Ο  Μ.  Αναγνωστάκης  υποστηρίζει  ότι  ο  ποιητής  έχει  χρέος  απέναντι  στον  εαυτό  του  και  στους  άλλους  ανθρώπους  να  καταθέσει  τα  βιώματά  του  με  τον  ιδιαίτερο  δικό  του  τρόπο,  τον  ποιητικό. Οφείλει  να  αφυπνίσει,  να  προβληματίσει,  να  ευαισθητοποιήσει.  Ειδικότερα,  σ΄ ένα  ποίημά  του  υποστηρίζει:  "μα  ποιος  με  πόνο  θα  μιλήσει  για  όλα  αυτά;'  Στο  ίδιο  ποίημα  αναφέρεται  στις  εμπειρίες  του  στη  φυλακή  ως  πολιτικός  κρατούμενος,  στην  αγωνία  που  βίωναν  οι  μελλοθάνατοι  συγκρατούμενοί  του.  Αυτός  ο  πόνος  πρέπει  να  γίνει  γνωστός  σε  όλους,  ώστε  να  είναι  δυνατή  η  καταγγελία  του   και  η  δράση  για  μια  καλύτερη  κοινωνία.  Είναι  χρέος  του  ποιητή  να  το  κάνει  αυτό.  Κατά  αυτό  τον  τρόπο  ο  ποιητής  ανάγεται  σε  έναν  αγωνιστή  που  όπλο  του  έχει  τις  λέξεις,  οι  οποίες  ακολουθούν  το  ρυθμό  της  καρδιάς  του.