ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ...αλλιώς
Ασκηθείτε στην Ιστορία και δείτε τι σας διαφεύγει!
οι Μικρασιατικές Συνθήκες
ΠΑΙΞΤΕ ΜΕ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΚΑΙ ΜΑΘΕΤΕ
Προσθήκη σχολίου
Ο οραματιστής Βενιζέλος
Ο Ελευθέριος K. Βενιζέλος (Μουρνιές Χανίων, 23 Αυγούστου 1864 – Παρίσι, 18 Μαρτίου 1936) ήταν Έλληνας πολιτικός που διετέλεσε πρωθυπουργός της Κρητικής Πολιτείας και εφτά φορές πρωθυπουργός της Ελλάδας. Ως πολιτικός διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στο Κρητικό ζήτημα καθώς και στα πολιτικά δρώμενα της Ελλάδας από το 1910 μέχρι και τον θάνατό του.
Οργάνωσε την επανάσταση στο Θέρισο και το 1910 ανέλαβε την πρωθυπουργία της Κρητικής Πολιτείας, την οποία εγκατέλειψε λίγους μήνες αργότερα για να αναλάβει την πρωθυπουργία στην Ελλάδα κατόπιν προσκλήσεως του Στρατιωτικού Συνδέσμου. Από την έναρξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου τάχθηκε υπέρ της Αντάντ διαφωνώντας ανοιχτά με την στάση του Βασιλιά. Λόγω αυτής της διαφωνίας, αν και είχε εκλεγεί πρωθυπουργός εκδιώχθηκε με απόφαση του Βασιλιά Κωνσταντίνου Α΄ δημιουργώντας τα γεγονότα τουΕθνικού Διχασμού.[1] Επέστρεψε στην πρωθυπουργία την περίοδο 1917 - 1920 αλλά εγκατέλειψε την Ελλάδα μετά την ήττα του στις εκλογές του Νοεμβρίου 1920. Επέστρεψε το 1924 για λίγους μήνες και το 1928 εξελέγη πρωθυπουργός. Τον Ιανουάριο του 1935 έγινε για τελευταία φορά πρωθυπουργός και τον Μάρτιο του ίδιου χρόνου μετά την απόπειρα πραξικοπήματος κατέφυγε στο Παρίσι, όπου και πέθανε.
Ως πρωθυπουργός της Ελλάδας επέφερε μεταρρυθμίσεις σχεδόν σε όλους τους τομείς του κράτους με κύριο σκοπό την οργάνωση της χώρας στα πρότυπα αστικού κράτους. Παράλληλα οργάνωσε αξιόμαχο στρατό, τον οποίο εκμεταλλεύθηκε στις πολεμικές συρράξεις, διπλασιάζοντας την εδαφική έκταση της Ελλάδας.
Ο Παπαδιαμάντης
Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης (Σκιάθος, 4 Μαρτίου 1851 - Σκιάθος, 3 Ιανουαρίου 1911), «η κορυφή των κορυφών» κατά τον Κ. Π. Καβάφη, είναι ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες λογοτέχνες, γνωστός και ως «ο άγιος των ελληνικών γραμμάτων». Έγραψε κυρίως διηγήματα, τα οποία κατέχουν περίοπτη θέση στη νεοελληνική λογοτεχνία.
Ο ίδιος σε ένα σύντομο αυτοβιογραφικό σημείωμα ιστορεί τη ζωή του:
?γεννήθην ?ν Σκιάθ?, τ? 4 Μαρτίου 1851. ?βγήκα ?π? τ? ?λληνικ?ν Σχολε?ον ε?ς τ? 1863, ?λλ? μόνον τ? 1867 ?στάλην ε?ς τ? Γυμνάσιον Χαλκίδος, ?που ?κουσα τ?ν Α΄ κα? Β΄ τάξιν. Τ?ν Γ΄ ?μαθήτευσα ε?ς Πειραι?, ε?τα διέκοψα τ?ς σπουδάς μου κα? ?μεινα ε?ς τ?ν πατρίδα. Κατ? ?ούλιον το? 1872 ?πήγα ε?ς τ? ?γιον ?ρος χάριν προσκυνήσεως, ?που ?μεινα ?λίγους μ?νας. Τ? 1873 ?λθα ε?ς ?θήνας καί ?φοίτησα ε?ς τ?ν Δ΄ το? Βαρβακείου. Τ? 1874 ?νεγράφην ε?ς τ?ν Φιλοσοφικ?ν Σχολήν, ?που ?κουα κατ' ?κλογ?ν ?λίγα μαθήματα φιλολογικά, κατ' ?δίαν δ? ?σχολούμην ε?ς τ? ξένας γλώσσας. Μικρ?ς ?ζωγράφιζα ?γίους, ε?τα ?γραφα στίχους, καί ?δοκίμαζα να συντάξω κωμ?δίας. Τ? 1868 ?πεχείρησα ν? γράψω μυθιστόρημα. Τ? 1879 ?δημοσιεύθη ? Μετανάστις ?ργον μου ε?ς τ? περιοδικ?ν Σωτήρα. Τ? 1882 ?δημοσιεύθη Ο? ?μποροι τ?ν ?θν?ν ε?ς τ? Μ? χάνεσαι. ?ργότερα ?γραψα περ? τ? ?κατ?ν διηγήματα, δημοσιευθέντα ε?ς διάφορα περιοδικ? καί ?φημερίδας.
