Γιάννης Μυλόπουλος / Κάτι θα ξέρουν όσοι φοβούνται τον Αλέξη Τσίπρα και την Ιθάκη του…

Σπάνια κυκλοφορία καινούργιου βιβλίου είχε τόσο… θερμή υποδοχή, όσο είχε η «Ιθάκη» του Αλέξη Τσίπρα.

Αν οι πωλήσεις των πρώτων ημερών προκάλεσαν συνειρμικά τη σύγκριση με εκείνες του Χάρυ Πότερ, η θερμή υποδοχή του βιβλίου… δεξιόθεν και αριστερόθεν, όπως και η διατήρησή του στην κορυφή του δημόσιου ενδιαφέροντος επί ημέρες, ήταν αναμφίβολα μια πρωτόγνωρη εμπειρία.

Ο απόηχος που αφήνει το βιβλίο στο τέλος της πρώτης εβδομάδας της κυκλοφορίας του, διακρίνει τους αντιδρώντες σε αυτό σε δυο κατηγορίες.

Σε εκείνους που, χωρίς να έχουν διαβάσει ολόκληρο το βιβλίο, απομόνωσαν κάποιες παραγράφους που τους αφορούν προσωπικά, καθώς συμμετείχαν σε κάποια από τα γεγονότα που αυτοκριτικά σχολιάζει ο συγγραφέας.

Από την άλλη πλευρά, οι πρόωρες και πρώιμες, χωρίς να έχει διαβαστεί το βιβλίο, κριτικές προέρχονται κατά κύριο λόγο από όσους θίγονται πολιτικά από όσα αυτό αφηγείται.

Καθώς ο Αλέξης Τσίπρας στην «Ιθάκη», σε μια προσπάθεια να ακουστεί η δική του αλήθεια, απαντά για πρώτη φορά στην πρωτοφανή συκοφαντική επίθεση που ο ίδιος και η κυβέρνησή του δέχθηκαν από την προπαγάνδα του αντί ΣΥΡΙΖΑ μετώπου που, όχι χωρίς ιδιοτέλεια, κυριάρχησε επικοινωνιακά από το 2015 και μετά.

Στην πρώτη ομάδα, των εξ οικείων βελών προς το βιβλίο και τον συγγραφέα, ανήκουν πρώην στενοί συνεργάτες του Αλέξη Τσίπρα, οι οποίοι διαφώνησαν και απομακρύνθηκαν είτε από την κυβέρνηση, είτε αργότερα από το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Και οι οποίοι αισθάνθηκαν τώρα την ανάγκη να απαντήσουν σε μεμονωμένες αναφορές του συγγραφέα στους ίδιους/στις ίδιες και στο έργο τους.

Τα εξ οικείων βέλη μπορεί να είναι μετρημένα στα δάχτυλα, είναι όμως, όπως λένε, τα πιο δηλητηριώδη. Κυρίως γιατί δίνουν στους πολιτικούς αντιπάλους του Αλέξη Τσίπρα το δικαίωμα να τον κατηγορούν, ισχυριζόμενοι ότι κατάφερε να στρέψει εναντίον του ακόμη και τους κάποτε συμμάχους και στενούς συνεργάτες του.

Παραλείπουν, όμως, οι επικριτές του Τσίπρα να σημειώσουν ότι τα εξ οικείων βέλη δεν είναι παρά ξαναζεσταμένο φαγητό. Αφού αυτοί οι κάποτε στενοί συνεργάτες του Αλέξη Τσίπρα, από το 2015 που αποχώρησαν από την κυβέρνηση και μετά ή και από το 2024 που εκδιώχθηκαν από τον ΣΥΡΙΖΑ, ίδρυσαν νέα κόμματα που αντιτίθενται πολιτικά στον πρώην πρωθυπουργό.

Όμως εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι οι εκμεταλλευόμενοι τα… φίλια πυρά για να ασκήσουν σφοδρή κριτική στον Τσίπρα, φάσκουν και αντιφάσκουν.

Από τη μια υποστηρίζουν ότι ο πρώην πρωθυπουργός συνέγραψε ένα αυτοαναφορικό αφήγημα αγιοποίησής του, χωρίς καμία αυτοκριτική.

Και από την άλλη, όταν ο Τσίπρας κάνει σκληρή αυτοκριτική, παραδεχόμενος λάθη του στην επιλογή σημαντικών συνεργατών του, πάλι τον κατηγορούν. Για… ανικανότητα διακυβέρνησης αυτή τη φορά.

