ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΓΙΑ ΑΝΕΜΟΥΣ
«Η μελέτη του καιρού άρχισε σαν παραμύθι. Οι πρώτοι άνθρωποι πίστευαν ότι ο καιρός ήταν ένα φαινόμενο που το όριζαν οι θεοί και γι? αυτό συνέδεαν τις θύελλες και την κακοκαιρία με τη διάθεση τους. Ο θεός Αίολος στην αρχαία Ελλάδα άνοιγε τον ασκό του, ενώ ο αντίστοιχος θεός στην Κίνα, ο Φέι Λιεν, είχε σώμα δράκοντα και τόσο γερά πνευμόνια, που αρκούσε ένα φύ¬σημα για να καταστρέψει τα πάντα.
Στον Μεσαίωνα, όπως φαίνεται στη μικρο¬γραφία, ο άνθρωπος παρουσιάζεται σαν μικρό¬κοσμος που υπόκειται στους ανέμους του μεγά¬λου κόσμου. Η φωτιά, το νερό, το χώμα και ο αέρας, από τα οποία πίστευαν ότι αποτελούνται ο άνθρωπος και το σύμπαν, εικονίζονται να επη¬ρεάζουν τόσο τη φύση των ανέμων όσο και του ανθρώπου. Κάθε άνεμος έχει τον χαρακτήρα του. Ο ανατολικός άνεμος, σύμφωνα με το κεί¬μενο της μικρογραφίας, είναι ??ξηραντικός?? και ??εύκρατος??, ενώ ο δυτικός άνεμος ??διώχνει το χειμώνα και φέρνει άνθη??».
Επιστημονική βιβλιοθήκη Life,
τόμος: Ο καιρός, σ. 138 -139
Η ατμόσφαιρα της γης
ΑΕΡΑΣ = ΜΙΓΜΑ ΑΕΡΙΩΝ
ΑΖΩΤΟ 78,074 %
ΟΞΥΓΟΝΟ 20,946%
ΑΡΓΟ 0,934%
ΔΙΟΞΕΙΔΙΟ ΑΝΘΡΑΚΑ 0,034%
ΑΛΛΑ ΑΕΡΙΑ 0,01%
Η ατμόσφαιρα είναι ένας «αέριος ωκεανός», ο οποίος γίνεται όλο και πιο αραιός όσο ανεβαίνου¬με ψηλότερα.
Το 99% της μάζας της ατμόσφαιρας είναι συγκεντρωμένο στα πρώτα 40 χλμ. από τη Γη. Ωστό¬σο, η ζώνη όπου μπορεί να αναπτυχθεί η ζωή φτά¬νει μόλις μέχρι τα 10-13 χλμ. ύψος. Σε μεγαλύτερα ύψη η ζωή είναι αδύνατη λόγω της έλλειψης οξυ¬γόνου, του ψύχους και των ακτινοβολιών από το διάστημα.
Συγκρατείται από την έλξη της γήινης βαρύτητας, δε συσσωρεύεται στην επιφάνεια της Γης, χάρη στη σχετικά υψηλή της θερμοκρασία και στις μοριακές κινήσεις των συστατικών της.
Η ατμόσφαιρα συγκρατεί την υπεριώδη ακτινοβολία και μέρος από την κοσμική ακτινοβολία. Δη¬μιουργεί τους χρωματισμούς του ουρανού και των νεφών, ενώ
ταυτόχρονα είναι το μέσο με το οποίο διαδίδεται ο ήχος και διαχέεται το φως.
Χωρίς αυτήν ο ουρανός θα ήταν σκοτεινός, στη σκιά θα επικρατούσε απόλυτο σκοτάδι και τα αστέρια θα έλαμπαν με σταθερό φως νύχτα και μέρα.