Πανελλήνιο Σχολικό Δίκτυο
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΠΟΥΛΟΥ ΑΡΧΟΝΤΟΥΛΑ

ΑΡΧΟΝΤΟΥΛΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΠΟΥΛΟΥ

Καθηγήτρια Αγγλικής Γλώσσας

ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΚΑΡΑΤΟΥΛΑ

ΗΛΕΙΑ

  • Αρχική σελίδα
  • Βιογραφικό
  • Φωτογραφία
  • Επικοινωνία
  • Νέα
  • Εκπαίδευση
  •  


    20 Φεβρουαρίου 2005

    Βραδιά μουσικής και ποίησης στο Παλατάκι Χαϊδαρίου με μελοποιημένα ποιήματα από το Συνθέτη Κώστα Στεφάνου.

      

    Το Ξύπνημα του Δράκου

     

    Στη γαλήνη του σκοταδιού

    το πλάσμα δεν τις έβλεπε
    στη δρόσο του δάσους μαθημένο
    χαιρόταν
    κοιμόταν
    μάντευε

    και τότε

    βγήκε το φεγγάρι
    ήρθε απαλά, γλιστρώντας παρέα μ’ ένα σύννεφο..
    το σύννεφο πέταξε
    φιλώντας το φεγγάρι με τις άκρες του

    στην ασημόλευκη λάμψη
    του πλανήτη
    οι αλυσίδες άστραψαν
    του θάμπωσαν τα μάτια
    ήταν εκεί, ασήκωτες
    βαθιά ριζωμένες
    στον τόπο πού ’χε το πλάσμα φυτρώσει

     

    «τι ψέμα, τι ψέμα που ’ταν η σιωπή
    του σκοταδιού το χάδι
    η γαλήνη τι ψέμα

    δέντρο, λοιπόν, δεν ήμουν
    ήμουν φωτιά
    άνεμος
    δράκος

     

    Σαν ήρθε η μέρα
    στον τόπο εκείνον
    τον σκοτεινό,

    μια λεπτή φλόγινη κοψιά
    τον ουρανό του χάραζε
    σαν από κάτι που δεν ήταν πια

    όπως εκείνα τα θρυμματισμένα
    κομμάτια μέταλλο
    τα καρβουνισμένα
    βαθιά ριζωμένα στη γη
    που αλυσίδες δεν ήταν πια.

     


    Αναζήτηση

     

    Ραβδοσκόπος τρελός
    ο ποιητής
    ώρες πολλές μου μιλούσε
    για την εικόνα μιας γυναίκας
    που αιώνες αναζητούσε
    στα υποδόρια περάσματα
    ώρες πολλές
                δίπλα του
                           κοιτούσα
    μια μορφή κρυμμένη στη σκιά του
    απέναντί μου στο τραπέζι
    να σκουπίζει τη σάλτσα απ’ τα ρούχα του
    και να του κόβει το ψάρι
    να του δίνει τα χάπια του
    και το πιρούνι.

    Εκείνος ατέρμονα επιθεωρούσε
    τα νεφελώματα
    αιώνες τώρα, λέει
    για να ορίσει
    την ιδανική γυναίκα,
    σκεπάζοντας με τη σκιά του
    τη γυναίκα του.

     

     

    Όταν έρχεται,

    Ένα σώμα σκόρπιο στην ανάσα του ήλιου

    Τα σωθικά δένονται γόρδιοι

     

    Φθάνει με το ξάφνιασμα του ήλιου

    Στο θάνατο του μεσημεριού

    Παράφαγες, πάλι παράφαγες

     

    Αλλά ίσως όχι

    Ίσως είναι αυτό που έρχεται

    Αγνώριστο στις σκόνες του ήλιου

     

    Και ανεβαίνει

    Πάνω πάνω

    Πνίγεται

    Εμετός, πάλι εμετός

     

    Αλλά ίσως όχι

     

    Ίσως είναι τα γενόμενα

    Τα παιδιά που δεν έκανες

    Εκείνα που ανέβαλες για την επομένη.

     

    Και τώρα εκείνο έρχεται

    Ένα carpe diem θεόρατο

    Αλλά σκόρπιο

    Θυμάσαι, πάλι θυμάσαι

     

    Αλλά πάλι όχι

    Πάλι υφίστασαι τον τοκετό

    Του ποιήματος.

