Φύση , ο σοφότερος δάσκαλος !!!

Αμυγδαλιά

Η Αμυγδαλιά στη Μυθολογία
Ήταν κάποτε στη Θράκη, μια πανέμορφη πριγκίπισσα, η Φυλλίς. Ερωτεύτηκε το γιο του Θησέα, τον Δημοφώντα.
Οι δύο νέοι γνωρίστηκαν όταν το καράβι του νεαρού Αθηναίου Δημοφώντα επέστρεφε από την Τροία. Παντρεύτηκαν αλλά μετά από λίγο καιρό ο νεαρός Αθηναίος νοστάλγησε την πατρίδα του και η ερωτευμένη πριγκίπισσα μην αντέχοντας να τον βλέπει στεναχωρημένο τον άφησε να γυρίσει πίσω και αν την αγαπούσε πραγματικά θα ξαναγύριζε και τότε θα ήταν πραγματικά και ειλικρινά δικός της.
Έτσι κι έγινε και η ερωτευμένη Φυλλίς έμεινε μόνη να περιμένει τον εκλεκτό της για χρόνια ώσπου μαράζωσε και πέθανε από τη θλίψη της.
Όμως οι θεοί που ήξεραν την ιστορία της την μεταμόρφωσαν σε δέντρο για να μπορεί να περιμένει για περισσότερα χρόνια τον αγαπημένο της.
Έτσι η ερωτευμένη γυναίκα δεν πέθανε αλλά έγινε το δέντρο, που έμελλε να γίνει σύμβολο της ελπίδας : η Αμυγδαλιά.
Έλεγαν λοιπόν ότι μετά από χρόνια και όταν ο Δημοφώντας επέστρεψε στη Θράκη βρήκε την αγαπημένη του και πιστή γυναίκα, όχι περιστοιχισμένη από μνηστήρες αλλά ένα ξερό δέντρο δίχως φύλλα στη μέση του παγωμένου τοπίου.
Απελπισμένος και γεμάτος τύψεις αγκάλιασε τον κορμό της και τότε εκείνη πλημμύρισε ανθούς στη μέση του χειμώνα νικώντας το θάνατο.
Μια άλλη εκδοχή του μύθου για την αμυγδαλιά
αναφέρει ότι:
Η Φυλλίς έμεινε πίσω περιμένοντας τον, στον τόπο της τελετής του γάμου της.
Τα χρόνια περνούσαν και ο Δημοφώντας δεν επέστρεφε. Απελπισμένη η βασιλοπούλα που τον έχασε για πάντα πήγε και κρεμάστηκε σ΄ ένα δέντρο. Το δέντρο κράτησε την ψυχή της κι από τότε δεν ξανάβγαλε φύλλα ούτε άνθισε.
Κάποτε με τα χιόνια του Γενάρη γύρισε ο γιος του Θησέα. Σαν έμαθε τον τραγικό χαμό της αγαπημένης του πήγε, αγκάλιασε το δέντρο και αυτό άρχισε να βγάζει τρυφερά φύλλα και άνθη. Η ψυχή της βασιλοπούλας ένιωσε χαρά με το γυρισμό του Δημοφώντα μα δεν ξαναπήρε την ανθρώπινη μορφή της. Έμεινε δέντρο και κάθε χρόνο το Γενάρη, στολίζεται με κάτασπρα λουλούδια.
.
Έτσι η αμυγδαλιά, έγινε σύμβολο της ελπίδας,
δείχνοντας ότι η αγάπη δεν μπορεί να νικηθεί
από το θάνατο.

το ψάρι που προσπαθεί

"Το ψάρι που προσπαθεί"

ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα συναισθηματικής αγωγής για παιδιά προσχολικής και πρωτοσχολικής ηλικίας , της κ Αγγελικής Γ.Θάνου.

(το πρόγραμμα στηρίζεται στο βιβλίο της κ.Θάνου όμως δεν θα εφαρμοστεί "πιστά")

ΣΤΟΧΟΙ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ

η ψυχική ενδυνάμωση του παιδιού και ειδικότερα

• Nα γνωρίσουν τα συναισθήματά τους.

• Να κατανοήσουν το ρόλο των συναισθημάτων στη συμπεριφορά τους ,αλλά και στις κοινωνικές τους επαφές .

• Να γνωρίσουν τον κύκλο της συμπεριφοράς (λειτουργικό- δυσλειτουργικό).

• Να εντοπίσουν τις αυτόματες σκέψεις τους και να τις αλλάξουν , αν είναι αρνητικές .

• Να μυηθούν σε τεχνικές μάθησης και σε τεχνικές επίλυσης προβλημάτων.

• Να ασκηθούν στο θετικό εσωτερικό μονόλογο.

• Να μάθουν να διαχειρίζονται τα αρνητικά συναισθήματά τους εποικοδομητικά.

 ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΣ

Εξέλιξη του προγράμματος

1η συνάντηση (27/1) Μιλώντας για συναισθήματα Ι - παρόντα 6 από τα 8 παιδιά -

στόχος:εντοπισμός βασικών συναισθημάτων

μέθοδοι:αφήγηση,διάλογος,εργασία σε ζευγάρια

υλικά :10 κάρτες,φύλλο εργασίας

γνωστικό αντικείμενο:παιδί και γλώσσα,παιδί και περιβάλλον

Σήμερα βρήκαμε ένα φάκελο δίπλα στο παρουσιολόγιο διαβάσαμε τον παραλήπτη ,ήταν το Νηπ/γείο μας.Τον ανοίξαμε και βρήκαμε 10 κάρτες (5 κορίτσια και 5 αγόρια)τις παρατηρήσαμε και είδαμε πως μπορεί να έμοιαζαν όμως είχαν άλλη έκφραση προσώπου (χαρούμενοΚ-Α, λυπημένοΚ-Α,έκπληκτοΚ-Α,θυμωμένοΚ-Α,ανέκφραστοΚ-Α).

1.Κάναμε ομαδοποιήσεις(αγόρια -κορίτσια).

2.Γράψαμε το πρώτο γράμμα της χαράς,λύπης,έκπληξης,θυμού,αδιαφορίας.

3.Σκόρπισα τις κάρτες στο πάτωμα.Τα παιδιά έτρεχαν και με το στοπ πήραν μια κάρτα από το πάτωμα.Πήραν την έκφραση του προσώπου της κάρτας.

4.Ήρθαμε στον κύκλο,τα παιδιά ήταν 6 και μοίρασα ,αφού ανακάτεψα 6 κάρτες ανά δύο όμοιες.Σχηματίστηκαν τρία ζευγάρια.Παρουσιάστηκαν:"Είμαστε το ζευγάρι της χαράς","Είμαστε το ζευγάρι του θυμού","Είμαστε το ζευγάρι της έκπληξης". 

5.Τα παιδιά κάθονται στον κύκλο.Να σηκωθεί το ζευγάρι της χαράς,να χτυπήσει παλαμάκια.Να σηκωθεί το ζευγάρι του θυμού,να πει "φέρε μου ένα ποτήρι νερό" με θυμό.Να σηκωθεί το ζευγάρι της έκπληξης και να πει "πω πω !!!"με γουρλωμένα μάτια.Ξαναπαίξαμε το παιχνίδι με τις κάρτες της χαράς(2), της ουδετερότητας(2),του φόβου(2).

6.Το κάθε ζευγάρι παίρνει ένα φύλλο εργασίας με ένα κενό πρόσωπο ο ένας  αποτυπώνει την εικόνα της κάρτας που έχει , ο άλλος γράφει σε ένα καρτελάκι την σωστή λέξη (χαρά,θυμός,φόβος,έκπληξη,κανένα συναίσθημα)

7.Φέραμε τις κάρτες και τις ζωγραφιές  στη γωνιά της συζήτησης.Ανακατέψαμε τις κάρτες με τις λέξεις ,τις διαβάσαμε και μετά τις  βάλαμε δίπλα στο πρόσωπο που εκφράζει αυτό το συναίσθημα.Κολλήσαμε τις λέξεις στις ζωγραφιές.

8.Είδαμε μία μία τις ζωγραφιές "γιατί είναι χαρούμενο το παιδάκι;","γιατί άραγε είναι θυμωμένο;"....το κάθε παιδί έδωσε τη δική του εκδοχή.

9.Κάνουνε τις εικόνες βιβλίο.

10.Αλήθεια ποιος μας έστειλε τον φάκελο;Διαβάσαμε τον αποστολέα κ.Βίδρα Λίμνη Κάρλα.Πήγαμε στον υπολογιστή ,πληκτρολογήσαμε στη μηχανή αναζήτησης τις λέξεις βίδρα και λίμνη Κάρλα,πήραμε πληροφορίες.Στο google map,είδαμε την τεχνητή  λίμνη Κάρλα.

χελιδόνι ή χελιδόνα ή Φιλιμήλα

χελιδόνι ή χελιδόνα ή Φιλομήλα

Ο Πανδίονας ο Α΄, βασιλιάς των Αθηνών είχε δυό κόρες, την Πρόκνη και την Φιλομήλα.Ο βασιλιάς της Θράκης ο Τηρέας ,σε δύσκολες στιγμές τον είχε βοηθήσει σε πόλεμο με γειτονικές περιοχές και επειδή του είχε μεγάλη υποχρέωση , του έδωσε την Πρόκνη για σύζυγο .Ο Τηρέας παντρεύτηκε την Πρόκνη και απέκτησαν μαζί ένα γιο τον Ίτυ.

Η Πρόκνη ζούσε μαζί του για χρόνια, και όταν κάποτε επιθύμησε να δει την αδελφή της Φιλομήλα, ο Τηρέας ανέλαβε να πάει ο ίδιος να την φέρει. Πάντοτε θαύμαζε την ομορφιά και την υπέροχη φωνή της Φιλομήλας και βρήκε την ευκαιρία να την πλησιάσει, με υποχθόνιο σκοπό.

