ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

Πολλές φορές αναρωτιέμαι πώς θα ήταν να μπορούσα να κλείσω όλα μου τα ταξίδια σε ένα κουτί, όχι πολύ μεγάλο και να δω πώς θα ήμουν χωρίς αυτό. Έτσι, να βλεπα για λίγο πώς θα ήταν η ζωή μου χωρίς όλες αυτές τις εικόνες. Να τα έκλεινα εκεί και να το έβαζα κάτω από το κρεβάτι, όπως η Παρασκευούλα στου κουτιού τα παραμύθια και να το άνοιγα μόνο κρυφά και μόνο τα βράδια.

Να μπορούσα να δω πώς μπορεί να ήταν η ζωή μου αν δεν είχα ζήσει όλες αυτές τις στιγμές, πολλές φορές μοναχικές, σε κάθε άκρη του κόσμου. Όλες αυτές οι εικόνες, τα συναισθήματα, οι μυρωδιές, οι εντάσεις, οι γεύσεις, οι σκέψεις να έφευγαν για λίγο από μπροστά μου. Θα έβλεπα μία ζωή χωρίς χρώμα, χωρίς περιπέτεια, χωρίς ρίσκο, χωρίς βιασύνες.

Μία ζωή φιλήσυχη, όπως την ορίζει η συνήθεια και το συνηθισμένο. Αυτό το συνηθισμένο που σε κρατάει πάντα μακριά από τα όνειρά σου. Ο φόβος να ρισκάρεις να αλλάξεις τη ζωή σου. Ο φόβος να ζήσεις το διαφορετικό, το καινούριο και το...ίσως λίγο καλύτερο.

Αυτός ο φόβος είναι που πήγε να με κρατήσει πίσω κάποτε, πριν ξεκινήσω τα ταξίδια της ζωής μου.

Και δε νίκησε ποτέ φυσικά.

Πόσο σπουδαίο πράγμα είναι να μπορείς να προσαρμόζεσαι. Σπουδαίο και δύσκολο συνάμα. Φαντάσου να σε έπιανε μια μέρα μία αόρατη τσιμπίδα πίσω από την πλάτη, να σε άφηνε σε ένα μέρος άγνωστο και εσύ να έπρεπε να προσαρμοστείς, να επιβιώσεις, να εγκλιματιστείς.

Να ξεκινήσεις από το μηδέν, να περπατήσεις μόνος, να μάθεις να μη φοβάσαι τους ανθρώπους και να γεμίζεις με καινούριες εικόνες και συναισθήματα. Αυτό θα σε έκανε καλύτερο άνθρωπο, θα ενίσχυε τα ένστικτά σου και θα κέρδιζες μόνο αν ξεκινούσες το ταξίδι. Μπορεί και όχι αλλά δεν πειράζει. Κανένα ταξίδι δε θα σου χαλάσει ποτέ τη ζωή, αρκεί να γνωρίζεις γιατί το κάνεις.

Aυτή η τσιμπίδα με έπιασε πολλές φορές. Και ήταν τόσο ωραία αυτά τα ταξίδια.

Το λέω συχνά αλλά είναι η αλήθεια μου. Τα ταξίδια είναι προίκα. Το μυαλό ανοίγει, το μάτι γεμίζει, η καρδιά μαθαίνει και το σώμα εγκλιματίζεται. Όλα σου μαθαίνουν σε μία νέα πραγματικότητα και αυτό είναι η ουσία της ζωής.

Να αγνοοείς το συνηθισμένο και να προχωράς προς το διαφορετικό. Αυτό που θα ομορφύνει τη ζωή σου, αυτό που θα σε κάνει να ρισκάρεις και να δεις ότι εκεί έξω υπάρχουν άλλοι κόσμοι. Κόσμοι που δεν πρέπει να αγνοήσεις.

Ναι, τα ταξίδια θα σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο. Πολύ καλύτερο.

Θα δοκιμάσεις το καινούριο, θα αντικρύσεις το άγνωστο και θα ζήσεις το "κάτι-έξω-από-το-δικό-σου-κόσμο-". Θα διαπιστώσεις πόσο μικρός είναι ο δικός σου κόσμος και πόσο κακό σου κάνει αυτό το "συνηθισμένο" που στοιχειώνει τη ζωή σου καμιά φορά. Και ναι, το να μάθεις πώς πίνουν τον καφέ τους στο Κίεβο ή πόσα φιλιά δίνουν για καλημέρα στη Βασιλεία, είναι προίκα. Μόνο αν τα ζήσεις θα τα αφομοιώσεις.

Αν υπάρχει κάτι καλύτερο από το να έχεις ζήσει χίλιες ζωές σε μία, αυτό είναι να έχεις κάνει χίλια ταξίδια σε μία ζωή.

Για μένα κάθε ταξίδι είναι και μία ζωή και παλεύω καμιά φορά να τις χωρέσω όλες αυτές σε μία. Σε κάθε ταξίδι πρέπει να ζεις και μία διαφορετική ζωή και όλες μαζί θα φτιάξουν τη δική σου. Είτε φεύγεις για λίγο, είτε για πολύ, είτε για πάντα, είτε χωρίς επιστροφή

Να ξέρεις ότι ακόμη και η μοναξιά στα ταξίδια μπορεί να γίνει η καλύτερή σου φίλη. Ούτε αυτό να φοβάσαι. Ο καλός συνταξιδιώτης πρέπει πρώτα να είναι ο εαυτός σου και έτσι να οργανώνεις τα ταξίδια σου. Η υπόλοιπη παρέα είναι εκεί για να κάνει αυτό που κάνεις και εσύ. Να ζήσει άλλη μία ζωή.

Και αν όλα αυτά σου ακούγονται πολύ ρομαντικά και καθόλου εμψυχωτικά, θα σου δώσω μόνο αυτό για να δεις ότι δεν υπερβάλλω καθόλου.

Το πιστεύω, το ζω, το υιοθετώ και το προωθώ.