Η αλήθεια σε αυτό το σημείο είναι ότι όποιος έχει την τόλμη να κάνει δημόσια αυτοκριτική παραδεχόμενος τα λάθη του, παρέχει την πιο αξιόπιστη εγγύηση ότι δεν θα τα επαναλάβει. Εκείνους τους πολιτικούς που είτε ισχυρίζονται πως ό,τι κι αν συνέβη επί της ηγεσίας τους εκείνοι δεν ήξεραν, είτε και δεν αναγνώρισαν ποτέ κανένα λάθος τους πρέπει να φοβόμαστε…

Η αυτοκριτική, πάντως, είναι γεγονός ότι είναι κάτι που πολύ δύσκολα μπορεί να συναντηθεί σε εν ενεργεία ευρισκόμενα πολιτικά πρόσωπα και κυρίως σε πρώην πρωθυπουργούς. Καθώς η ιστορία δεν καταγράφει και πολλές περιπτώσεις πρώην πρωθυπουργών που είχαν το θάρρος να αναγνωρίσουν δημόσια τα όποια λάθη τους.

Στην δεύτερη ομάδα αντιδρώντων, σε εκείνους δηλαδή που επιτίθενται στον Αλέξη Τσίπρα επειδή ανασκευάζει επικοινωνιακά αφηγήματα και σκευωρίες που στήθηκαν εναντίον του για να τον πλήξουν και να τον αποδυναμώσουν, ανήκουν οι εμπνευστές και οι οπαδοί της δεξιάς προπαγάνδας, του γνωστού αντί ΣΥΡΙΖΑ ή καλύτερα αντί Τσίπρα μετώπου.

Χαρακτηριστική αιτία που εξόργισε τους εμπνευστές της μαύρης προπαγάνδας σε βάρος του Αλέξη Τσίπρα είναι τα όσα αναφέρονται στο βιβλίο για το καλοκαίρι του 2015.

Η ενόχληση των διαφόρων «Ομάδων Αλήθειας» που, όπως αποδείχθηκε, χρηματοδοτούμενοι και με κρατικό χρήμα κατασκεύασαν σκευωρίες και δολοφόνησαν χαρακτήρες επιτυχώς όλα αυτά τα χρόνια, προέρχεται από την αποκατάσταση της αλήθειας από πλευράς του πρώην πρωθυπουργού για το δημοψήφισμα του 2015 και για την περίφημη σκευωρία της τότε δήθεν κωλοτούμπας.

Χαρακτηριστικό του… δημοκρατικού ήθους των υπερασπιστών της μαύρης προπαγάνδας του αντί ΣΥΡΙΖΑ μετώπου είναι ότι δεν επιτρέπουν στον πρωταγωνιστή των τότε εξελίξεων να πει τη δική του αλήθεια ούτε σήμερα, 10 χρόνια μετά. Αξιώνουν να ακούγεται μόνο η δική τους συκοφαντική προπαγάνδα που φανάτιζε τόσα χρόνια τον κόσμο και που συνέβαλε στην εκλογική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ το 2019 και το 2023.

Η αποκατάσταση της αλήθειας ως προς τη βούληση της τότε κυβέρνησης και του τότε πρωθυπουργού να παραμείνει η χώρα στην Ευρώπη και στο ευρώ, μια αλήθεια που επιβεβαιώθηκε άλλωστε και από τις εξελίξεις, όπως και η αποκατάσταση της διαστρεβλωμένης αλήθειας που ξεχνούσε ποιοι έριξαν την ελληνική οικονομία στα βράχια και ποιοι ήταν εκείνοι που ρύθμισαν το χρέος που άλλοι δημιούργησαν, βγάζοντας τη χώρα από τα μνημόνια των δανειστών, προφανώς δεν αρέσει στους φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς της οικονομικής κρίσης.

Όπως δεν τους αρέσει και η αποκατάσταση της αλήθειας ως προς το περίφημο κόστος του τρίτου μνημονίου. Γιατί όσο κατηγορούσαν τον Τσίπρα χωρίς αντίλογο, μέσω του ελέγχου των συστημικών ΜΜΕ, περνούσε το ψευδές αφήγημα του δήθεν τεράστιου κόστους που προκάλεσε το τρίτο μνημόνιο που έφερε ο Τσίπρας.

Τώρα όμως που ο πρωταγωνιστής εκείνης της εποχής αφηγείται τη δική του αλήθεια, αποκαθιστώντας τα γεγονότα και αντιπαραθέτοντας στη λογική του μονόπλευρου κόστους, την επιστημονικά ορθή αλήθεια του συμψηφισμού του Κόστους με το Όφελος που προήλθε από τη ρύθμιση του χρέους και από την έξοδο, τελικά, από τα μνημόνια, κάτι που δεν είχαν καταφέρει οι αυτουργοί της κρίσης, καταρρέει όλο το οικοδόμημα του αντί ΣΥΡΙΖΑ μένους και της αντί Τσίπρα μαύρης προπαγάνδας.

