουν αποδεχθεί ότι ίσως η χώρα ήταν λίγο πολύ πρόθυμη να προχωρήσει από το στυλ που είχε αναπτύξει υπό τον Όλσεν και τον μετέπειτα διάδοχό του, Νιλς Γιόχαν Σεμπ.
«Βαρεθήκαμε λίγο αυτό το στυλ της μακρινής μπάλας», δήλωσε ο Τόμας Κάρλσεν, δημοσιογράφος και συγγραφέας που έχει γράψει εκτενώς για την παρακμή της ανδρικής ποδοσφαιρικής ομάδας της Νορβηγίας τον 21ο αιώνα. «Είχε βγει εκτός μόδας. Υπήρχε μια ιδέα ότι θα έπρεπε να προσπαθήσουμε να είμαστε λίγο περισσότερο σαν τη Δανία, να παίξουμε με λίγο περισσότερο ταλέντο».
Ταυτόχρονα, η χώρα δεν παρήγαγε καλούς ποδοσφαιριστές. Υπήρχαν μερικοί, όπως ο Γιον Άρνε Ρίσε, που αγωνιζόντουσαν σε κορυφαία πρωταθλήματα, αλλά από εκεί και πέρα δεν υπήρχαν άλλοι που να μπορούσαν να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις.
Επιστρέφοντας όμως στο σήμερα, η Νορβηγία, για πρώτη φορά μετά από αρκετά χρόνια, μπορεί να υπερηφανεύεται για μια ομάδα γεμάτη επιθετικό ταλέντο. Δεν υπάρχει τεχνικό έλλειμμα, απόδειξη της επένδυσης της χώρας στην προπόνηση και τις εγκαταστάσεις. Οι Σκανδιναβοί μπορεί επιθετικά να είναι μια από τις καλύτερες ομάδες, όμως η κατάσταση στην άμυνα είναι πολύ διαφορετική. Τα αμυντικά προβλήματα της ομάδας είναι σημαντικά και ήταν αυτά που τις κόστισαν μια θέση στα γήπεδα της Γερμανίας το περασμένο καλοκαίρι.
Στα προκριματικά του Euro 2024, «η Σκωτία είχε τέσσερις ευκαιρίες στη Γλασκώβη και πέτυχε τρία γκολ», δήλωσε ο Σολμπάεν στο NRK. «Η Γεωργία είχε δύο ευκαιρίες και σκόραρε μία φορά. Η Κύπρος είχε μία ευκαιρία και βρήκε γκολ. Η Σκωτία δημιούργησε δύο ευκαιρίες στο Ullevaal και σκόραρε και τις δύο».
Το Euro όμως ανήκει στο παρελθόν. Όλοι εντός ομάδας περιμένουν πως θα βρίσκονται στα γήπεδα της Αμερικής για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2026. Ο κόσμος, επίσης συμμερίζεται αυτήν την άποψη· Είναι περίεργο να σκεφτόμαστε το Παγκόσμιο Κύπελλο να διεξάγεται χωρίς μερικά από τα μεγαλύτερα αστέρια του παιχνιδιού. Αλλά το πιο σημαντικό είναι, πως και οι ίδιοι οι παίκτες γνωρίζουν ότι πρέπει να είναι εκεί.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΑΣΣΟΠΟΥΛΟΣ
ΠΗΓΗ: The Athletic
Δείτε όλα τα βίντεο της ΑΕΚ και εκατοντάδες ακόμη αθλητικά στιγμιότυπα στο highlights365.gr
SEAJETS Ταξιδεύουμε μαζί με το μεγαλύτερο στόλο ταχύπλοων παγκοσμίως σε 50 προορισμούς του Αιγαίου!