Διασώστης στη Γάζα / «Προσπάθησα πολύ αλλά απέτυχα»

Μια σύντομη ιστορία γραμμένη από τον διασώστη Αχμέντ Αντγουάν από τη Γάζα, δείχνει τον βαθύ πόνο του υγειονομικού προσωπικού που αισθάνεται ανύμπορο να προσφέρει τις υπηρεσίες του εξαιτίας των βομβαρδισμών και του αποκλεισμού.

Ο Αχμάντ Αντγουάν γράφει:

«Προσπάθησα… Πραγματικά προσπάθησα με όλη μου τη δύναμη, αλλά όλες μου οι προσπάθειες κατέληξαν σε αποτυχία.

Εδώ, στην περιοχή όπου έχω εκτοπιστεί, με γνωρίζουν ως διασώστη.
Κάθε φορά που συμβαίνει κάτι έκτακτο, είμαι ο πρώτος που τρέχω να βοηθήσω,
να σώσω όποιον μπορώ.

Σήμερα, πολλοί άνθρωποι είχαν μαζευτεί μπροστά από τη σκηνή μου και φώναζαν:
«Αχμάντ, έλα γρήγορα!»

Βγήκα τρέχοντας, κρατώντας πάντα στο χέρι μου την ιατρική μου τσάντα.

Όταν έφτασα, βρήκα μπροστά μου μια νέα γυναίκα, δεν θα ήταν πάνω από 38 ετών.
Ο σφυγμός της ήταν αδύναμος και οι πληγές  επιδεινώνονταν ραγδαία.

Άρχισα αμέσως να της κάνω ΚΑΡΠΑ (καρδιοπνευμονική αναζωογόνηση).
Προσπάθησα με όλες μου τις δυνάμεις, όπως κάθε άλλη φορά, να φέρω πίσω τον χτύπο της καρδιάς της, να την επαναφέρω στη ζωή.

Σε αυτόν τον πόλεμο, πολλές φορές κατάφερα να σώσω ανθρώπους, δουλεύοντας στα επείγοντα.

Αλλά αυτή τη φορά… τα χέρια μου με πρόδωσαν.
Η δύναμή μου πάγωσε. Δεν κατάφερα να τη σώσω.

Η ψυχή της έφυγε ύστερα από μισή ώρα αδιάκοπης προσπάθειας.
Το ασθενοφόρο δεν έφτασε ποτέ στην ώρα του, είχε καθυστερήσει εξαιτίας των σφοδρών βομβαρδισμών στη Χαν Γιούνις.

Δεν άντεξα.
Λύγισα μπροστά στη μητέρα της και τα πέντε της παιδιά,
που με παρακαλούσαν: «Για το όνομα του Θεού, Αχμάντ, κάνε κάτι!»

Έκλαιγαν σπαρακτικά. Μερικά από τα παιδιά κρέμονταν από τα ρούχα μου, ικετεύοντας,
αλλά δεν είχα πια καμία δύναμη… δεν υπήρχε πια τίποτα που να μπορώ να κάνω.

Ο Θεός να την αναπαύσει και να της χαρίσει αιώνια ειρήνη.

Αχμάντ Αντγουάν, διασώστης στη Γάζα»