Όταν αναλαμβάνω καινούρια ομάδα μαθητών η ζωγραφική ανθρώπων είναι από τις πρωταρχικές μου δραστηριότητες, γιατί το να ξέρουν τα παιδιά να ζωγραφίζουν πρόσωπα και μορφές είναι πολύ χρήσιμο στις διάφορες δραστηριότητες που κάνω στην τάξη, όπως π.χ. στη δημιουργία ενός κόμικ, ενός εικονογραφημένου παραμυθιού, στην εικονογράφηση μιας εφημερίδας κλπ.

Βέβαια η δραστηριότητα αυτή είναι πολύ σημαντική και για έναν άλλο λόγο. Με φέρνει σε μια πρώτη επαφή με τον χαρακτήρα και τις ικανότητες του μαθητή. Και να πώς:

Αρχικά τους δίνω μισό χαρτί Α4 και τους ζητώ να το βάλουν στο θρανίο όρθιο. Ύστερα ζωγραφίζω στον πίνακα ένα μεγάλο κάθετο ορθογώνιο και τους λέω ότι αυτό είναι το χαρτί τους. Ύστερα τους διδάσκω τη ζωγραφιά, βήμα βήμα.

Τα παιδιά ΠΑΝΤΑ σε κάθε βήμα αρχίζουν να ρωτούν "Κυρία, έτσι;". ΠΟΤΕ δεν κάνω τον κόπο να κοιτάξω καμία ζωγραφιά τους και τους εξηγώ ότι θα περιμένω να τη δω τελειωμένη. Αυτό το κάνω πρώτον, γιατί θα καταλήξω να τρέχω από κεφάλι σε κεφάλι και όχι να διδάσκω τα βήματα και μία δραστηριότητα μιας ώρας να καταλήξει να πραγματοποιείται δύο και τρεις και δεύτερον, γιατί με ενδιαφέρει να παρατηρώ τους μαθητές μου και όχι τις ζωγραφιές τους.

Από την παρατήρηση των μαθητών καταλαβαίνω ποιος μπορεί να αντιληφθεί και να ακολουθήσει τις οδηγίες μου αμέσως και χωρίς επανάληψή τους. Αμέσως αναγνωρίζω τον μαθητή που δεν συγκεντρώνει εύκολα την προσοχή του, εκείνον που ενθουσιάζεται, που έχει καλλιτεχνικές φλέβες, που συγκεντρώνεται στη διαδικασία, που δε χρειάζεται να τραβάει την προσοχή φωνάζοντας συνέχεια "Κυρία, έτσι;","Κυρία, έτσι;". Τον μαθητή που προσηλώνεται, που έχει φαντασία και είναι ανεξάρτητος. Τον μαθητή που δεν έχει αναπτύξει την λεπτή κινητικότητα των δαχτύλων και των χεριών. Τον μαθητή που δεν έχει συντονίσει το μάτι με το χέρι. Τον μαθητή που παραιτείται εύκολα. Τον ανασφαλή μαθητή που δεν είναι σίγουρος γι αυτό που φτιάχνει και συνέχεια σβήνει και διορθώνει.

Η δραστηριότητα αυτή τις πρώτες μέρες τους στο σχολείο είναι πολύ αγαπητή από τα παιδιά. Γιατί τους παρέχει μια ασφάλεια. Είναι κάτι που ήδη έχουν μάθει να κάνουν αρκετά συχνά και αισθάνονται άνετα με αυτή. Είναι ένα ευχάριστο ασφαλές διάλειμμα ανάμεσα στα καινούρια πράγματα που προσλαμβάνουν και πρέπει να διαχειριστούν στο σχολείο. Βοηθά στη διαχείριση του πρώτου άγχους.

Όταν τελειώσουν την πρώτη τους φιγούρα, τους ζητώ να τη χρωματίσουν και να προσθέσουν ό,τι δικά τους στοιχεία θέλουν, σκουλαρίκια, φιογκάκια κλπ. Για τα πρωτάκια τους ζητώ πάντα να ζωγραφίσουν τον Άρη. Να θυμηθούν τα χρώματα των ρούχων του και ανάλογα να ολοκληρώσουν τη ζωγραφιά τους. Να γράψουν στο συννεφάκι του μια λέξη που ήδη έχουν μάθει. Όταν τελειώσουν, τα επαινώ με μεγάλο ενθουσιασμό και τους ζητώ να παρουσιάσουν στους συμμαθητές τους το έργο τους.

Την επόμενη φορά φυσικά διδάσκω τη ζωγραφική κοριτσιών.

Από τη ζωγραφική των παιδιών έχω άλλο ένα αποτέλεσμα: αποκτώ ήδη από πολύ νωρίς τον θαυμασμό τους, αφού με θεωρούν πια μια πολύ ταλαντούχα ζωγράφο!!!

Στην παρακάτω παρουσίαση μπορείτε να δείτε τον "Άρη" των φετινών μαθητών μου.

ΕΔΩ μπορείτε να δείτε τη διδασκαλία του Άρη.

ΕΔΩ μπορείτε να μάθετε περισσότερα για τη ζωγραφική ανθρώπων σε μεγαλύτερες τάξεις.