Η πραγματικότητα αυτή που αφηγείται σήμερα ο πρώην πρωθυπουργός εξοργίζει τους συκοφάντες και τους σκευωρούς, γιατί διαψεύδει οικτρά το αφήγημα στο οποίο στηρίχθηκε η πολιτική τους ηγεμονία. Γιατί αποκαλύπτει τον ιδιοτελή ρόλο τους στην αποδόμηση μιας κυβέρνησης και ενός πρωθυπουργού που και έντιμη διαχείριση έκαναν, μακριά από σκάνδαλα διαφθοράς, αλλά και κατάφεραν στο τέλος να βγάλουν τη χώρα από τα δημοσιονομικά αδιέξοδα τα οποία οι ίδιοι οι επικριτές του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ την είχαν οδηγήσει.

Με αυτό το πνεύμα, τόσο οι οξείες αντιδράσεις των κάποτε συνεργατών, όσο και οι ξαναζεσταμένες συκοφαντίες των ανέκαθεν πολιτικών αντιπάλων, είναι απολύτως δικαιολογημένες.

Όχι μόνο γιατί όλοι αυτοί αντιδρούν στη διάψευση της δικής τους προπαγάνδας. Αλλά και γιατί ενοχλούνται από τη διάψευση και του σημερινού βολικού για τους ίδιους αφηγήματος, ότι δήθεν στη χώρα δεν υπάρχει αντιπολίτευση.

Αν όμως, όπως ισχυρίζονται δεν υπάρχει αντιπολίτευση, τότε τι είναι αυτό που φοβούνται από τη διάψευση του δικού τους αφηγήματος;

Και αν, πράγματι, δεν υπάρχει αντίπαλο δέος σήμερα, τότε τι φοβούνται όλοι αυτοί οι… πικρόχολοι από την «Ιθάκη» και την πυροβολούν πανταχόθεν;

Γιατί η «Ιθάκη», για όσους διάβασαν ολόκληρο το βιβλίο, δεν είναι μόνο μια πολιτική καταγραφή προς αποκατάσταση της αλήθειας.

Είναι και μια πολιτική παρακαταθήκη για το μέλλον της χώρας, στην αντίθετη πολιτική κατεύθυνση από εκείνη που υλοποιούν οι σημερινοί κυβερνώντες.

Και αυτό, προφανώς, δεν αρέσει καθόλου ούτε στους σημερινούς κυβερνώντες και στους φιλοκυβερνητικούς, ούτε όμως και σε όσους επιδιώκουν να εμφανιστούν ως οι μελλοντικοί αντικαταστάτες τους.

Εκτός, πάντως, των δυο κατηγοριών που αντιδρούν σφοδρά πλην όμως δικαιολογημένα στο βιβλίο και στην πολιτική επανεμφάνιση του Αλέξη Τσίπρα, υπάρχουν και οι δεκάδες χιλιάδες σιωπηλοί αναγνώστες που ενώ έσπευσαν από τις πρώτες ημέρες να αγοράσουν το βιβλίο για να διαβάσουν από πρώτο χέρι τα της αποκατάστασης της αλήθειας για μια σημαντική περίοδο της πολιτικής μας ιστορίας, ούτε βρίζουν, ούτε όμως και χειροκροτούν.

Διαβάζουν το βιβλίο και ψύχραιμα, με τη ματιά της εκ των υστέρων διάψευσης των μύθων που κατασκεύασαν οι αυτουργοί της οικονομικής κρίσης και σημερινοί υπεύθυνοι για τη φτωχοποίηση των Ελλήνων, όπως τη διαπιστώνει υπεύθυνα η Eurostat, βγάζουν ήρεμα τα συμπεράσματά τους.

Και αυτό το τελευταίο ενοχλεί πολύ περισσότερο όσους θίγονται από την αλήθεια του Αλέξη Τσίπρα.

Η… θερμή ένθεν κακείθεν υποδοχή που είχε το βιβλίο του είναι η καλύτερη επιβεβαίωση τόσο για την αξία του, ως αξιόπιστης πολιτικής καταγραφής για μια από τις πιο σκοτεινές περιόδους που τραυμάτισαν την Ελλάδα, όσο όμως και για την αξία ως ηγέτη του ίδιου του Αλέξη Τσίπρα.

Τόση… φασαρία και τόσος… ορυμαγδός δεν μπορεί να γίνονται για το τίποτε.

Κάτι θα ξέρουν όσοι φοβούνται τον Αλέξη Τσίπρα και την Ιθάκη του…