Διαφορές παραδοσιακής – νεωτερικής ποίησης
Στην παραδοσιακή ποίηση: το ποίημα ξεκινά από μια «ιδέα» που γίνεται «μύθος ή ιστορία», κατοχυρώνεται από ένα «λεξιλόγιο» και χρωματίζεται από ένα «μουσικό τόνο». Στη νεωτερική ποίηση: υπάρχει μια τάση προς την «απορρύθμιση» του ποιήματος, απομάκρυνση από τον «μύθο» και σταδιακή αποσύνδεση των λέξεων από το «νόημά» τους.
Ένα παράδειγμα παραδοσιακής ποίησης Λορέντζου Μαβίλη, «Καλλιπάτειρα»
-Αρχόντισσα Ροδίτισσα, πώς μπήκες;
Γυναίκες διώχνει μια συνήθεια αρχαία εδώθε.-
Έχω ένα ανίψι, τον Ευκλέα, τρία αδέλφια, γιο πατέρα ολυμπιονίκες·
να με αφήσετε πρέπει, Ελλανοδίκες, κι εγώ να καμαρώσω
μες στα ωραία κορμιά, που για το αγρίλι του Ηρακλέα παλεύουν,
θιαμαστές ψυχές αντρίκιες.
Στοιχεία παραδοσιακής τεχνικής Το συγκεκριμένο «θέμα» ή «μύθος»: Η μεταμφίεση της Καλλιπάτειρας σε άντρα για να παρακολουθήσει το γιο της να αγωνίζεται στο στάδιο της Ολυμπίας και ο διάλογος με τους Ελλανοδίκες. Το απλό και ξεκάθαρο λεξιλόγιο. Ο μουσικός τόνος, που βασίζεται στο ιαμβικό μέτρο και τη σταυρωτή ομοιοκαταληξία.
Ένα παράδειγμα νεωτερικής ποίησης το ποίημα του
Κώστα Καρυωτάκη, «Σαν δέσμη από τριαντάφυλλα» [?]
Έχω κάτι σπασμένα φτερά.
Δεν ξέρω καν γιατί μας ήρθε
το καλοκαίρι αυτό.
Για ποιαν ανέλπιστη χαρά,
για ποιες αγάπες,
για ποιο ταξίδι ονειρευτό.
Στοιχεία νεωτερικότητας ? Η τάση προς την «απορρύθμιση» του ποιήματος ? Η απουσία συγκεκριμένου θέματος, παρά μόνο η υποβολή μιας διάχυτης θλίψης και πικρής μελαγχολίας. ? Η αποσύνδεση των λέξεων από το «νόημά» τους εκφράζεται με τη χρήση συμβόλων.