Ο Τηρέας την ποθούσε και κάπου στην ερημιά την βίασε και της έκοψε την γλώσσα, για να μην εξιστορήσει σε κανέναν τα ειδεχθή του εγκλήματα.

Ο Τηρέας φυλάκισε την Φιλομήλα σε πύργο κάπου στην εξοχή και μήνυσε στον πεθερό του Πανδίονα, ότι η Φιλομήλα πέθανε και την έθαψε με όλες τις τιμές που της άρμοζαν και συνέχισε την ζωή του με την Πρόκνη, που έκλαψε πικρά για το θάνατο της αδελφής της.

Ήρθε όμως καιρός που γιόρταζαν στη Θράκη τον Βάκχο και η υπήρχε έθιμο να στέλνουν όλοι δώρα στη βασίλισσα. Η φυλακισμένη Φιλομήλα, βρήκε τότε την ευκαιρία να ειδοποιήσει την αδελφή της, στέλνοντας της ένα δώρο.Ύφανε έναν λευκό πέπλο και με κόκκινα σημάδια (γράμματα), μήνυσε στην αδελφή της ότι βρίσκεται ανάμεσα στους δούλους, και όλα όσα κακά της προξένησε ο Τηρέας.

Όταν η Πρόκνη διάβασε το μήνυμα, έψαξε και βρήκε την αδελφή της και οι δυό αδελφές μαζί οργάνωσαν σχέδιο, για να εκδικηθούν τον Τηρέα.
Η Πρόκνη θολωμένη από όσα ξαφνικά έμαθε, δολοφόνησε το παιδί που απέκτησε με τον Τηρέα και αφού το τεμάχισε το μαγείρεψε και το παρέθεσε ως δείπνο στον αδίστακτο Τηρέα.

Ο Τηρέας αφού έφαγε, κατάλαβε τι συνέβη, όταν η Πρόκνη του έδειξε τα μέλη του παιδιού τους. Οι δυό αδελφές έφυγαν βιαστικά από το παλάτι, για να γλυτώσουν και ο Τηρέας έτρεξε και τις κυνήγησε.

Εκεί που έτρεχαν όμως οι αδελφές τις λυπήθηκαν οι θεοί και τις μεταμόρφωσαν σε πουλιά.Η Φιλομήλα μεταμορφώθηκε σε χελιδόνι, γι'αυτό και έχει βραχιά, τραχιά και κακόηχη φωνή το χελιδόνι, διότι της έλειπε η γλώσσα.
Συνεχώς πετά γύρω γύρω, από φόβο για τον Τηρέα φωνάζοντας ο Τηρέας με βίασε.

Η Πρόκνη μεταμορφώθηκε σε αηδόνι, διότι θρηνούσε για το μικρό παιδί της και τον φώναζε συνεχώς ίτυ-ίτυ. Η Πρόκνη λέγεται και μελοποιός αηδών, διότι τεμάχισε τον Ίτυ και από λύπη θρηνεί το χαμό του μεταμορφωμένη σε πουλί, συνεχώς μοιρολογεί ίτυ-ίτυ.Όμως και ο Τηρέας μεταμορφώθηκε σε έποπα (τσαλαπετεινό). Συνεχώς πετάει κυκλικά ρωτώντας πού; πού; ψάχνοντας να βρει τις δύο αδελφές.Ο Τηρέας πήρε αυτό το όνομα, διότι έφαγε ως προσφάγι το παιδί του.(εποψάομαι=τρώω ως προσφάι)

Λαϊκό Παραμύθι Το χελιδόνι

Μια φορά ήταν ένας άρχοντας κι αγαπούσε μια κοπέλα. Εκείνη όμως δεν τον ήθελε. " Πάρ΄τον καλή μου, παρ΄τον χρυσή μου που 'χει βιος..."της έλεγαν όλοι. Τίποτα η κοπέλα. Αγαπούσε, βλέπεις, ένα παλικάρι όμορφο, ξενιτεμένο κι όλο περίμενε κι όλο έλπιζε και δε σήκωνε τα μάτια της σε άλλον, μακάρι να ήταν κι ο ίδιος ο βασιλιάς.
Ο άρχοντας της έστελνε κάθε μέρα προξενητάδες, ύστερα δώρα, αλλά η κοπέλα έδιωχνε τους προξενητάδες και γύριζε πίσω τα δώρα.
Στο τέλος ο άρχοντας, θυμωμένος έστειλε μερικούς έμπιστους ανθρώπους του και την πήρανε και την πήγαν με το ζόρι στην εκκλησία, έτσι όπως ήταν με τα ρούχα που φορούσε, τα μαύτρα, τα καραγκούνικα.
" Σε έδεσα τώρα!" της είπε ο άρχοντας. Αλλά την ίδια στιγμή η κοπέλα, που δεν τον ήθελε, έγινε χελιδόνι και πέταξε μακριά, με το μαύρο της σεγκούνι, που έγινε η πλάτη του χελιδονιού και με τις δυο πλεξούδες της που γίνανε η ψαλιδωτή ουρά του!!