Αρχικά φροντίζω κάθε μαθητής να φέρει από κάτι. Άλλος μια κούπα αλεύρι, άλλος τη μαγιά, άλλος το αλάτι, άλλος το λάδι, άλλος το ταψί, άλλος το σκαφάκι για το ζύμωμα κλπ. Στην προκειμένη περίπτωση, επειδή τα υλικά της συνταγής είναι λίγα, μπορεί να μείνει και κάποιος παραπονεμένος. Πάντως σε άλλες συνταγές που φτιάχνω στην τάξη ζητάω από τα παιδιά να φέρουν επίσης τραπεζομάντιλα, χαρτοπετσέτες, πιάτα, πιρούνια, λαδόκολλες για να στρώσουμε και να μη λερωθούν τα θρανία, κουτάλες κ.ά. Φροντίζω ΠΑΝΤΑ όλοι να φέρουν κάτι. Στην παρακάτω εικόνα φαίνονται τα υλικά για βασιλόπιτα όπως τα ζήτησα από τα παιδιά.
 

Έχω φροντίσει εδώ και χρόνια να έχω στην τάξη πάντα δύο τρεις ποδιές μαγειρικής. Βέβαια από την προηγούμενη ζητώ και από τα παιδιά να φέρουν δικές τους, αν και μερικές φορές την ξεχνούν. Ακόμα εδώ και χρόνια έχω φτιάξει με χαρτί γκοφρέ και χαρτόνι λευκούς σκούφους μαγειρικής που αρέσουν πολύ στα μικρούλια.

Ζητώ τα υλικά για την επόμενη και εκτελώ τη συνταγή τη μεθεπόμενη, αφού συγκεντρωθούν όλα. Συγκεντρώνοντας τα υλικά πολλές φορές μας δίνεται η δυνατότητα να μιλήσουμε για τις μονάδες βάρους και χωρητικότητας, καθώς και να θυμηθούμε τα κλάσματα, ανάλογα με το επίπεδο των μαθητών.

Την ημέρα του μαγειρέματος τα παιδιά φορούν τις ποδιές τους και τους σκούφους βοηθώντας ο ένας τον άλλον και ο καθένας παρουσιάζει τα υλικά που έχει φέρει. Εγώ τα γράφω στον πίνακα και κείνα στο τετράδιο του γραπτού λόγου.  

Ύστερα αρχίζει η εκτέλεση με τις οδηγίες μου: Όλοι φυσικά κάνουν από κάτι. Άλλες φορές τα έχω μοιρασμένα σε ομάδες (όταν είναι πολλές οι ενέργειες που πρέπει να γίνουν π.χ. μία ομάδα στύβει πορτοκάλια, άλλη τρίβει μπισκότα κλπ.) και άλλες φορές απλά ο καθένας κάνει κάτι με τη σειρά του.

Εάν τα παιδιά εκτελούν τη συνταγή ο καθένας με τη σειρά του, συγχρόνως την κάθε ενέργεια τη συμπληρώνουν στο κείμενό τους.

Όταν ετοιμαστεί το φαγητό ή γλυκό το στέλνω στην κουζίνα για ψήσιμο.

Όση ώρα το φαγητό γίνεται, εάν δεν έχει γραφτεί ήδη η συνταγή, τη γράφουν στο τετράδιο του γραπτού λόγου με τα δομικά στοιχεία της (υλικά – εκτέλεση – ευχή). Ακολουθεί η διαδικασία της αυτοδιόρθωσης (εκτός και αν έχουν γράψει το συγκεκρμένο κειμενικό είδος πολλές φορές και έχουν μεγάλη εμπειρία) και της ανάγνωσης. Ανάλογα με το επίπεδο στο οποίο βρίσκονται οι μαθητές μου, ζητώ να γράψουν την εκτέλεση χρησιμοποιώντας συνοπτική προστακτική και σε δεύτερο στάδιο τους ζητώ να την γράψω σε α΄πρόσωπο οριστικής ενεστώτας. Άλλες φορές τους ζητώ το αντίθετο, δηλ. να γράψουν την εκτέλεση σε  α΄πρόσωπο οριστικής ενεστώτας και μετά να τη γυρίσουν σε προστακτική κλπ.

Όταν το φαγητό γίνει, τα πάντα μπαίνουν κάτω από το θρανίο, τα παιδιά φτιάχνουν τις τραπεζαρίες (έχω πάντα τα θρανία σε ομάδες, οπότε είναι πάντα δύο-δύο και όταν στρώνονται με τραπεζομάντιλο.....) και απολαμβάνουν τη δημιουργία τους.