Η αντωνυμία «που», με την οποία μια ολόκληρη πρόταση αναφέρεται σε μια λέξη μιας άλλης πρότασης, ονομάζεται αναφορική.

Εκτός από το άκλιτο που, υπάρχουν κι άλλες αναφορικές αντωνυμίες.

Το άκλιτο ό,τι και οι αντωνυμίες:
ο οποίος, η οποία, το οποίο,
όποιος, όποια, όποιο,
όσος, όση, όσο,
Oι αντωνυμίες αυτές κλίνονται όπως τα επίθετα σε -ος, -η, -ο.

Το αναφορικό ό,τι γράφεται με υποδιαστολή και μπορούμε να το
αντικαταστήσουμε με το «οτιδήποτε» (π.χ. έκανε ό, τι ήθελε). Έτσι ξεχωρίζει από
τον ειδικό σύνδεσμο ότι (π.χ. μου είπε ότι θα έρθει το απόγευμα σπίτι μου.)

Επίσης οι αντωνυμίες όποιος, -α, -ο, όσος, -η, -ο, και το ό,τι ενώνονται με το άκλιτο ?δήποτε, π.χ. οποιοσδήποτε, οσοδήποτε, οτιδήποτε, κτλ..

Οι σύνδεσμοι «και, ούτε, μήτε» λέγονται συμπλεκτικοί.
Oι σύνδεσμοι «αλλά, μα, παρά, όμως, ωστόσο, μολονότι, όχι μόνο»
λέγονται αντιθετικοί.

Οι σύνδεσμοι είναι άκλιτες λέξεις
που συνδέουν λέξεις ή προτάσεις.

Οι λέξεις που παράγονται από ρήματα και έχουν κατάληξη -μένος, -μένη, -μένο είναι μετοχές αυτών των ρημάτων

π.χ. δένω ? δεμένος, δεμένη, δεμένο.

Συχνά οι μετοχές αυτές προσδιορίζουν ένα ουσιαστικό, όπως τα επίθετα

π.χ. Ο ενοχλημένος ταξιδιώτης έφυγε βιαστικά.

Οι μετοχές αυτές κλίνονται όπως τα επίθετα σε -ος, -η, -ο

Αν πριν από την κατάληξη ?ω του ρήματος βρίσκεται
το γράμμα π, β, φ ή πτ, τότε η μετοχή σχηματίζεται με δύο μ
π.χ. γράφω ? γραμμένος, γραμμένη, γραμμένο.
Αλλά και το ουσιαστικό που παράγεται από τη μετοχή αυτή γράφεται με δύο μ
π.χ. γράφω ? γραμμένος-γραμμένη-γραμμένο, ? γράμμα.