Μια φορά και πολλά χρόνια πριν, σε ένα μικρό άγνωστο νησί, η Λητώ τον όμορφο γιο της. Ήταν ο Απόλλωνας.

Καμάρωνε ο πατέρας του, ο θεός Δίας από τον Όλυμπο, τον τύλιξε στο πιο του σύννεφο και τον έφερε στο παλάτι. Το μεγάλο χάρισμα του Απόλλωνα ήταν η μουσική. Μια μέρα ο αδερφός του ο Ερμής τού χάρισε μια και εκεί έπαιξε τις πιο ωραίες . Ο πατέρας του του χάρισε για ακολουθία του τις εννιά θυγατέρες του, τις Μούσες. Τους άρεσε ο και το τραγούδι και αγάπησαν τον αρχηγό τους, τον θεό της μουσικής. Ήταν κοντά του όποτε εκείνος ζητούσε την παρέα τους ή τη τους.

Χαμηλά στη γη, στους Δελφούς, οι άνθρωποι τραγουδούσαν για αυτόν, τον Φοίβο Απόλλωνα, όμορφα λόγια προσευχής κιθάρα και αυλό. Ήταν οι Δελφικοί Ύμνοι, που τους στον θεό με όλη τους την αγάπη. Και εκείνος χαιρόταν πολύ, την κιθάρα του και τις Μούσες του και κατέβαιναν κοντά στην πηγή με τα καθαρά νερά. Και ο τόπος γέμιζε μουσική.