Παίξτε το παιχνίδι μας

enter

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

    

 

 

 «Τούτο θα σου πάρω, εκείνο θα μου δώσεις και αυτό θα μου το χαρίσεις»

Εκτοξεύουν σφαίρες τυλιγμένες σε ένα χαρτί που γράφει το ποσόν το οποίο έπρεπε να πληρώσουν, και αν οι παραλήπτες του σημειώματος δεν πληρώσουν, τότε τους δολοφονούν. Έπιναν πολύ και μεθούσαν, έπαιζαν με τα όπλα, πυροβολούσαν από τα τείχη της πύλης τα άτομα που παρουσιάζονταν για να μπουν, και στοιχημάτιζαν από ποια πλευρά θα πέσει το θύμα τους.

 

«Το σώμα των γενίτσαρων αποτελείται από ντόπιους όλων των τάξεων. Εί­ναι άμισθοι και συνήθως κακοί και σκληροί. Αυτοί που έχουν κάνει τα περισσότερα εγκλήματα είναι περιζήτητοι στα συντάγματα και χαίρουν της προστασίας των αρχηγών και των αγάδων, οι οποίοι τους χρησιμοποιούν, όταν είναι ανάγκη, είτε για να ξυλοκοπήσουν είτε για να δολοφονήσουν αυτούς που δεν συμπαθούν…ι».

Πάσλευ

 

«(…) Αναρχία πλήρης διά τους Τούρκους, τρομοκρατία απαραδειγμάτιστος διά τους χριστιανούς. Ο φόνος χριστιανου έμενεν ατιμώρητος, διό οι Τούρκοι εφόνευον πάντα χριστιανόν ζωηρόν, εφόνευον προς απλήν τέρψιν, προς εξάσκησιν εις την σκοποβολήν· ο φόνος τούρκου ετιμωρείτο δι’ εξοντώσεως χωρίου ολοκλήρου χριστιανικού.

Ιωάννης Κονδυλάκης στην εφημερίδα «Εστία» 15 και 16.6.1896

 

«Και να σκεφθή κανείς ότι οι θηριώδεις αυτοί εχθροί των χριστιανών είναι Κρήτες, Έλληνες την καταγωγήν, χριστιανών απόγονοι.».[1]


 

[1] Ι. Κονδυλάκης, 1961, σ. 35

 

 
Επεξήγηση με γραμμή 2:   Επεξήγηση με γραμμή 2: -Εδώ μαζεύονταν οι Γενίτσαροι των Χανίων. Ήταν ένα είδος ταβέρνας  και το ονόμαζαν  ξυλαργάστηρο δηλαδή ξυλένιο μαγαζί. Η ονομασία αυτή οφειλόταν στο ότι ολόκληρο το οίκημα αυτό ήταν κατασκευασμένο από σανίδες. Ήταν μια μεγάλη παράγκα.  
 

Ελλειψοειδής επεξήγηση: -Λοιπόν, βρισκόμαστε στην συμβολή των οδών Σκρίδλωφ και Μουσούρων στα στιβανάδικα.