Η νιτρορύπανση των υπόγειων και των επιφανειακών νερών είναι ένα πολυσύνθετο φαινόμενο που οφείλεται κατά κύριο λόγο στις γεωργικές δραστηριότητες. 
Κύρια πηγή των νιτρικών στο έδαφος είναι τα αζωτούχα λιπάσματα, τα οποία χρησιμοποιούνται στην γεωργία ευρέως, η οργανική ουσία του εδάφους, διάφορα οργανικά υπολείμματα, κοπριές ζώων και άλλα.

Περιοχές της Ελλάδας που έχουν πρόβλημα νιτρορρύπανσης χαρακτηρίστηκαν δέκα περιοχές, η Θεσσαλία, ο κάμπος της Θεσσαλονίκης, το Κιλκίς, η Πέλλα, η Ημαθία, η λεκάνη του Στρυμόνα (Σέρρες) με τη λίμνη Κερκίνη, η πεδιάδα Άρτας - Πρέβεζας και  ο Νομό Φθιώτιδας http://www.valentine.gr/nitroripansi_gr.php

Οι ση?αντικότερες επιπτώσεις της νιτρορύπανσης στο περιβάλλον αφορούν:  α)  την υποβάθ?ιση της ποιότητας των επιφανειακών υδάτων, λι?νών και ποτα?ιών, λόγω της ανάπτυξης του φαινο?ένου του ευτροφισ?ού και β)  τη ρύπανση των υπογείων υδροφόρων στρω?άτων από όπου γίνεται η ά?εση άντληση ποσοτήτων πόσι?ου ύδατος. Η αύξηση της τοξικότητας των υδάτων λόγω της νιτρορύπανσης έχει επίσης επιπτώσεις και στο ζωικό βασίλειο.    Η παρουσία αυξη?ένων συγκεντρώσεων αζωτούχων και φωσφορικών ενώσεων σε επιφανειακούς υδατικούς αποδέκτες, όπως οι λί?νες και τα ποτά?ια, έχει ως συνέπειατην ανάπτυξη της υδρόβιας βλάστησης και της βιο?άζας στο νερό, ?ε αποτέλεσ?α την ?είωση του διαλυ?ένου οξυγόνου στους αποδέκτες και τη δη?ιουργία τοξικών και δύσοσ?ων αερίων και τη ?ετατροπή των υδατικών αποδεκτών σε νεκρές ζώνες ύδατος,  αφού είναι αδύνατη η επιβίωση οποιουδήποτε ζωικού υδρόβιου οργανισ?ού.  

  Η παρουσία νιτρωδών ενώσεων στο αί?α είναι δυνατόν να προκαλέσουν το σχη?ατισ?ό νιτροζα?ινών ενώσεων που είναι υπεύθυνες για την ανάπτυξη καρκίνου σε πολλά όργανα του ανθρώπινου σώ?ατος.  Η συσσώρευση τέλος νιτρικών ριζών στον ανθρώπινο οργανισ?ό είναι δυνατόν να προκαλέσει βλάβες στο θυρεοειδή,  ταχυκαρδία και άλλες ηπιότερης ?ορφής παθολογικές ασθένειες. http://library.tee.gr/digital/m2067/m2067_papadopoulou.pdf

 Μέτρα αντιμετώπισης της νιτρορρύπανσης

• Τον έλεγχο της χρήσης λιπασμάτων (ποσότητα, τύπο και χρόνο εφαρμογής και πότε αυτή απαγορεύεται).
• Τον καθορισμό των απαιτήσεων για την αποθήκευση και τη μεταφορά των λιπασμάτων.
• Τον έλεγχο της χρήσης των κτηνοτροφικών αποβλήτων (κοπριά και λύματα) και την εφαρμογή τους στο έδαφος. Το όριο είναι 170 kg N/ha. Ρυθμίζονται η τοποθεσία, η δόση, ο χρόνος και η μέθοδος εφαρμογής.
• Την υποχρεωτική κράτηση αρχείου για την εφαρμογή λιπασμάτων και κτηνοτροφικών αποβλήτων.
• Τη Χημική Ανάλυση εδάφους και φύλλων, οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τον καθορισμό της δοσολογίας και για σκοπούς επιθεωρήσεων.
• Τον καθορισμό ορθής δόσης για κάθε τύπο των κυρίων φυτειών/ καλλιεργειών στις τοπικές συνθήκες (κλίμα και έδαφος).
• Την εκπαίδευση και ενημέρωση των γεωργών.