Η μορφή του ηρωισμού διαφέρει στα δύο έπη του Ομήρου, αφού είναι διαφορετική και η θεματική των δύο επών.Τον ηρωισμό της Οδύσσειας συνιστά ο καθημερινός αγώνας του ανθρώπου ενώ τον ηρωισμό της Ιλιάδας συνιστούν τα πολεμικά κατορθώματα των ηρώων. Οι ήρωες στην Οδύσσεια είναι ηπιότεροι,περισσότερο αυτόνομοι και κοντά στα ανθρώπινα μέτρα. Οι ήρωες στην Ιλιάδα κυριαρχούνται από μεγάλα πάθη, είναι θεοκίνητοι,τραγικοί και δεν μπορούν να ξεφύγουν από το πεπρωμένο τους.
Η Ελένη του Ευριπίδη
Η Ελένη γράφτηκε το 412 π.Χ, όταν οι Αθηναίοι είχαν υποστεί την καταστροφική ήττα της Σικελικής εκστρατείας. Ο Ευριπίδης χρησιμοποιώντας ως αφετηρία το μυθικό πρόσωπο της Ελένης, παραλλάσσει το μύθο που σχετιζόταν με αυτή και προσπαθεί να μεταδώσει στους συμπατριώτες του ένα αντιπολεμικό μήνυμα και μια διαφορετική εκδοχή για την ερμηνεία των πραγμάτων. Για το είδος του συγκεκριμένου έργου κάποιοι μελετητές υποστηρίζουν πως πρόκειται για κωμωδία ενώ κάποιοι άλλοι το χαρακτηρίζουν ως τραγωδία. Η εκάστοτε μεταφραστική εκδοχή αλλά και η προσωπική ανάγνωση του έργου μπορούν να ενισχύσουν κάθε φορά τη μια ή την άλλη άποψη.
Διαφορές Ιλιάδας και Οδύσσειας
Ανάμεσα στα δύο ομηρικά έπη παρατηρούμε σημαντικές διαφορές τόσο στο ύφος όσο και στον τρόπο με τον οποίο παρουσιάζεται ο κόσμος του Ομήρου. Η δραματική πυκνότητα της Ιλιάδας 
έχει αποδοθεί στο νεαρό της ηλικίας του ποιητή, ενώ το αφηγηματικό ύφος της Οδύσσειας ταιριάζει καλύτερα σε ένα έργο της ώριμης ηλικίας. Η διαφορά όμως του ύφους δε θα πρέπει να αναζητηθεί μόνο στη χρονολόγηση, αλλά και στο διαφορετικό θέμα κάθε έργου. Η Οδύσσεια μοιάζει με ένα ναυτικό παραμύθι που αφηγείται τις περιπέτειες του Οδυσσέα σε παράξενους τόπους με εξωπραγματικά όντα. Αντίθετα το παραμυθικό στοιχείο λείπει από την Ιλιάδα όπου η δράση εντοπίζεται σε έναν πραγματικό κόσμο,απαλλαγμένο από τέρατα και φανταστικές περιπέτειες.