Εντοπισμός του προβλήματος

     Οι υπολογιστές, τα περιφερειακά τους (οθόνες, εκτυπωτές κ.λπ.) και γενικότερα τα ηλεκτρονικά είδη περιέχουν περισσότερα από 1000 υλικά στα οποία συμπεριλαμβάνονται τοξικά αέρια, τοξικά μέταλλα, βιολογικά ενεργά υλικά, οξέα και πλαστικά. Τέτοια υλικά είναι και διάφορα βαρέα μέταλλα, όπως ο μόλυβδος και ο υδράργυρος, που είναι ιδιαίτερα τοξικοί και επιφέρουν ανωμαλίες στην ανάπτυξη ακόμα και σε χαμηλά επίπεδα έκθεσης, το κάδμιο, καρκινογόνος ουσία που επιφέρει οξεία δηλητηρίαση έπειτα από εισπνοή ατμών οξειδίου του καδμίου, το χρώμιο που προκαλεί όγκο στους πνεύμονες, το βάριο, το αντιμόνιο και ορισμένα μη βιοδιασπώμενα πλαστικά τα οποία όταν καίγονται εκπέμπουν διοξίνες. Οι διοξίνες αυτές δεν διασπώνται εύκολα. Είναι ουσίες που συσσωρεύονται στους ιστούς ανθρώπων και ζώων, ενώ ίχνη έχουν εντοπιστεί στο αίμα των ανθρώπων, στο μητρικό γάλα, σε θαλάσσια θηλαστικά και σε ψάρια του αλμυρού και γλυκού νερού .

    Οι παραπάνω ουσίες υπάρχουν σε υπολογίσιμες ποσότητες στις μπαταρίες των υπολογιστών, στους καθοδικούς σωλήνες των οθονών, στα ηλεκτρονικά κυκλώματα, στους πυκνωτές, στα δοχεία μελάνης (cartridges) και στα toners των εκτυπωτών, στα διάφορα πλαστικά μέρη των συσκευών και αλλού. Κάτω από ειδικές καταστάσεις, όπως είναι λ.χ. η καύση του πλαστικού του υπολογιστή ή η μη υγειονομική ταφή ενός εξαρτήματος, κάποιες από τις ουσίες αυτές μπορεί να απελευθερωθούν στη φύση και να μολύνουν τον αέρα, το έδαφος και τους υδάτινους πόρους. Ενδεικτικά, μία οθόνη υπολογιστή περιέχει από ένα έως και τρία κιλά μόλυβδου, ποσότητα που αρκεί για να μολύνει μια μικρή λίμνη[1].

    Τα ίδια ισχύουν και για άλλα βαρέα μέταλλα, τα οποία λόγω τοξικότητας εγκυμονούν σοβαρούς κινδύνους όχι μόνο για το περιβάλλον αλλά και για την υγεία. Ξεκάθαρα λοιπόν, οι υπολογιστές που πετιούνται "ελαφρά τη καρδία" στον κάδο των σκουπιδιών και από εκεί σε κάποια χωματερή, συνιστούν μια ωρολογιακή βόμβα για το περιβάλλον, μια νάρκη για το οικοσύστημα, το μέγεθος της οποίας μάλιστα συνεχώς διογκώνεται.