     

     

     

    Ο χορός της ανάσας

     

    Στροβιλίζεται
    γύρω γύρω γύρω
    με τα χέρια απλωμένα
    και τα πόδια να πετούν
                και τα μαλλιά, τα ματόκλαδα
                να εξαϋλώνονται  κατά την περιδίνηση

    Μόνη μέσα στα σμήνη των πλασμάτων
    με μουσική τον οργασμό των χρωμάτων
    και το αίμα της να καλπάζει
                  με αγωνία
    καθώς αυτή στροβιλίζεται
    και η ανάσα της μπλέκεται
    με τον ανασασμό της νέας πεταλούδας
                σαν σπάζει το κουκούλι της.

     


    Βρέχει! Πώς Βρέχει!

    Τα υδάτινα κάγκελα πνίγουν τον αέρα

    Βρέχει!

    Βρέχει!

    Βρέχει!

    Αυτή τρέχει να κρυφτεί

    Βροχή στα μαλλιά,

                           στα βλέφαρα,

                                              στο στήθος

                                                                 στα γόνατα

                                                                                     στους αστραγάλους

                                                                                                Τα πόδια

                                                                                                τυλιγμένα

                                                                                                στη βροχή

    ασημί λεπτό και διάφωτο

    το νερό κυλά σαρώνοντας

    τα νεκρά κύτταρα

    αφήνει τους πόρους της γυμνούς

    στην επέλαση των υγρών ριπών

    Βρέχει

             Μέσα!

             Μέσα!

             Μέσα!

    Ακούει τις ιαχές των υδάτινων στρατών

                 Τις κραυγές των μαχόμενων κυττάρων

    Βροχή στον εγκέφαλο

                                στους βολβούς,

                                                    στους γαλακτοφόρους αδένες

                                                                                    στα αγγεία

                                                                                                     στους τένοντες

                                                                                                               Το καθαρτήριο

                                                                                                                  τα

                                                                                                                 διώχνει

                                                                                                              όλα

    θα                                                                                                  κυλούν

    τα                                                                                                 στα

    δουν                                                                                         κιγκλιδώματα

    οι                                                                                             των

    περαστικοί                                                                         δρόμων

                      στην

                       άσφαλτο

                              στις πέτρες

                                            παντού

    θα μάθουν πως τα κύτταρα έπεσαν μαχόμενα

    και στην καταμέτρηση θα βρουν

    πως μόνο η μνήμη στέκεται ακόμη αλώβητη

    κάθε φορά που βρέχει.

    Παρομοίωση

     

    Το χαμόγελό σου απλώνεται στο πρόσωπό σου

    Όχι, όχι σαν πεταλούδα που απ’ το κουκούλι

    βγαίνει και πετά

    ούτε, όχι, σαν το φως που όχι

    πάλλεται και όλο γλιστρά

    κι ούτε ακόμη σαν μισοφέγγαρο ασημί που όχι

    παλικάρι σαϊτεμένο ώρες χάνεται

    Το χαμόγελό σου ανακλαδίζεται

    σα χαδιάρα γάτα που γρατζουνά φιλήδονα τα μάγουλά σου

    έρχεται πάντα έτσι ανέμελα, από ένστικτο

    ξεφεύγει απ’ τα μάγουλα και ξεγλιστρά στο χώρο

     

    εκεί που απλώνονται τα μέλη μου

     

    τρίβεται πάνω μου με γουργουρητά.

     

     

     

    Πρώτου Βαθμού Συγγένεια

     

    Είμαι η απόληξη του φυτού
    ο τελευταίος βλαστός
    πριν τον τελευταίο
    που δεν θα είναι
    παρά ο πρώτος.

     

    Το χέρι μου κλάδος
    κι αυτός ο κορμός μου,
    το κοτσάνι,
    ο τροφοδότης μου

    Το χέρι μου με το χέρι του
    στο άπειρο
    και η κεφαλή ρίζα στα σύννεφα,
    κλώνος στον κορμό της.