Φόνισσα
Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης «Η Φόνισσα»
Η Φόνισσα, από τα καλύτερα έργα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, είναι ένα εκτενές διήγημα (νουβέλα) και δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά σε συνέχειες, στο περιοδικό Παναθήναια το 1903, με υπότιτλο: «Κοινωνικόν μυθιστόρημα». Κεντρικό πρόσωπο είναι η Χαδούλα ή Φραγκογιαννού. Η Φραγκογιαννού κυριαρχείται από την εγκληματική ιδέα της βρεφοκτονίας και διαπράττει μια σειρά από φόνους μικρών κοριτσιών.
Η νουβέλα αυτή του Παπαδιαμάντη είναι γραμμένη στο πνεύμα του ρεαλισμού με έκδηλα όμως στοιχεία νατουραλισμού. Η επιλογή ως ηρωίδας μιας γυναίκας που προχωρά σε αλλεπάλληλες δολοφονίες κοριτσιών με την πεποίθηση πως επιτελεί θεάρεστο έργο, εντάσσει το κείμενο αυτό στα νατουραλιστικά έργα, όπου κυρίαρχα στοιχεία είναι: «η επιλογή ιδιαίτερα προκλητικών θεμάτων από το περιθώριο της κοινωνικής ζωής. Οι ήρωες του νατουραλισμού είναι οι απόκληροι και τα θύματα της κοινωνίας, οι καταπιεσμένοι και οι αδικημένοι, άτομα του υπόκοσμου, ψυχικά και σωματικά άρρωστοι κτλ. Οι νατουραλιστές, μάλιστα, επιμένουν ιδιαίτερα στους τρόπους με τους οποίους διαμορφώνεται η συμπεριφορά και η ηθική του ανθρώπου. Ο νατουραλιστής μελετά την ηθική συμπεριφορά των προσώπων, για να δείξει ότι είναι δέσμιοι εξωτερικών δυνάμεων και εσωτερικών παρορμήσεων. Οι εξωτερικές δυνάμεις, φυσικές και κοινωνικές περιορίζουν την ελευθερία τους. Οι εσωτερικές πάλι παρορμήσεις, όπως είναι το γενετήσιο ένστικτο, η πείνα, η σκληρότητα και η μοχθηρία, αφαιρούν από τον άνθρωπο την ιδιότητα του λογικού και ηθικού όντος και τον υποβιβάζουν στο επίπεδο των κατώτερων ζώων. Παρουσιάζουν ακόμη οι νατουραλιστές τη συμπεριφορά του ανθρώπου ως αποτέλεσμα διαθέσεων της στιγμής ή κληρονομικών παρορμήσεων.»
οι εθνικές διεκδικήσεις
Ο Βενιζέλος έχει ένα σκοπό κι ένα όραμα. Μια Ελλάδα όχι ασφυκτικά μικρή(στα όρια της Θεσσαλίας), μια Ελλάδα μεγάλη(των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών). Στον προηγούμενο αιώνα(1878), όταν οι Βαλκανικοί λαοί πάλεψαν και κέρδισαν εδάφη σε βάρος της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, η Ελλάδα δεν κατάφερε να κερδίσει, παρά μόνο τη Θεσσαλία ύστερα από πολλούς κόπους. Οι κακοί χειρισμοί της εξουσίας,από την άλλη πλευρά, την έφεραν σε κατάσταση πτώχευσης και εθνικής ταπείνωσης(ατυχής πόλεμος 1897). Στόχος του Βενιζέλου είναι να ανατραπεί αυτή η κατάσταση. Όραμα όμως είναι μια μεγάλη Ελλάδα. Όπου υπάρχει εθνολογική βάση...
