filologos

Η προστασία του φυσικού περιβάλλοντος είναι ιδιαίτερα σημαντική για τα έμβια όντα-τον άνθρωπο, τα ζώα- αλλά και για τα φυτά, την ποιότητα του ατμοσφαιρικού αέρα και των υδάτων, της διατήρησης των φυσικών πόρων αλλά και της βιοποικιλότητας. Οι αρχαίοι Έλληνες σέβονταν το περιβάλλον και αυτό διαπιστώνεται τόσο στη θρησκεία και στη μυθολογία όσο και στις θεωρίες των φιλοσόφων.
Οι φιλόσοφοι ασχολήθηκαν με τη φύση και ανέπτυξαν διάφορες θεωρίες. Πρωτεύον στοιχείο της φύσης, σύμφωνα με τον Θαλή θεωρούνταν το νερό ενώ σύμφωνα με τον Αναξιμένη ο αέρας.
Ακόμη, ο Αναξίμανδρος θεωρούσε ότι τα τέσσερα στοιχεία-νερό, γη, αέρας και φωτιά- περιπλέκονται μεταξύ τους και η ισορροπία εξασφαλίζεται μέσω μιας ισχυρής δύναμης δικαιοσύνης.
Σύμφωνα με τον Ηράκλειτο, η φωτιά είναι η δύναμη που κινεί τον κόσμο και γι` αυτό τίποτα δεν παραμένει σταθερό. Ο Εμπεδοκλής υποστήριζε ότι τα τέσσερα στοιχεία συνυπάρχουν στον κόσμο ενώ η γέννηση και η φθορά προέρχεται από την ανάμιξή τους. Επιπλέον,σύμφωνα με τον Στωικό φιλόσοφο Ζήνωνα το υπέρτατο αγαθό είναι η αρμονία της ζωής με τη φύση και μέσα από αυτή τη σχέση επακολουθεί η ευδαιμονία και η ευτυχία του ανθρώπου.
Ο Πυθαγόρας δίδασκε τους μαθητές του να σέβονται το περιβάλλον, ενώ ο Ιπποκράτης θεωρούσε ότι η υγεία των ανθρώπων είναι άμεσα συνδεδεμένη με τη διατροφή και την ποιότητα του πόσιμου νερού. Οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι εκτός από τις θεωρίες που ανέπτυξαν προσπάθησαν να ενημερώσουν και για τους κινδύνους που το περιβάλλον αντιμετωπίζει. Από τους πρώτους που προειδοποίησαν για τις απειλές του φυσικού περιβάλλοντος ήταν και ο Πλάτων. Ακόμη ο Αριστοτέλης έδειξε ότι οι οικονομικές δραστηριότητες δεν θα πρέπει να επεμβαίνουν στο περιβάλλον.
Αξίζει να τονιστεί ότι ο Θεόφραστος, που θεωρείται ο πατέρας τη οικολογίας, ήταν εκείνος που μελέτησε την επίδραση του ανθρώπου στο κλίμα καθώς και τις οικολογικές διαταραχές λόγω της καταστροφής των δασών, των ελών και βιοτόπων.
Η αξία της φύσης διαφαίνεται δια μέσου των αρχαίων ελληνικών ρητών. Το απόφθεγμα του Αριστοτέλη: «Η φύσις μηδέν μήτε ατελές ποιεί μήτε μάτην», δηλαδή η φύση δεν κάνει τίποτα ατελές και χωρίς σκοπό αποτελεί ένα από τα πολλά αρχαιοελληνικά αποφθέγματα που υμνούν και δοξάζουν τη φύση. Το γνωμικό «Φύσις κρύπτεσθαι φιλεί» του Ηράκλειτου φανερώνει ότι η φύση αγαπά να κρύβεται και πιο συγκεκριμένα η αληθινή δομή των πραγμάτων συνήθως κρύβεται ενώ και το γνωμικό «Ουδέν άτακτον των φύσει» του Αριστοτέλη, δηλώνει ότι τίποτα απ’ όσα είναι δοσμένα από τη φύση δεν είναι χωρίς τάξη.
Εν κατακλείδι, το φυσικό περιβάλλον ανά τους αιώνες αποτελούσε σημαντικότατο μέρος της ζωής των ανθρώπων καθώς αυτό είναι που δίνει ζωή στον άνθρωπο και ο κάθε άνθρωπος δεν είναι αποκομμένος από τη φύση αλλά αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της. Αυτός είναι ένας μόνο από τους λόγους που θα πρέπει να στοχεύουμε στην προστασία του φυσικού μας περιβάλλοντος έτσι ώστε να βελτιώσουμε τις ζωές όχι μόνο της δικής μας γενιάς αλλά και των μελλοντικών γενεών.
Είναι υποχρέωση όλων να αυξήσουμε τις περιβαλλοντικές μας δράσεις, αφού ενημερωθούμε καταλλήλως, ευαισθητοποιηθούμε και αποκτήσουμε οικολογική συνείδηση και σεβασμό. Τότε μόνο θα καταφέρουμε να σώσουμε το φυσικό περιβάλλον και τα όντα που ζουν σε αυτό.
Χριστίνα Κ., Γ1