Εγγ.: Παππού, άσε την εφημερίδα και συνέχισε την ιστορία του τρωικού πολέμου! Τί έγινε στην Αυλίδα; Και πού είναι η Αυλίδα;
Παππ.: Χεχε! Καλά λένε, μην τάξεις σε παιδί και άγιο! Λοιπόν, η Αυλίδα είναι στη Βοιωτία, στο στενό του Ευρίπου. Φέρε το χάρτη να σου δείξω…
Εγγ.: Νάτος! Ααα…έχουμε περάσει από κει….κρίμα, δεν το ήξερα τότε! Και πώς συγκεντρώθηκαν στην Αυλίδα;
Παππ.: Λοιπόν, ας τα πάρουμε με τη σειρά…Η Ελένη και ο Πάρης, είπαμε, έφτασαν στην Τροία όπου και τέλεσαν τους γάμους τους. Ο Μενέλαος, ο οποίος βρισκόταν στην Κρήτη, ειδοποιήθηκε από την Ίριδα και γύρισε πίσω. Πήγε και βρήκε στη συνέχεια τον Αγαμέμνονα, τον αδελφό του, για να δουν τι θα κάνουν. Ο βασιλιάς των Μυκηνών έστειλε κήρυκες παντού θυμίζοντας στους βασιλείς τον όρκο που είχαν δώσει. Θυμάσαι;
Εγγ.: Ναι, αν κάποιος άρπαζε την Ελένη από τον Μενέλαο, τότε όλοι οι υπόλοιποι βασιλείς που είχαν παρουσιαστεί ως υποψήφιοι μνηστήρες της θα τιμωρούσαν τον δράστη.
Παππ.: Ακριβώς!! Ο Μενέλαος, λοιπόν, μετέβη στην Πύλο να πείσει το γέρο βασιλιά Νέστορα να έρθει στην Τροία. Μαζί μετά πήγαν στην Ιθάκη για να πείσουν τον Οδυσσέα να τους ακολουθήσει. Μαζί τους πήγε και ο Παλαμήδης που ήταν έξυπνος και εφευρετικό μυαλό…
Εγγ.: Ο Παλαμήδης; Δεν τον έχω ξανακούσει!
Παππ.: Ναι, η αλήθεια είναι πως στην Ιλιάδα δεν αναφέρεται ούτε μία φορά…αλλά για τους ήρωες που συμμετείχαν στον πόλεμο θα σου πω άλλη φορά…
Εγγ.: Εντάξει…αλλά γιατί να πείσουν τον Οδυσσέα…δεν ήθελε να πάει στην Τροία;
Παππ.: Ο Οδυσσέας είχε πάρει χρησμό που έλεγε πως αν πήγαινε στην Τροία θα γύριζε πίσω μετά από είκοσι χρόνια αγνώριστος και ολομόναχος. Γι’ αυτό και ήθελε να το αποφύγει. Και κατέφυγε σε ένα τέχνασμα…Έζεψε στο αλέτρι ένα βόδι κι ένα άλογο, φόρεσε μια σκούφια σαν του Ήφαιστου στο κεφάλι κι άρχισε να ρίχνει στο αυλάκι αλάτι αντί για σπόρο. Ο Παλαμήδης τότε για να τον δοκιμάσει άρπαξε από την αγκαλιά της Πηνελόπης τον Τηλέμαχο που ήταν μωρό και τον ακούμπησε στη γη μπροστά στο αλέτρι…
Εγγ.: Ωχ! Και πέθανε το μωράκι;
Παππ.: Όχι βέβαια!! Πολυμήχανος ο Οδυσσέας αλλά και ο Παλαμήδης δεν πήγαινε πίσω… Ο βασιλιάς της Ιθάκης φυσικά και σταμάτησε μπροστά στο γιο του κι έτσι αποκαλύφθηκε το κόλπο του. Υποσχέθηκε στο Μενέλαο πως θα πάει στον πόλεμο κι έκτοτε κράτησε μεγάλη κακία στον Παλαμήδη.
Εγγ.: Φυσικό ήταν, αφού τον ξεσκέπασε!! Κι ο Αχιλλέας; Αυτός, αν θυμάμαι καλά, δεν ήταν υποχρεωμένος να πάει στον πόλεμο, αφού, όταν παντρευόταν η Ελένη, εκείνος ήταν μικρός.
