Ο Ευριπίδης, στις δεκαεπτά σωσμένες, από τις ογδόντα περίπου τραγωδίες που έγραψε, μας έγραψε και μια «Ελένη». Τί τυχεροί είμαστε που σώθηκε αυτή η τραγωδία του! Εκεί, ούτε λίγο ούτε πολύ, ο Ευριπίδης εισηγείται, εισάγει και επεξεργάζεται μία νέα εκδοχή για την Ελένη, η οποία δεν υπάρχει στον Όμηρο. Τι μας λέει; Μας λέει ότι η Ελένη της Σπάρτης δεν πήγε ποτέ στην Τροία. Στον Όμηρο δεν υπάρχει αυτό. Τι θα πει, δεν πήγε ποτέ στην Τροία; Μας λέει ότι όταν πήγε να την αρπάξει ο Πάρης, και από κει την πήρε, στο Γύθειο, στο Μαραθονήσι, που λένε, στο Λακωνικό κόλπο, εκεί είναι ένα μικρό νησάκι, το νησάκι Κρανάη κι από κει την έβαλε στο πλοίο και την πήρε. Όταν λοιπόν την έβαλε στο πλοίο, την αγκάλιασε, στα χέρια του αγκαλιά και την πήρε στο πλοίο για να φύγει, να πάει στην Τροία, εκείνη τη στιγμή επενέβη η θεά Ήρα, η οποία αγαπούσε ιδιαιτέρως, ευνοούσε δηλαδή, τους Δωριείς και μάλιστα το βασιλιά της Σπάρτης, το Μενέλαο, και δε θέλησε να του κάνει τέτοια ατιμία και έβαλε στην αγκαλιά του άρπαγος, του Πάρη, το είδωλο της Ελένης.

Το είδωλο. Πως γίνεται αυτό; Ε, με λίγη ποιητική ελευθερία… Φανταστείτε, κοιτάζουμε τον εαυτό μας στον καθρέφτη και τον βλέπουμε εκεί. Αυτό είναι είδωλο, δεν είναι υλικό πράγμα. Πέστε όμως ότι η θεά του έδωσε υλική υπόσταση, και του βάζει το είδωλο της Ελένης. Την αληθινή Ελένη την παίρνει, τη δίνει στον Ερμή και τη φέρνει στην Αίγυπτο, στα παλάτια του βασιλιά Πρωτέα. Εκεί, στις εκβολές, στο Δέλτα του Νείλου. Την έστειλε και λέει στον Ερμή… Ανάθεσε στο βασιλιά εκεί, να τη φυλάει στο παλάτι, ωσότου μιά μέρα θα έρθει ο σύζυγός της και θα την πάρει. Και περίμενε εκεί, αγνή, έ; πιστή, καθαρή, αμόλυντη, η Ελένη, δέκα ολόκληρους χρόνους. Και στην Τροία πήγε, ποιός; Πήγε το είδωλο της Ελένης. Αυτή είναι η ιστορία.

από μάθημα του Δ. Λιαντίνη στους φοιτητές του