Η ανάπτυξη λειτουργικών ακαδημαϊκών δεξιοτήτων (ανάγνωση, γραφή,αριθμητική) ενθαρρύνει την πρακτική σκέψη των μαθητών με ελαφριά νοητική καθυστέρηση (ΥΠΕΠΘ,Π.Ι,2004). Η καλλιέργεια της πρακτικής σκέψης οδηγεί στην αυτοβελτίωση της μάθησης και την αξιοποίηση των γνώσεων για τις καθημερινές τους ανάγκες (ΥΠΕΠΘ,Π.Ι,2004). Για την βελτίωση των ακαδημαϊκών δεξιοτήτων η στάση του εκπαιδευτικού, αποτελεί βασική προϋπόθεση. Ο εκπαιδευτικός θα πρέπει να διαφοροποιήσει την διδασκαλία του και να κάνει τις απαραίτητες τροποποιήσεις στο αναλυτικό πρόγραμμα, προκειμένου να ανταποκρίνεται στις δυνατότητες και στις εκπαιδευτικές ανάγκες του μαθητή (Στασινός,2013) και να λειτουργεί θετικά στην βελτίωση των ελλειμμάτων του. Ειδικότερα, λόγω των μνημονικών προβλημάτων οι ενότητες διδασκαλίες πρέπει να είναι αυστηρά δομημένες, οι δραστηριότητες οργανωμένες σε μικρά βήματα ξεκινώντας από τα απλά στα πιο σύνθετα (Μπάρμπας, 2008) και να συνοδεύονται από κατάλληλο και ελκυστικό υλικό. Επίσης, η εφαρμογή πολυαισθητηριακών διδακτικών προσεγγίσεων, χρησιμοποιώντας πολυμέσα και ποικιλία υλικών, όπως φωτογραφίες, αντικείμενα, κάρτες, κ.ά διευκολύνει την πρόσκτηση και διατήρηση της γνώσης στους μαθητές με ήπια νοητική υστέρηση (ΥΠΕΠΘ,Π.Ι,2004). Είναι σημαντικό ο εκπαιδευτικός να παρέχει κίνητρα για μάθηση , να επιβραβεύει και να δίνει συνεχή και άμεση ανατροφοδότηση στο σύνολο των μαθησιακών δραστηριοτήτων του μαθητή (Στασινός,2013). Έρευνες έχουν δείξει ότι η παροχή κινήτρων και η ανατροφοδότηση αυξάνει την αποτελεσματικότητα της εκπαίδευσης αυτών των μαθητών (Τζουριάδου,2008).