Παππ.: Χμ! Πολύ καλά θυμάσαι! Η Θέτιδα, λοιπόν, η μητέρα του Αχιλλέα, δεν ήθελε να πάει ο γιος της στην Τροία γι΄αυτό τον είχε στείλει στη Σκύρο στο βασιλιά Λυκομήδη να ζει ανάμεσα στις κόρες του ντυμένος γυναικεία και με το όνομα Πύρρα, επειδή ήταν ξανθός. Κι εκεί ο Αχιλλέας αγάπησε μια από τις κόρες του βασιλιά, τη Δηιδάμεια, κι έκανε μαζί της έναν γιο, τον Νεοπτόλεμο ή Πύρρο, ο οποίος αργότερα θα πολεμήσει στην Τροία.
Εγγ.: Και ήταν τόσο σημαντικό να πάει ο Αχιλλέας στην Τροία;
Παππ.: Βέβαια, γιατί ο μάντης Κάλχας είχε προφητεύσει πως χωρίς τον Αχιλλέα η Τροία δε θα έπεφτε. Έπρεπε, λοιπόν, οι Αχαιοί να ανακαλύψουν που είναι και να τον πάρουν μαζί τους.
Εγγ.: Και τον βρήκαν;
Παππ.: Το δύσκολο αυτό έργο το ανέλαβε…ποιος άλλος; Ο Οδυσσέας!!Αφού ανακάλυψε που βρισκόταν ο Αχιλλέας, πήρε μαζί του υφάσματα, κοσμήματα και άλλα εμπορεύματα και πήγε στη Σκύρο. Ανάμεσα στην πραγμάτειά του είχε βάλει μια ασπίδα κι ένα σπαθί. Ζήτησε, λοιπόν, από το Λυκομήδη να του παραδόσει τον Αχιλλέα. Εκείνος αρνήθηκε ότι ο ήρωας βρισκόταν εκεί, αλλά επέτρεψε στον Οδυσσέα να τον αναζητήσει στο παλάτι. Επειδή όμως δεν μπορούσε ο Οδυσσέας να τον ξεχωρίσει από τις κόρες τού βασιλιά, έβγαλε τα εμπορεύματα που είχε φέρει μαζί του κι όσο εκείνες τα περιεργάζονταν, έβαλε τους ανθρώπους του απέξω να σαλπίσουν και χτυπώντας τα όπλα τους να βγάλουν πολεμικές κραυγές. Τότε ο Αχιλλέας άρπαξε την ασπίδα και το σπαθί έτοιμος να πολεμήσει και έτσι αποκαλύφθηκε! Και ασφαλώς υποσχέθηκε να οδηγήσει τους Μυρμιδόνες στην Τροία.
Εγγ.: Χαχαχα!! Έξυπνος ο Οδυσσέας! Όντως πολυμήχανος!!
Παππ.: Δύο μόνο δεν πήγαν καθόλου στην Τροία και απέφυγαν την εκστρατεία: ο Εχέπωλος της Σικυώνας. Αυτός έστειλε πλούσια δώρα στον Αγαμέμνονα. Και ο Κινύρας, βασιλιάς της Κύπρου. Αυτός υποσχέθηκε πως θα έστελνε πενήντα πλοία για τον πόλεμο. Έδωσε μάλιστα κι έναν θώρακα, δώρο για τον Αγαμέμνονα. Αργότερα, όμως, έστειλε ένα καράβι και πάνω σε αυτό σαράντα εννέα μικρά καραβάκια από πηλό με κούκλους αντί για ναύτες!
Εγγ.: Άκου να δεις τί έκανε!!
Παππ.: Και βέβαια, πριν ξεκινήσει η μεγάλη αυτή εκστρατεία, ο Αγαμέμνονας ζήτησε συμβουλή από το μαντείο των Δελφών. Κι ο θεός αποκρίθηκε: «Όταν κάποτε δεις τους πιο αντρειωμένους από τους Αχαιούς βασιλιάδες να μαλώνουν μεταξύ τους, να ξέρεις πως το μάλωμά τους είναι καλό σημάδι για την έκβαση του πολέμου».
Εγγ.: Και μάλωσαν κάποιοι τελικά;
Παππ.: Ναι, πριν οι Αχαιοί φτάσουν στην Τροία, σταμάτησαν στην Τένεδο κι εκεί ο Οδυσσέας και ο Αχιλλέας τσακώθηκαν για το αν θα πάρουν την Τροία με δόλο ή με παλικαριά. Βλέποντας το επεισόδιο αυτό ο Αγαμέμνονας, όπως ήταν φυσικό, χάρηκε! Έλα, όμως, φτάνει για την ώρα…πήγαινε να παίξεις, να πάω κι εγώ να ποτίσω τα λουλούδια μου!
Εγγ.: Εντάξει, παππούλη! Αλλά θα μου πεις κι άλλες ιστορίες αργότερα…μου το υπόσχεσαι;
Παππ.: Ναι, αγγελούδι μου, σου το υπόσχομαι…χεχεχε!
