ΠΟΛΥΧΡΩΜΟΙ ΘΕΟΙ
Τα αυθεντικά αρχαία Ελληνικά αγάλματα ήταν βαμμένα με έντονα χρώματα, αλλά μετά από 3 χιλιάδες χρόνια είναι λογικό να έχει χαθεί ο χρωματισμός τους. Όχι όμως εντελώς!
Αν και φαντάζει αδύνατο, ακόμα και να σκεφτεί κανείς ότι θα μπορούσε να δει την πραγματική μορφή αυτών των αγαλμάτων, αφού η φθορά από το χρόνο, τον ήλιο, την άμμο και τον αέρα είναι τεράστια, μερικοί φοιτητές της Σχολής Καλών Τεχνών διαφόρων Πανεπιστημίων των ΗΠΑ (Harvard, Colorado κ.ά) ανακάλυψαν ότι όταν φωτίζουν τα αγάλματα με υπεριώδες φως υπό συγκεκριμένη γωνία (τεχνική που χρησιμοποιείται ευρέως στους πίνακες ζωγραφικής), μπορούν να δουν το σχεδιάγραμμα των χρωμάτων, τα υπολείμματα βαφής, σκόνης, αλλά και τα ίχνη από τα πινέλα.
Βέβαια, στα αγάλματα η διαδικασία αυτή είναι αρκετά πιο δύσκολη, αλλά τα περίτεχνα σχέδια γίνονται ορατά λόγω του διαφορετικού ρυθμού απόθεσης του κάθε χρώματος. Επιπλέον, αυτά τα στρώματα χρωμάτων προστατεύουν τα αγάλματα από τη διάβρωση, παρά το γεγονός ότι δεν είναι πλέον ορατά με γυμνό μάτι!
Τα χρώματα μπορεί να ξεθωριάζουν με το χρόνο, αλλά τα υλικά (χρωστικές φυτικής και ζωικής προέλευσης, πέτρες και όστρακα) παραμένουν όπως ήταν εδώ και χιλιάδες χρόνια, κάτι που μπορεί επίσης να ανακαλυφθεί με φωτισμό. Με φασματοσκοπία ακτίνων Χ και υπερύθρου, οι ερευνητές μπορούν να κατανοήσουν τη σύσταση των χρωμάτων, καθώς και το ποια ήταν η εμφάνιση τους αρχικά.
Στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας παρουσιάστηκε πριν από έξι χρόνια η Προσωρινή Έκθεση «Πολύχρωμοι Θεοί». Ήταν μια έκθεση που, περιοδεύοντας στην Ευρώπη, ήλθε στην Αθήνα και ήταν ανοικτή στους επισκέπτες από τις 29 Ιανουαρίου μέχρι τις 25 Μαρτίου του 2007.
Τα 21 εκμαγεία που παρουσιάστηκαν στην Έκθεση είναι από γνωστά αγάλματα, όπως ο κορμός θωρακοφόρου από την Ακρόπολη, η κεφαλή Εφήβου της Γλυπτοθήκης του Μονάχου, η Πεπλοφόρος της Ακρόπολης, ο Λέων του Λουτρακίου κ.λπ., από επιτύμβιες στήλες, όπως του Αριστίωνος, της Παραμυθίου κ.λπ., από αετωματικά γλυπτά, όπως εναέτιες μορφές από το ναό της Αφαίας, η ανατολική ζωφόρος των Σιφνίων, τμήματα της «Σαρκοφάγου του Μεγάλου Αλεξάνδρου» και δείγματα φυσικών χρωμάτων.
Οι εφαρμοστές περισκελίδες του Τρώα τοξότη διακοσμούνται με περίτεχνο ζιγκ-ζαγκ. Πάνω από το χιτωνίσκο με τα μακριά μανίκια, ο οποίος είναι διακοσμημένος με σύστημα επάλληλων ρόμβων, φορά, πιθανώς, δερμάτινο γιλέκο στολισμένο με διάσπαρτα λιοντάρια, γρύπες και ταινίες στα τελειώματα.
Η φωτογράφιση με υπεριώδη πλάγιο φωτισμό αποκάλυψε όλες τις λεπτομέρειες του θαυμάσιου ενδύματος. Αυτό το είδος ενδυμασίας χαρακτηρίζει τους «βάρβαρους» γείτονες των Ελλήνων στην Ανατολή.
Στο άγαλμα του «Πάριδος» διατηρούνται λίγα ίχνη χρώματος. Ωστόσο, διακρίνονται τουλάχιστον τέσσερα διαφορετικά επίπεδα που προκάλεσε η διάβρωση των χρωμάτων,
Τα στοιχεία αυτά επιτρέπουν την αξιόπιστη χρωματική αποκατάσταση. Οι χρωστικές ουσίες ταιριάζουν με αυτές που βρέθηκαν σε πρόσφατες ανασκαφές στο ναό. Τα μαλλιά του τοξότη ήταν κατασκευασμένα ξεχωριστά από επιζωγραφισμένο μόλυβδο.
Γύρω στο 530-540 π.Χ. πολλά αγάλματα νεαρών γυναικών, οι αποκαλούμενες Κόρες, είχαν αφιερωθεί ως αναθήματα στην Ακρόπολη της Αθήνας. Το 480 π.Χ., κατά την περσική εισβολή, οι Κόρες καταστράφηκαν και ακολούθως τάφηκαν από τους Αθηναίους στην Ακρόπολη. Έτσι, τα αγάλματα δεν εκτέθηκαν καθόλου στην ατμόσφαιρα με αποτέλεσμα, όταν τη δεκαετία του 1880 ήλθαν στο φως, να έχουν διατηρήσει σε εξαιρετική κατάσταση τον αρχικό τους χρωματισμό.Μια από τις πιο όμορφες Κόρες είναι η "Πεπλοφόρος" (530-520 π.Χ.). Ίχνη κόκκινου, μπλε, πράσινου και κίτρινου χρώματος έχουν διατηρηθεί στα μαλλιά, στα μάτια, στη ζώνη, στην παρυφή του ενδύματος και στο διάκοσμο του υφάσματος. Με υπεριώδη και ισχυρό πλάγιο φωτισμό αποκαλύφθηκαν σημαντικές λεπτομέρειες και στοιχεία που δηλώνουν, ότι το ένδυμα που φορά ίσως δεν είναι πέπλος. Κάτω από ένα κοντό επίβλημα γύρω από τους ώμους φορά μακρύ ζωσμένο φόρεμα. Το φόρεμα αυτό στο σημείο που ζώνεται ανοίγει και αφήνει να φανεί άλλο ένδυμα κάτω από αυτό. Αυτό το ένδυμα είναι πλούσια διακοσμημένο με επάλληλες ταινίες που έχουν ζωγραφισμένες μορφές, των οποίων τα περιγράμματα είχαν χαραχθεί πριν από την επιζωγράφηση.
Αυτή η περιβολή δηλώνει μια θεά και όχι μια κόρη, πιθανότατα την Άρτεμη ή την Αθηνά, καθώς κι οι δύο αυτές θεές λατρεύονταν στην Ακρόπολη. Η δεύτερη αναπαράσταση απεικονίζει την Άρτεμη με τόξο και διάδημα.
Πηγή:www.madeincreta.gr