     



    Email Kstefb5@yahoo.gr

     

    ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ  ΣΗΜΕΙΩΜΑ

    του  ΣΥΝΘΕΤΗ   ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ  ΣΤΕΦΑΝΟΥ

     

    Ο Κωνσταντίνος Στεφάνου  γεννήθηκε   το 1968  στην Αθήνα. Σπούδασε ανώτερα θεωρητικά με τον Νίκο Παναγιωτάκη. Παρακο-λούθησε μαθήματα  σύνθεσης  με τον Θεόδωρο  Αντωνίου  και  ολοκλήρωσε   τις σπουδές  του στη  σύνθεση με τον Μιχάλη  Τραυλό   τον Ιούνιο  του 2004.

              Έχει  συμμετάσχει  σε  παγκόσμιους  διαγωνισμούς  σύνθεσης  αποσπώντας   αξιόλογες   κριτικές : «Μεσογειακούς  2003 – 2004» , «Παπαϊωάννου» 2002,  «Alea»  στη Βοστώνη  2002, Gueen Elisabeth 2002  στην Αυστρία,  Raum der  Glasernen  Manufaktur 2003  στη Δρέσδη. Έργα  του έχουν  παρουσιασθεί  στο Μέγαρο  Μουσικής Αθηνών   στον διαγωνισμό «ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ  ΕΛΛΗΝΕΣ  ΣΥΝΘΕΤΕΣ». Έχει  συνεργαστεί  με τη θεατρική  και  χορευτική ομάδα  «Μεταίχμιο»  συνθέτοντας  μουσική, για  τα  έργα  «Ισκιατών»  και «θα  ήθελα  να σε  δω  ν’ αλλάξεις».

              Διδάσκει  στην πρωτοβάθμια  εκπαίδευση,  καθώς  και  ανώτερα  θεωρητικά. Είναι  ιδρυτικό  μέλος του κουϊντέτου  «Ιχονοές» η  ονομασία  του οποίου  προέρχεται  από ομώνυμο   συμφωνικό  του έργο.

     

     

    ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ  ΕΡΓΩΝ

     

     

     ΣΟΛΟ -  (5  κομμάτια   για πιάνο)

     ΝΤΟΥΕΤΑ - (βιολί – βιόλα, τούμπα - πιάνο, δύο τρομπόνια - πιάνο,  κιθάρα - φωνή).

     ΣΥΝΟΛΑ ΜΕ ΦΩΝΗ - «Όρνιθες» Αριστοφάνη, «Οιδίπους επί Κολωνώ»,  «Ορφικοί  Ύμνοι»,  «Σπείρες» [Μουσικοθεατρικό].

     ΜΟΥΣΙΚΗ ΔΩΜΑΤΙΟΥ - (κουαρτέτο  εγχόρδων), τσέλο – κιθάρα –φλάουτο – φωνή - απαγγελία.

     Κουϊντέτο - Ξ πνευστά, Χ πνευστά, εικόνα – κιθάρα – πιάνο - τρομπόνι και φλάουτο. 

     Σεξτέτο -  «Κονσερτίνο  για έξι».

     Σεξτέτο -  Χ πνευστά -  κρουστά - πιάνο.

     Οκτέτο -  πιάνο -  έγχορδα -  κρουστά.

     ΟΡΧΗΣΤΡΙΚΑ  ΣΥΝΟΛΑ-  (ορχήστρα   εγχόρδων,  Ανθιές,  Αναγοές, Τζίτζικας, Μεταβοές, Το όνομά μου είναι Χορ., My dear ghost, ocean), Πίνακες, Βάκχες, ΩΕΩ.

     ΚΟΝΣΕΡΤΑ -  (πρώτο και δεύτερο  κονσέρτο  για βιολί  ,κονσέρτο  για μπάσο τρομπόνι, Τριλογία - κονσέρτο  για τέσσερις).

     ΣΥΜΦΩΝΙΚΑ - (Πυλέων, Ιχονοές, Στιγμές), παραλλαγές για ορχήστρα, Εισαγωγή για ορχήστρα, Πρώτη, Δεύτερη, Τρίτη, Τέταρτη , Συμφωνία.

     

    Τα μέλη του κουιντέτου «Ιχονοές»

     

     

    Βιογραφικό  Σημείωμα

    Της ΑγγΕλικας Παπανικολάου

     

     

                Η  Αγγέλικα  Παπανικολάου  είναι διπλωματούχος πιανίστα  και  παιδαγωγός. Γεννήθηκε το 1970  στο  Ανόβερο  της  Γερμανίας και μεγάλωσε   στα  Ιωάννινα όπου και έκανε  τα πρώτα  της  βήματα  στη μουσική, αποφοιτώντας  από το «Ηπειρωτικό Ωδείο» Ιωαννίνων με πτυχίο πιάνου άριστα παμψηφεί και από το «Ορφείο» Ωδείο Αθηνών με δίπλωμα άριστα παμψηφεί χρυσό μετάλλιο  και Α΄  βραβείο.  Πραγματοποίησε   ανώτατες  σπουδές  πιάνου, θεωρητικών,  συστημάτων μουσικής προπαιδείας  βιόλας,  μουσικής  δωματίου  συνοδείας  Lied,  καθώς  και διεύθυνσης  συνόλων,  στο ανώτατο  κρατικό πανεπιστήμιο   μουσικής και θεάτρου του Ανόβερου, στις τάξεις  των Konrad  Meister, Grudrun Schroffel,  Wladimir   Krajnew,   Juta Rubenacker, Ladislav Kupkovic και συνέχισε  τις σπουδές  της στο πιάνο, τα παιδαγωγικά, την Ανάλυση, τη Μουσική Δωματίου  και την Ιστορία  Μουσικής  στην ανώτατη μουσική Ακαδημία της Καρλσρούης, όπου εισήχθη με την ανώτατη  βαθμολογία,  στις  τάξεις  των  Gunter   Reinhold,   Michael  Uhde,  PeterMichael   Riehm  και Ulrich  Michels αποφοιτώντας το 1997 με  άριστα  παμψηφεί. Το 2000 στο  μεταπτυχιακό  σολιστικό τμήμα  πήρε  δίπλωμα  με άριστα  παμψηφεί και διάκριση. Παρακολούθησε   μαθήματα  και έλαβε  μέρος  σε  διεθνή  σεμινάρια  και Master Classes  για πιάνο  solo,  μουσική  δωματίου,   και  ειδικά  σεμινάρια   τεχνικής  και  παιδαγωγικών στη  Γερμανία, Ιταλία, Πολωνία  και  Ελλάδα, με τους  Wictor   Merzanow,   Miguel   Proenca,  Joackin  Soriano,   Diether  de  la  Motte,   Yara   Taal,  Peter   Feuchtwanger,  Lew  Vlasenko,  Roberto  Szidon,   Walery   Sagaidatzny  και  άλλους.

                Έχει  βραβευτεί  με το  Chopin  Medallie,  συμμετέχοντας   στο  Φεστιβάλ  Chopin  του  Düsseldorf  του 1990.

    Το  1996   έλαβε  μέρος  στο 3ο  Διεθνές   Seminar  πιάνου  στην πόλη  Wrozlaw  της  Πολωνίας  και συμμετείχε,  στην εκτέλεση  έργων  που  μετέδωσε  η πολωνική   ραδιοφωνία.  Πλήθος  συναυλιών,  πλαισιώνουν   το ενεργητικό της, κυρίως σε  γερμανικές   και  ελληνικές   αίθουσες,   με έργα  για  2  πιάνα, σόλο πιάνο  και   διάφορα  σύνολα,  μερικές  από τις οποίες   έχουν μεταδοθεί  και από την ελληνική  ραδιοφωνία.  Από το 1999  ερμηνεύει  κυρίως   σύγχρονη  μουσική σε  έργα  ξένων  και Ελλήνων συνθετών, πολλά  από τα  οποία  σε  πρώτη εκτέλεση, σε  συναυλίες   και φεστιβάλ.  Το  2001   έλαβε μέρος  στην ηχογράφηση  του  συλλεκτικού CD  «σολίστες  του αύριο» με έργα  του αργεντινού συνθέτη,   Alberto  Ginastera.  Η  Αγγέλικα   Παπανικολάου είναι μέλος της γερμανικής E.P.T.A., Πανευρωπαϊκή οργάνωση Παιδαγωγών Πιάνου (European Piano and Teachers Association) από το 1997, και του συλλόγου συνδέσμου  μουσικών  του Baden  Württemberg  (T.K.V.), με

    Επικοινωνία Συνδέσεις Αγαπημένα Νέα